- 2 Mart 2017
- 765
- 511
- 39
Allah yardımcınız olsun benim babam öyleydi öldü ÇOK ŞÜKÜR darısı size şimdide şerefsizin biriyle evliyim onun ölmesini diliyorum. Baba sevgisi olmayınca yanlış evlilik kaçınılmaz oluyor hayırlısı bütün kötü insanlar ölsün
Allah yardımcınız olsun benim babam öyleydi öldü ÇOK ŞÜKÜR darısı size şimdide şerefsizin biriyle evliyim onun ölmesini diliyorum. Baba sevgisi olmayınca yanlış evlilik kaçınılmaz oluyor hayırlısı bütün kötü insanlar ölsünYıllar yılı buraya binlerce konu açtım lise yıllarından beri babam iciyor durumumuz kötü düzgün çalışmıyor hep işten çıkıyor işsiz kalıyor kredi çekti etti diye. Ki batirdi krediyi filan da borçla kaldı öyle arada arayıp rahatsız ediyorlar kendisini o da odeyemiyorum diyip gecistiriyor iste banklarin devrettiği şirketleri.
Yaşı oldu babamın 54 . Annem 50. Kız kardeşim 23 ben 27. Ben bu süreçte psikolojikmen baya çöktüm depresyon anksiyete tükenmişlik geçen yazı evde geçirdim calismayarak . O zaman babam çalışıyordu neyseki . Derken ameliyat olması gerekti bel fıtığı çıktı . Aralık'ta oldu ameliyatini hala ağrısı var tam iyi olmadı ilaç kullanıyor içkisini sigarasını bırakmıyor.
Şöyle ki ben psikolojim dolayısıyla mi yapım mi boyle bilmiyorm aşırı duygusalim sürekli üzülüyorum buraya yazidgimda hep terkedin anneni alıp gidin demişlerdi o zaman gücüm yoktu buna hala yok korkuyorum . Hem yapamamaktan hem babamın bizi öldürmesinden çünkü kafası atınca napacagi belirsiz hemde annem yıllarca sindirildigi için ikna olmaz gibi geliyor o da çok korkuyor daha küçükken kaçıp gidelim evden demiştim ailemi öldürür deli bu bilmiyomusun demişti.
Babam bakıyorum normalde sohbet edince araştırmış etmiş ilkokul mezunu olmasına rağmen çoğu şeyi bilen araştıran biri ne güzel keşke hep böyle olsak diyorum . Ama içince edince anca annemi suçluyor işine gelmiyor bahaneler buluyor anasız babasız büyüdüm diye. Kısaca belki kabullenmek istemiyorm ama sorumsuz ve hep dediğinin aksine ailesini düşünmeyen biri. Sorsan ailesi için yaşıyor ama baksan sanki bekar sorumsuz hep böyle yaşayacak dayanacak dleik arıyor sorumluluk almak çalışmak çabalamak istemiyor düzgün. İse girse hep ben bilirim ben ederim modunda lafa söze gelemez.
Bugün kizkardesimi işyerinden alıp geldi akşam zil zurna içmiş ayakta duramiyo konusamiyor bile kaza yapmadan zor bela gelmiş kardeşim.sinirden ağladı eve gelince ben uykudan kalkmistim. Kardeşim.bagirdi ne derdin var çocukların eline mi bakıyor nedir dedi babam.yattigi yerde hareket edemiyo tabi laf saydı böyle çocuk veren Allah'ın da diye.. hiç böyle aklıma gelmezdi çocuğumun baba konuşacağı anneme.kiziyor . Annemin eli ayağı titriyor kadın o kadar sinmiş ki yıllardır tamam susun diyor bize hala babama açıklama yapıyor korkmuş kız Yolda gelirken çok korkmuş ondan diye. Bn kardesimle diğer odaya geçtim.
