Slm kızlar öncelikle konuma girip derdime ortak olduğnuz için çok teşekkr ederim. nası yazıcağmı hiç bilmiyorum kafam o kdr karışık ve üzgünümki anlatamam
20 yaşındayım ve benim sorunum sevgilimin babası 8 aydır biriyle çıkıyorum ve tarifi imkansız bi mutluluk içindeyim. tabi aynı şeklde sevgilimde öyle ikimzde bugüne kdr ne böyle değer gördük nede sevildik o yuzden biribirimize dahada bağlıyız ve sanki yıllrdır berabermiş gibiyiz. ama bu mutluluğu bozan biri var oda babası. sevgilim ankaralı ben ise tekirdağlıyım ve birde sevgilim benden 2 yaş küçük. başından beri ne bunu dert ettm ne taktım ve sevgilimde bni hiç pişman etmedi herzmn yaşından büyük olgun ve oturaklı davrandı bna ve çevremdekilere karşı. ancak babası böyle düşünmüyor yaşım büyük ve bn onlara ayak uyduramam diye bizi ayırmaya çalışıyor daha önce buluşmak için benim yanıma geldiğinde babası evlatlıktan reddetmişti ancak geri döndüğünde tekrar barıştılar. en sonki gelişinde babası izin verdi ve geçen hafta buluştuk ancak döndüğünde sevgilim babasının babaannesiyle konuşmasını duymuş onun için kız beğenmiş memleketlerinden onu araştırmasını istemış yine tartışmışlar babası bu güne kadar sürekli alnında yazılıysa alırız diyordu ancak ne olduysa birden cephe aldı ve sürekli sevgilime eziyet ediyo bana buluşmaya giderken söz verdin ne dersem onu yapıcaksın bırak elinden telefonu falan diyo ve daha birsürü sey. aileden herkes beni biliyor ve yüzyüze görmedkleri halde seviyorlar. annesiyle çoğu kez telde kamerada görüştük ancak onlarda kadınların söz hakkı olmadığı için oda bişi yapamıyor babası ne derse o diyor biz herşeye rağmen ayrılmamaya söz verdik ve beni bunca şeye rağmen sevgilim koruyor laf ettirmiyor sürekli kavag ediyor babasıyla gerçekten adam çok anlayışsız her gece ağlıyoruz ayrılmak zorunda bırakıcaklar diye inanın yaşadığımız aşkın tarifi yok. çaremiz nedir bilmiyorum. kaçmak istemiyorum başımızda babam yok annem beni siler konuşmaz onun başını eğdirmek istemiyorum oda başka çaremiz yok diyor inanın ağlamaktan hasta olucaz tam şükretmiştik mutluluğu bulduk diye babası öğrenince herşey mahvoldu. benim anlamadığım hangi mantık akıllı okumuş biri bize gelin gelmesn biz kalabalık aileyiz inşaat sektöründeyiz kardeşler birbirinde kalıyo oranın kızları bunu çekmez ben sana bilmemiş etmemiş köyden akraba alıcam der ya hiç mi kalp yoktur nası bi vicdandır böyle bi ailedn bnm sevgilim nası böyle anlayışlı çıkmış hem şükrediyorum hem üzülüyorum sizce ayrılık dışında izlemem gereken yol nedir 20 yaşındasın daha bulursun demeyin inanın insan böyle yürekten sevince çok başka oluyo o yüzden nolur bi yardım edin bana
20 yaşındayım ve benim sorunum sevgilimin babası 8 aydır biriyle çıkıyorum ve tarifi imkansız bi mutluluk içindeyim. tabi aynı şeklde sevgilimde öyle ikimzde bugüne kdr ne böyle değer gördük nede sevildik o yuzden biribirimize dahada bağlıyız ve sanki yıllrdır berabermiş gibiyiz. ama bu mutluluğu bozan biri var oda babası. sevgilim ankaralı ben ise tekirdağlıyım ve birde sevgilim benden 2 yaş küçük. başından beri ne bunu dert ettm ne taktım ve sevgilimde bni hiç pişman etmedi herzmn yaşından büyük olgun ve oturaklı davrandı bna ve çevremdekilere karşı. ancak babası böyle düşünmüyor yaşım büyük ve bn onlara ayak uyduramam diye bizi ayırmaya çalışıyor daha önce buluşmak için benim yanıma geldiğinde babası evlatlıktan reddetmişti ancak geri döndüğünde tekrar barıştılar. en sonki gelişinde babası izin verdi ve geçen hafta buluştuk ancak döndüğünde sevgilim babasının babaannesiyle konuşmasını duymuş onun için kız beğenmiş memleketlerinden onu araştırmasını istemış yine tartışmışlar babası bu güne kadar sürekli alnında yazılıysa alırız diyordu ancak ne olduysa birden cephe aldı ve sürekli sevgilime eziyet ediyo bana buluşmaya giderken söz verdin ne dersem onu yapıcaksın bırak elinden telefonu falan diyo ve daha birsürü sey. aileden herkes beni biliyor ve yüzyüze görmedkleri halde seviyorlar. annesiyle çoğu kez telde kamerada görüştük ancak onlarda kadınların söz hakkı olmadığı için oda bişi yapamıyor babası ne derse o diyor biz herşeye rağmen ayrılmamaya söz verdik ve beni bunca şeye rağmen sevgilim koruyor laf ettirmiyor sürekli kavag ediyor babasıyla gerçekten adam çok anlayışsız her gece ağlıyoruz ayrılmak zorunda bırakıcaklar diye inanın yaşadığımız aşkın tarifi yok. çaremiz nedir bilmiyorum. kaçmak istemiyorum başımızda babam yok annem beni siler konuşmaz onun başını eğdirmek istemiyorum oda başka çaremiz yok diyor inanın ağlamaktan hasta olucaz tam şükretmiştik mutluluğu bulduk diye babası öğrenince herşey mahvoldu. benim anlamadığım hangi mantık akıllı okumuş biri bize gelin gelmesn biz kalabalık aileyiz inşaat sektöründeyiz kardeşler birbirinde kalıyo oranın kızları bunu çekmez ben sana bilmemiş etmemiş köyden akraba alıcam der ya hiç mi kalp yoktur nası bi vicdandır böyle bi ailedn bnm sevgilim nası böyle anlayışlı çıkmış hem şükrediyorum hem üzülüyorum sizce ayrılık dışında izlemem gereken yol nedir 20 yaşındasın daha bulursun demeyin inanın insan böyle yürekten sevince çok başka oluyo o yüzden nolur bi yardım edin bana