Almanyada yalniz

Merhaba Hanimlar,

benim 7 haftalik cok tatli, saglikli, huzurlu bir kizim var.
Belki ayiplarsiniz ama evli degilim ve babasida umursamiyor...anliycaginiz tek ben ve kizim.

Ailemi sorarsaniz, anne ve baba rahmetli, bir abim türkiyede, ve akrabalar daginik durumda.

Almanyaya 9 yasimda geldim, simdi 37 yasindayim, ama halen ve halen alisamadim. Insanlar soguk, herkes kendi halinde...türkiyedeki cocuklugumu hatirliyorum...hep kalabalik, mahallede cocuklar sokakta...keske benim kizim da böyle büyüse diyorum. Türkiyeye döneyim diyorum, ama korkuyorum...ordada bir abim var...oda tek yasiyor.

Birde üstüne sütüm yetersiz, hem emziriyor, hem mama veriyorum...mecbur cünkü sadece emzirirken, kilosu düstü...cok mutsuzum ve alman kadinlar beni anlamiyor.

Ebe geliyor ara sira....ve kizimi aglatmiyorum diye, bazen uyumadiginda kucagima aliyorum diye...ve tabiki yemek yemege vakit bulamiyorum diye, bana terapiye git diyor. Yani kizima fazla bakiyorum diye...bazen yaninda yatiyorum ve gercekten ac kaliyorum...ama napiyim, benden baskasi yok ve hic birseyi eksik kalmasin istiyorum.

Yani degisik degisik sorunlarim var, bir yalnizlik, bir süt durumu, bir de almanyanin ortami bana göre olmamasi....

Sizler biraz akil verin bana

oncelikle saglikla buyutun yavrunuzu.
sizi kinamaya kimsenin hakki yok,cesaretli bi annesiniz,yavrunuza kendiniz bakmayi goze almissiniz.

bende yurtdisinda yalniz oglumu buyutuyorum,esim var ama yardimi cok olmuyor,aksam 10 dk belki oynar.
kayinvalidem turk degil,o da bana bebegim agladiginda gitme bakma,aglar susar gibi abuk sabuk seyler soyledi hic ama hic takmadim.bende cok ac kaldim,4 ayda 15 kilo verdim cunku oglum aglamasin diye yemek icmek aklima gelmiyordu.
Bebeginiz sizinle mutluysa o hemsirenin dediklerine basinizi sallayip gecin,onemli olan sizin ve bebeginizin uyumu..

Mama verdiginiz icin uzulmeyin,sutunuz azsa yapacak bisey yok,bende ogluma mama vermek zorunda kaldim cunku yorgunluktan sutum azalmisti.

Turkiyeye donme konusuna gelince,
Ailem Turkiyede olmasina ragmen hic Turkiyeye donmeyi dusunmedim cunku bebegimle yaptigim ziyaretlerde daha cok strese girdim.Artik cocuklarin hayati bizim cocuklugumuzdaki gibi degil.Insanlar disariya cocuk salamiyorlar,iti ugursuzu bi suru degisik tip..illa ki basinda sizde olmalisiniz ya cocugun..bebek arabasiyla disari bebek dolastirmaya cikiyorsun arabalar ne yol veriyor hatta ustune ustune suruyorlar resmen..Ozellikle buyuk sehirlerde varsa yoksa avmler..coluk cocuk avmlerde oluyor ki benim oglum alisik olmadigi icin zaptetmem imkansiz avmde..egitim deseniz,bizim zamanimizda ailelerimiz gozu kapali devlet okuluna veriyorlardi,bende devlet okullari mezunuyum simdi iyi ve rahat bir egitim almak icin ozel okul,kolej tarzi okullara gonderiliyor cocuklar ki bu da cok para..


bu arada geciminizi bu durumda nasil sagliyorsunuz ve calismaya basladiginizda bebeginize kim bakacak?
Abiniz dahi olsa Turkiye`de de bi cok seyi yalniz goguslemek zorunda kalacaksiniz buna hazirsaniz ve Turkiyede is bulacaginiza inaniyorsaniz tabi siz daha iyi karar verirsiniz.

larissana .!.:

Merhaba Hanimlar,

benim 7 haftalik cok tatli, saglikli, huzurlu bir kizim var.
Belki ayiplarsiniz ama evli degilim ve babasida umursamiyor...anliycaginiz tek ben ve kizim.

Ailemi sorarsaniz, anne ve baba rahmetli, bir abim türkiyede, ve akrabalar daginik durumda.