Bu saat oldu düşünüyorum bir yandan depresyonla mücadele ederken sürekli döngüde dönüyorum
Çözüm yolu bulamıyorum neden çünkü bn hep ailemle yaşamak istedim .. huzur istedim . Bugün ayrı eve çıkacağız desek ona da izin vermeyecek salça olacak babam kıyamet kopacak anneme gel sende desem annem gelir mi hiç sanmıyorum korkudan belki alışkanlık bilmiyorum hiç.. diğer yandan sanki o ameliyatlı çalışamaz halde terketmiş olucaz o düşünmez ama ben vicdan yapıyorum sağlıklı düşünüyor muyum dusunemiyor muyum emin değilim..
Şu günlerde zaten herşey zorken bnm.gibi ailesi olanlar için daha da zor. Bu tarz yaşam hikayesi olan var mı aranızda ?
Ve evet korkagim kendime güvenemiyorum kendimi toplayamamaktan birden daha da dagilmaktan çok korkuyorum . Yazin 9 ay işsiz durdum çok depresiftim ataklar geciriyordum babam.o zaman calisiyordu bn duygusalligin dibinde idim yinede olsun ailem.yanimda diyordum bak bu duruma düştüm kendime bakamazdm diyordum. Şimdi de öyle tek başına olabilenlere güçlü kalabilen kere hayranım . Ben eskiden güçlüydüm ama.bu sorunlar ve depresyon beni böyle yaptı korkak. İnanın yarın ise gidicem acaba kötü olucam mi nasıl calisicam ben ne için çabalıyorum bu döngüden nasıl cikicam diye düşünmeden edemiyorum..
Artık yorum yapasım bile gelmiyor bi çok ebeveyn böyle bi taraf terör estirir diğer taraf siner. El birliğiyle nur topu gibi psikolojisi bozuk bireyler yetistirirler. Evlenerek kurtulamazsınız, aile döngünüzden kaynaklı hayatınıza benzer acıları cektirecek birini alırsınız. İçinizi iyileştirmeniz gerekiyo, terapi almak ve kendi kendinizin kurtarıcısı olmak zorundasınız. Farklı ama benzer yollardan geçtim, dolayısıyla başarısız bi evlilik yaptım. Su an terapiyle kendi kendime güçleniyorum. Eşten de aileden de duygusal olarak ayrıştım. Bağımsız birey olmak çok zor boyle bi aileden çıkıp,dolayısıyla ailenizin yerine kendinize vicdan yapmalısınız
Zaten bütün çabam kızım için...öyle mi diyorsun abla ? yalnız benim annem sizin gibi calısan dış dünyayı bilen biri de değil. Ama haklısınız hiç bir zaman gitme isteği de olmadı bence neden bilmiyorum.. sevgisini de görmüyorum babama karşı oysa. aşırı pasif bir karakter. Bence kızınız mutluysa suan ve siz tabiki eşiniz düzeldiyse beraber yaşayın ama yine eskisi gibi olursa lütfen kızınıza bunu yaşatmayın . Bakın psikolojim 18 yasında bozuldu ve hala kendimle uğrasıyorum cok acı verici ruhsal bozukluk aklınızda olsun.. tesekkürler
Psikiyatrist Dr. Gülseren Budayıcıoğlu bu kısır döngüye 'Kader Motifi' diyor.Oysa anne olunca anladım ki bırak onları memnun etmeyi,15 yaşında evden kaçıp kurtulsam yeri varmis
Ama bu kez de yanlış evlilik tuzağina düşmüştüm
Şiddet benim için olağandı o yüzden eşimin şiddetine 15 yıl katlandım
Taa ki geçen yıl kızımda kendimi görene kadar
Bu saat oldu düşünüyorum bir yandan depresyonla mücadele ederken sürekli döngüde dönüyorum
Çözüm yolu bulamıyorum neden çünkü bn hep ailemle yaşamak istedim .. huzur istedim
Asıl anneyi kafasindan silmeden , onu desteklemeyi bırakmadan kurtulamaz bu döngüden, annenin sömürüleri karartır çocukların hayatını babanın yaptiklari değil...lutfen silin artik kafanızdan şu her anne kutsaldır ezberini, değildir, doğurmak annelik hakki getirmez,geleceğıni kurmayı bırak, koruyamadığin, tek başına arkasında duramadığin, genç yaşta babasıni bahane ederek sinir stres sahibi yaptığın, dertlerini içine boşaltıp çöp kovası gibi kullandığın bir çocuktan evlatlık bekleyemezsin, bu kutsal analık kisvesi yüzünden hayatlar kararıyor, farkında değil misiniz?Döngüye girmeyin ve diğer arkadaşın yaptığı gibi kardeşinizle beraber eve çıkın, isterse anneniz de gelir ama onu hayatınız boyunca koruyup destekleyeceğinizi, anneyi kenara atmayacağınıza inanmanız gerekiyor. başka yolu yok. Evde baika türlü huzur bulamazsınız, neden bildiğiniz ve sizden kaynaklanmayan konulardan depresyona giriyorsunuz? durumu kabullenin ve adamı değilştirmekten başka çözümler bulun.
