Alman kurdu & Husky kırması oğluma yuva arıyorum

11 aylık oğluma yuva arıyorum.Evet bunu söylemek benim için çok zor ama hayatım ellerimden gidiyor bunu hissediyorum.Köpek bakmak veya herhangi bir hayvanı evde bakmak inanılmaz zor bir o kadar da güzel ama ben beceremedim güzellikleri artık bana yetmiyor. Nereye yazacağımı yardım isteyeceğimi bilemedim Bunun için bir sürü forum sitesi, sosyal ağlarda paylaşımlar var fakat herkes ağız birliği etmişcesine hakaret ve vicdan muhakemesi yapıyor haksız değiller tabi ama zor durumda olanları da kınamamalı bence dinlemeli sorunlarını.Burayı tercih ettim çünkü çok uzun senelerdir üyeyim ve birbirini tanıyor insanlar zamanla güvendiğim duygularımı rahat anlattığım bir yer...Biz oğlumuzu 1.5 aylık iken bir arkadaşımızın doğum yapan köpeğini ziyarete gittiğimizde sahiplendik. Ben ki kuştan korkan kadın eşimin ısrarı üzerine onu kabul ettim elimi ilk defa bir hayvana değdirdim,zamanla korkumu yendim ve en önemlisi aşktan öte çok sevdim oğlumu ama sorunlarım hiç bitmedi. Oturduğumuz semtte rahat edemedik gezerken sorunlar oldu hep korkanlar burada ne işi var vs.. dedik yapamayacağımız doğup büyüdüğüm yeri terk ettik taşındık. güzel bir siteye ama çok mu şey değişti hayır köpek bakanların geneli küçük cins bakıyor ve aynı şekilde gezmelerimiz de korkanlar eksilmiyor. Sorun bu değil elbet korkan korkar yapacakta bir şeyim yok sorun bende çok titizim hayatımı geldiği günden beri ona adadım sanki tüm gün hiç abartısız 4 -5 kere süpürge acıyorum eve bir de tüy dökme mevsimi olunca siz düşünün.Üstüne bir de alerjim çıktı tüm gün öksürükten nefes alamıyorum, kendi hayatım kalmadı, mutsuz bir kadın oldum ki bu evimde yansımaya başladı bir şeyler yapmam lazım ama yapamıyorum dışarı sadece ihtiyaç için çıkıyorum psikolojim bozuldu ve biliyorum ki böyle giderse sonum pek iyi sayılmaz Oğlum çok akıllı, tuvalet eğitimi var, çok ama çok yakışıklı evde bakılmaya alıştı ama bahçede bakacak gerçekten çok sevip onu üzmeyecek bir aile arıyorum. Biliyorum çok üzüleceğiz o da biz de ama yapmak zorundayım yoksa tek üzülen ben olacağım. Lütfen kınamayın bir gün imkanım olur ise büyük bahçeli bir evde bir sürü dosta annelik yapacağım ama 2 odalı bir evde bu çoook zor..Başımızdan kötü bir tecrübede geçti bir ay öncesi tanıdık biri vasıtası ile sahiplendirdik, bahçeli güvenli bir yer diye verdik fakat bir iki günden sonra havladığı için atmışlar dışarı her gün aradığımız halde çok iyi olduğunu su an oynadığını vs. söylediler çekinmişler sözde en son evlerine gittik yoktu yakın bir yerde bulduk ve tekrar aldık. Ne kadar cinsi gereği havlamayan bir köpek olsa da ayrılık korku vs.ile yapmıştır bu çok normal karşılanmalı, kolay alışmayacak olduğunu biliyorum. Eğer ona sabır gösterip kendini ona sevdirecek bizi unutturacak, üzmeyecek, atmayacak biri olursa konuşmak bilgi almak için iletişim kurabilirsiniz acelem yok arada güncelleyeceğim. En iyisi, emin olmadan ve sözleşmesiz vermeyeceğim.

Merhaba çok üzüldüm durumunuza cidden sağlığınıza kavuşursunuz umarım.. Hangi şehirdesiniz bende bahçede besleyebilceğim bir köpek arıyorum ama bulamadım aynı şehirlerdeysek kesinlikle ailemle konuşup alabirim babamda çok istiyor :)

Çok teşekkür ederim, özelden mesaj atıyorum.

Sahiplendirme olayından vazgeçtim, gerekirse tedavi olup oğluma bakmaya karar verdim, sanki anlıyor gibi her gün biraz daha akıllanıyor vicdanım buna el vermeyecek. Konu kapatılırsa sevinirim.