Almanyaya 9 yasimda geldim, simdi 37 yasindayim, ama halen ve halen alisamadim. Insanlar soguk, herkes kendi halinde...türkiyedeki cocuklugumu hatirliyorum...hep kalabalik, mahallede cocuklar sokakta...keske benim kizim da böyle büyüse diyorum. Türkiyeye döneyim diyorum, ama korkuyorum...ordada bir abim var...oda tek yasiyor.

Birde üstüne sütüm yetersiz, hem emziriyor, hem mama veriyorum...mecbur cünkü sadece emzirirken, kilosu düstü...cok mutsuzum ve alman kadinlar beni anlamiyor.

Ebe geliyor ara sira....ve kizimi aglatmiyorum diye, bazen uyumadiginda kucagima aliyorum diye...ve tabiki yemek yemege vakit bulamiyorum diye, bana terapiye git diyor. Yani kizima fazla bakiyorum diye...bazen yaninda yatiyorum ve gercekten ac kaliyorum...ama napiyim, benden baskasi yok ve hic birseyi eksik kalmasin istiyorum.

Yani degisik degisik sorunlarim var, bir yalnizlik, bir süt durumu, bir de almanyanin ortami bana göre olmamasi....

Sizler biraz akil verin bana

Genişletmek için tıkla...

Hiç kımse sizi kınayamaz bekar iki insan be yaparsa yapar evlenmek zorunda değilsini.tabiiki vlilik olsa daha normal olursu ama olsun sağlıkla büyütün yavrunuzu.bende almanyada doğdun büyüdüm türkıyeye geldim evlendim inan cok öLüyorım gelsen alısamazsın canım cocugun için otur bence geliceği düzgün olsun.ülkemi kötülemiyorım cokta seviyorum ama bi almanya olması için kırk fırın ekmek lazım yani..azıcık kendine bakmayı dene bebeğin uyutken bir sofra kur bi arkadasını cagır illakı arkadasım vardır orda büyümüşsün sende.

Yazidklariniz icin cok sagolun.
Malesef babasi ile ayriyiz...hamileyken ayrildik ve hic görüsmüyoruz, yani umursamiyor, bende aslinda memnunum, cünkü gecinmez bir insan.

Ben kendimi böyle bilmiyorum...aslinda hayatini hep yalniz yasamis biriyim...annem ben 8 ken rahmetli oldu, babam da üvey anne basima koyup kendi havasinda kaldi...ve 14-16 yasina geldiyimde, zaten beni kendi halime birakti.

Simdi cocugumla bir yandan 24 saat yaninda yatmak, onu oksamak, onu seyretmek istiyorum....bir yandan da, benden anne olmaz, niye evladima bunu yaptim diye düsünceler aklimdan geciyor. Bütün gün evde oturuyorum, cünkü arkadaslarim hepsi calisiyor...sagolsunlar ara sira gelen var...ama cogu zaman yalnizim.
Önceden calisiyordum, iste almanya hayati...artik ise gitmediyim icin, megersem bos bir hayat yasiyormusum. Burda pek komsuluk falanda yok, zaten ufacik bir köyde yasiyorum...burdan tasinmak istiyorum, ama cocuklu tek bayana birde yabanci ise, pek ev veren yok.

Kizima gelince, hep gülüyor, ancak karni agririsa veya mamayi hizli hazirliyamasam, aglar. Cok sevimli ve okadar tatli ki...bu bana yetmesi gerekirken, halen icimde bir karanlik kaliyor. Nasil büyütcem, nerde kalcaz, nasil koruya bilcem, babasini sorarsa ne diyim...keske bir annem en azindan olsaydi

Cocuklugumu cok özlüyorum...

larissana .!.:

Yazidklariniz icin cok sagolun.
Malesef babasi ile ayriyiz...hamileyken ayrildik ve hic görüsmüyoruz, yani umursamiyor, bende aslinda memnunum, cünkü gecinmez bir insan.

Ben kendimi böyle bilmiyorum...aslinda hayatini hep yalniz yasamis biriyim...annem ben 8 ken rahmetli oldu, babam da üvey anne basima koyup kendi havasinda kaldi...ve 14-16 yasina geldiyimde, zaten beni kendi halime birakti.