Asıl anneyi kafasindan silmeden , onu desteklemeyi bırakmadan kurtulamaz bu döngüden, annenin sömürüleri karartır çocukların hayatını babanın yaptiklari değil...lutfen silin artik kafanızdan şu her anne kutsaldır ezberini, değildir, doğurmak annelik hakki getirmez,geleceğıni kurmayı bırak, koruyamadığin, tek başına arkasında duramadığin, genç yaşta babasıni bahane ederek sinir stres sahibi yaptığın, dertlerini içine boşaltıp çöp kovası gibi kullandığın bir çocuktan evlatlık bekleyemezsin, bu kutsal analık kisvesi yüzünden hayatlar kararıyor, farkında değil misiniz?
Evet ben uzun süredir biliyorum konu sahibini ve empati kurduğum için hayatının başında doğru kararlar almasini çok istiyorum. Sizin de tüm hikayeyi bilerek yorum yaptığınızı varsaydığım icin anneyi destekleme önerinize tepki verdim, yani evet genelleme yaptım, kırıcı olmak veya yorumunuza kişiselleştirerek cevap vermek değildi niyetim.Yanliş anlaşıldiysa kusura bakmayınAnne kutsaldır diye bir cümle kurmadım, anne ile ilişkisini kendi bilebilir. Burada yazdığı tüm mesajları okumadım, ilk anlattığına hitaben annem de gelirse gibi bir şeydi. Her anne kutsaldır diye başka bir yerde de ifadem yok? Tepkinizi anlayamadım. Genelleştirme mi yaptınız? Asıl siz farkında mısınız?
Evet ben uzun süredir biliyorum konu sahibini ve empati kurduğum için hayatının başında doğru kararlar almasini çok istiyorum. Sizin de tüm hikayeyi bilerek yorum yaptığınızı varsaydığım icin anneyi destekleme önerinize tepki verdim, yani evet genelleme yaptım, kırıcı olmak veya yorumunuza kişiselleştirerek cevap vermek değildi niyetim.Yanliş anlaşıldiysa kusura bakmayın
Yorumunuz çok dikkatimi çekti çünkü günlerdir bu konuları düşünüyorum aslında hayatımda her koşulda destek olcak düzgün bir erkek ararken biranda beni umursamayan bi adama bağımlı olmuş bulurken buluyorum kendimi
Küçükken bikere babam kumarda maaşını yiyip girmişti bi hafta gelmemişti nerde oldugunu bilmiyoduk küçüklüğüme dair babamın yastıgına aglarken görüyorum kendimi hep
Ve ayrılık sırasında çok büyük travma yaşıyorum yani bu tamamen geçmişime mi bağlı nasıl aştınız bunu
Zaten bütün çabam kızım için...
