Benzer bir mutsuzluk sürecinin sonunda ben de kızım 7 aylıkken evleri ayırdım, kızım 10 aylıkken de boşandım. Yaklaşık 1 ay oluyor. Açıkçası çok zorlanmadım çünkü maddi olarak kendi kendine yeten biriyim. Akademisyenim, çoğunlukla evden çalışıyorum, kızımın bakımıyla ilgili zaten bütün yük bende olduğu için o konuda da bir değişiklik olmadı. Tabii kalp kırıklığı baki, ben de 30 yaşında dul kalmak için evlenmemiş, 10 aylık bebeği babasız büyütmek için doğurmamıştım ama kızımın evin içinde sürekli mutsuz, sürekli öff pöff yapan, herşeyden şikayet eden bir baba ve sürekli katlanma, idare etme modunda bir anne ile büyümesini de tercih etmezdim, ilişkilerle ilgili ona vermek istediğim mesaj bu değil ona... şu an için herşey yolunda. haftada iki gün ben okuldayken gelip babası bakıyor kızıma, geri kalan zamanda aramıyor sormuyor, o mutlu, ben mutlu:) emin olun aynı evde gergin olmaktan daha huzurluyuz hepimiz. Niyetim boşanın demek ya da özendirmek değil ama bilin istedim, bebekle boşanmak da dünyanın sonu değil. Evliliğinizin gidişatına göresizin için en doğrusunun hangisi olduğuna siz karar verirsiniz, hayırlısı olsun hakkınızda..