Simdi cocugumla bir yandan 24 saat yaninda yatmak, onu oksamak, onu seyretmek istiyorum....bir yandan da, benden anne olmaz, niye evladima bunu yaptim diye düsünceler aklimdan geciyor. Bütün gün evde oturuyorum, cünkü arkadaslarim hepsi calisiyor...sagolsunlar ara sira gelen var...ama cogu zaman yalnizim.
Önceden calisiyordum, iste almanya hayati...artik ise gitmediyim icin, megersem bos bir hayat yasiyormusum. Burda pek komsuluk falanda yok, zaten ufacik bir köyde yasiyorum...burdan tasinmak istiyorum, ama cocuklu tek bayana birde yabanci ise, pek ev veren yok.

Kizima gelince, hep gülüyor, ancak karni agririsa veya mamayi hizli hazirliyamasam, aglar. Cok sevimli ve okadar tatli ki...bu bana yetmesi gerekirken, halen icimde bir karanlik kaliyor. Nasil büyütcem, nerde kalcaz, nasil koruya bilcem, babasini sorarsa ne diyim...keske bir annem en azindan olsaydi

Cocuklugumu cok özlüyorum...

Genişletmek için tıkla...

okurken gozlerim doldu..
emin olun harika bi anne olacaksiniz,Rabbim size guvenmis bu melege bakacaginiza inanmis o yuzden size onu emanet etmis.ikinizi de Allah koruyacaktir,merak etmeyin.
annelik duygu hengamesi hatta bazen salt vicdan azabi..ama bu anneligi eksik ya da yanlis yaptigimizdan degil,yavrularimiza daha guzel bi ortam yaratmak isterken caresiz kalmakla alakali bi durum.
biraz disinizi sIkin,bebeginiz ele avuca gelince ise baslarsiniz,yavruyu krese verirsiniz gecinir gidersiniz.
baktiniz olmuyor donersiniz Turkiyeye..
o iciniz hic karanlik kalmasin,piril piril evladiniz hayatiniza gunes gibi dogmus..hala lohusa sayilirsiniz,biraz duygusal ve karamsar olmaniz cok dogal.
hersey cok guzel olcak,emin olun.
dualarim sizinle.

lorrinka .!.:

okurken gozlerim doldu..
emin olun harika bi anne olacaksiniz,Rabbim size guvenmis bu melege bakacaginiza inanmis o yuzden size onu emanet etmis.ikinizi de Allah koruyacaktir,merak etmeyin.
annelik duygu hengamesi hatta bazen salt vicdan azabi..ama bu anneligi eksik ya da yanlis yaptigimizdan degil,yavrularimiza daha guzel bi ortam yaratmak isterken caresiz kalmakla alakali bi durum.
biraz disinizi sIkin,bebeginiz ele avuca gelince ise baslarsiniz,yavruyu krese verirsiniz gecinir gidersiniz.
baktiniz olmuyor donersiniz Turkiyeye..
o iciniz hic karanlik kalmasin,piril piril evladiniz hayatiniza gunes gibi dogmus..hala lohusa sayilirsiniz,biraz duygusal ve karamsar olmaniz cok dogal.
hersey cok guzel olcak,emin olun.
dualarim sizinle.

Genişletmek için tıkla...

Ilk satirlarin beni aglatti...

sakın ola ki... hayal kırıklığına ve umutsuzluğuna kapılmayınız... bekar bir anne olmanın zorluları çok fazla olabilir ama Allah size inanmasaydı bebeğinizi nasip etmezdi.... herşeyden önce hayırlar ve huzurlar ile bütün meleğinizi... Kimseyi takmayın kafanıza... evliymişim değilmişim o beni ayıplayacakmış bu beni ayıplayacakmış... ooo boşverin bunları... kimin sizi yargılamaya hakkı var ki!!! böyle şeyleri sakın düşünüp kendinizi üzmeyiniz... hayat o kadar da uzun boylu değil... bence kaygılarınız çok doğal... belki de evli olan bir anne bile sizin hissettiğinizi hissediyordur... Kolay mı... hayatının sorumluluğu... bu kadar güçlü bir şekilde durmuşsun hayatta. eminim meleğinde en az senin kadar güçlü olacak. Sakın ha... umutsuzluğa kapılma... İnan bana gelen kısmeti ile gelir... sen herşeyden önce kendi sağlığına dikkat et ki... bebeğine çok iyi bakabilesin... bu zor günlerde geçer... Allah a inan ve güven... kimsenin dediğini de kafana takma... kimseye hiçbir şekilde hesap vermek zorunda değilsin... meleğini ve seni öperim... ama meleğini bir de sarar sarmalarım :)

Şuan hala lohusasın, belki bu Yüzden bu kadar yanliz ve çocukluğuna dönmek istiyorsun..
Yerinde olsaydim canim benim,
1. Ebe kadının yanında güçlü görünmeye calişirdim,
Bende yurt dişindayim ve burda eve gelen bu ebeler bir, bir senin ve çocuğun Üzerindeki Gelişimi takıp edip not ediyorlar. Psikolojin bozuk diyede çocuğu elinden ala bilirler..