Yalnız şunu da söylemeliyim tek başına ayakta durup iyice tedavi olmadan sakın evlenme
Çünkü ben anne oldukta n sonra eşimin şiddeti yüzündenbterapi almaya başladım ve bu terapilerde gördum ki kendi anne babamla birebir ayni sorunlari olan bir adamı bilinçsizce eş diye seçmıştim
Babam alkolik değil ama sevgisizdi, annem narsist ve evlat ayıran bir kadındı
30 yaşıma kadar anamdır-babamdir diye yine de onlara taptım
Senin gibi vicdan muhasebesi yaptim ve ilgi gördüğüm ilk adamla evlenerek hem onları üzmeden sürekli şiddet görerek büyüdüğüm o evden ayrılmış hem de onları mutlu etmiştim, ha mutlu oldular mı tabii ki hayır, hala kötü evlat benim
Oysa anne olunca anladım ki bırak onları memnun etmeyi,15 yaşında evden kaçıp kurtulsam yeri varmis
Ama bu kez de yanlış evlilik tuzağina düşmüştüm
Şiddet benim için olağandı o yüzden eşimin şiddetine 15 yıl katlandım
Taa ki geçen yıl kızımda kendimi görene kadar
Onun da benim yasadiklarımi yasamaması için bişeyleri değiştirmenin benim annelik görevim olduğunu farkettim, eşime de aileme de rest çektim
Keşke bütün bunları kızım doğmadan anlayabilseydim, muhtemelen babasını da doğru seçerdim , bunca yil kendimi suçlayarak zaman kaybetmezdim, 40 yaşımdan sonra iş işten geçtikten sonra anladım
Analık doğurmakla olmuyor
Annenizin size ne kadar zarar verdiğini anne olunca anlayacaksınız
Evet ben uzun süredir biliyorum konu sahibini ve empati kurduğum için hayatının başında doğru kararlar almasini çok istiyorum. Sizin de tüm hikayeyi bilerek yorum yaptığınızı varsaydığım icin anneyi destekleme önerinize tepki verdim, yani evet genelleme yaptım, kırıcı olmak veya yorumunuza kişiselleştirerek cevap vermek değildi niyetim.Yanliş anlaşıldiysa kusura bakmayın
Zaten bütün çabam kızım için...
Yalnız şunu da söylemeliyim tek başına ayakta durup iyice tedavi olmadan sakın evlenme
Çünkü ben anne oldukta n sonra eşimin şiddeti yüzündenbterapi almaya başladım ve bu terapilerde gördum ki kendi anne babamla birebir ayni sorunlari olan bir adamı bilinçsizce eş diye seçmıştim
Babam alkolik değil ama sevgisizdi, annem narsist ve evlat ayıran bir kadındı
30 yaşıma kadar anamdır-babamdir diye yine de onlara taptım
Senin gibi vicdan muhasebesi yaptim ve ilgi gördüğüm ilk adamla evlenerek hem onları üzmeden sürekli şiddet görerek büyüdüğüm o evden ayrılmış hem de onları mutlu etmiştim, ha mutlu oldular mı tabii ki hayır, hala kötü evlat benim
Oysa anne olunca anladım ki bırak onları memnun etmeyi,15 yaşında evden kaçıp kurtulsam yeri varmis
Ama bu kez de yanlış evlilik tuzağina düşmüştüm
Şiddet benim için olağandı o yüzden eşimin şiddetine 15 yıl katlandım
Taa ki geçen yıl kızımda kendimi görene kadar
Onun da benim yasadiklarımi yasamaması için bişeyleri değiştirmenin benim annelik görevim olduğunu farkettim, eşime de aileme de rest çektim
Keşke bütün bunları kızım doğmadan anlayabilseydim, muhtemelen babasını da doğru seçerdim , bunca yil kendimi suçlayarak zaman kaybetmezdim, 40 yaşımdan sonra iş işten geçtikten sonra anladım
Analık doğurmakla olmuyor
Annenizin size ne kadar zarar verdiğini anne olunca anlayacaksınız
Ayrıl o evden arkadaşım kardeşini de al yanına.
Annene tercih sun ister gelsin ister babanızla kalsın.
Kalmayı tercih ederse vicdan azabı duyma.
Benden sana abla ve psikolojik danışman tavsiyesi.
Şu kitabı da mutlaka oku.
Kurban Tuzağından Kurtulmak
(Kişisel Gücünüzü Geri Almak)
Yazar: Diane Zimberoff
Ayrıl o evden arkadaşım kardeşini de al yanına.
Annene tercih sun ister gelsin ister babanızla kalsın.
Kalmayı tercih ederse vicdan azabı duyma.
Benden sana abla ve psikolojik danışman tavsiyesi.
Şu kitabı da mutlaka oku.
Kurban Tuzağından Kurtulmak
(Kişisel Gücünüzü Geri Almak)
Yazar: Diane Zimberoff
bu kitabı bulamadım nette satışını bir sitede gördüm 85 tl mi neydi
diğer kader motifini de bulamadım..
Merhaba bana da yollayabilir misiniz acabaÖzel mesaj atacaktım, profiliniz kapalı. Bende kurban tuzağından kurtulmak kitabının İngilizce ve epub formatında hali varişinize yarar mı bilemedim ama yazayım dedim, isterseniz yollarım.
Aşık olma, sevme hissinin altında yatan sebep o kisiden tanıdık, bildik, güvenilir bir enerji almamız. O tanıdık his ebeveynimizle iliskimizdeki tanıdıklık iste. Bilinç dısı, yasanan cocukluk acılarını tekrar tekrar yaşatmak icin ugrasır. Sizi umursamayan adamlarda tanıdık kim var? Sizi terk eden adamların arkasından acı cekiyosunuz, evden kim gittiğinde benzer acıları yasıyodunuz cocukken? İşte cevap burda. Ahh aslında yanlıs tanımısım dediğimiz adamları aslında cok iyi tanıyoruz:/ insanların iliski travmalarında farklı tepkiler vermesi de o yüzden. Cünkü iliskiyi yasayan yetiskin bedenine hapsolmus kendi cocukluklarımız. Döngü kırılmadıgı ve cocuklukta yüklenen semalar degistirilmediği sürece maksimum mesleği, konusma tarzı, yaşı vs degisir ama adamın size yasattıgı hisler asla degismez ömür boyuYorumunuz çok dikkatimi çekti çünkü günlerdir bu konuları düşünüyorum aslında hayatımda her koşulda destek olcak düzgün bir erkek ararken biranda beni umursamayan bi adama bağımlı olmuş bulurken buluyorum kendimi
Küçükken bikere babam kumarda maaşını yiyip girmişti bi hafta gelmemişti nerde oldugunu bilmiyoduk küçüklüğüme dair babamın yastıgına aglarken görüyorum kendimi hep
Ve ayrılık sırasında çok büyük travma yaşıyorum yani bu tamamen geçmişime mi bağlı nasıl aştınız bunu
Soruyu sormus, cevabi da vermissin, evet anne babam boşanmayım diye ellerinden geleni yaptılar buna boşanırsan hakkımızı helal etmeyiz demek dahil...Bir de sen ekonomik özgürlüge fazla takilıyorsun, bi anne çocuğunu korumaya karar vermisse ne yapar eder bunu başarir, okuma yazmasi bile olmayan ne kadinlar var tanıdığim eşi ölünce veya iş başa düşünce aslanlar gibi evlatlarini yetiştiren...biliyorum annene laf soylemek hatta düşunmek bile ağır geliyor sana ama sadece düşün, o isteseydi çok farklı olurdu hayatınah be..
işte bnde sizin gibiyim suan hep vicdan hep vicdan..
bagımlılık var bide yalnızlıktan inanılmaz korkuyorum.
yalnız dikkatimi su cekti aynı sekilde bir adam sectiniz tamam anladım ama kız gelmiş 12 yasına bu kadar senede daha yeni mi uyandınız ? sizi dövüyor ve siz calısan birisiniz neden simdiye dek ayrılmadınız ? yine o anne baba üzülmesin bilinci dimi ah be...