2. Türkiye'ye dõnme hayaleri ile kendini kandirip oyalama bence
Abinin iyi bir işi ve cevresi varsa belki iş bulmanda yardimci olabilir, evet.
Yok kendine hayrı yoksa, sakın çocuğunu bıraz büyütmeden dönme.
En azından burda çocuğun hitiyaclarini devletin verdigi yardim ile sagliyorsundur,
Eyer kendine iyi bakmaz ve iyi beslenmezsende tabiki sütün az ve ya kesile bilir..
Sen depolanman gerekiyorki, süt ürete bilesin..

3. Artik biraz toparlan, bu karanlik düşüncelerinden kurtul yoksa asıl ozaman ciddi bir yardim almak sorunda kalabilirsiniz.

Bu arada annen, baban,abin yada cocuğunun babasi Yanınızda olmaya bilir, yine yanliz değilsin. Allah sana belki bu Yüzden kücük bir arkadaş nasıp etmiş
O senin, sende onun herşeyi olacaksın! Bir birinize yetersiniz!

Sana ne iyi geliyor, şöyle bir liste yap,
Mesela evin icinde şimdilik, kitap okuma, müzik dinleme, resim yapmak gibi, tv izlemek gibi bir liste yap ve bebeyin uyurken bunları yap,
Yemek ye! yeki Gücün küvetin gelsinki meleyine ve kendine baka bilesin

İlerde istersen bir psikoloğa gerçekten görün, burda herkes en ufak sıkıntıda gidiyor
Sırf içini döküp, rahatlamak için:)

öncelikle Bebeğini sağlıklı ve mutlu bir şekilde büyüt Larissana. Yeni bir anne olarak bebek bakmak gerçekten çok zor, seni anlayabiliyorum. Bazen insan bir nefes almak istiyor ama öyle bir lüksün bile olmuyor. Bunu aşmanın tek yolu galiba Bebeğini çok sevmekten geçiyor. Ayrıca sütün azsa bunun çaresi beslenmekten geçiyor. Benim de sütüm azdı hep kendimi suçladım niye niye diye ama farkettim ki ben yemezsem süt olmuyor. Tavsiyem bol su iç, sürekli bir Şeyler ye. Meyve olabilir Çorba olabilir. Zaten kendini yıprattığın ve üzüldüğün için de sütün etkileniyordur. Bebeğin için kendine iyi bakmalısın.

Almanyanın nerdesinde yaşıyorsunuz öğrenebilir miyim? Ben de tek başıma büyütüyorum Allah yardımcımız olsun..

Helal olsun size tek başına çocuk büyütmek hiç kolay değildir ben kendimden utandım şimdi allah yardımcın olsun inşallah allah kimseye kaldıramayacağı yük vermemiş demekki siz çok güçlü birisiniz

sagolun hanimlar...bende bilmiyorum, nasil devam edecek, ama devam edecek....ve bir sekilde hayatimin en güzel hediyesini büyütecegim...su süt zamani bir gecsin, hersey kolaylascak....insallah :)

evet kesinlikle kolaylasicak ama 1,5 yas sonrasi biraz hircinlasabiliyorlar haberin olsun,bu iki yas sendromu mudur nedir biraz enteresan deneyim oluyor.
emin ol hovarda kavgaci ya da ilgisiz bi babayla ayni evi paylasip gerginlik icinde cocuk buyutmektense kafa rahat sekilde tek basina buyutmek daha saglikli.
hic ama hic uzulme baba yaninizda degil diye..hayri yoksa evde durup kalabalik yapmasin daha iyi.
sizde iki genc hanim yuvarlanip gidersiniz beraber
benim yakin arkadaslarimdan biri de babayi en son 1 yasinda gormus hatirlamiyor bile,ayrilmislar anne baba..annesi bi basina buyutmus onu,aralarindaki iliskiyi tarif edemem,cok tatlilar beraber..
insallah sizde omur boyu birbirinize destek olursunuz