Sevdim.
Çok sevdim.
Onun da sevdiğini düşünmüştüm. Sonra aramıza uzaklık,zaman,hasret ve.. başka bi kız girdi. Hoşlandı ondan. Başka bi şey yapamadı. Uzaktan hayranlık duydu. Teklif edemedi.
Benimle konuşmaya devam etti.
Ne bana bağlandı tamamen. Ne ona.
Kimseye bağlanmak istemiyorum ben şimdilik dedi.
Ben sevmiştim ama aptal gibi salak gibi.
O kızın saçları benimkinden uzundu.
Benden daha güzel değildi belki.Ama onu sevmişti işte. :'(
İşte böyle karşılaştırıyorum kendmi..
Sevgi değil bu heves de olabilir ne olduğunu bilmiyorum dedi.
Onun rahatlığını sevmişti özgür takılmasını.
Ama ben yapamazdım.Benim ailem,görüşlerim,düşüncelerim ve gerektiğinde tabularım vardı,yıkmayı düşünmediğim.
Zamanla o kıza heveslenmeye başladım.
Görüşlerimi yavaş yavaş unuttum.
Tabularımı yıktım.
Ve ailemle zıt düştüm.Değişimime anlam veremediler annemler.Uyarı yaptılar sürekli.
Onlarla karşı karşıya gelmek gücümü hepten yitirmeme sebep oldu.
Bunca şeye rağmen hala onu düşünüyorum.
Ayrılalı 8-9 ay oldu.Ayrıldıktan sonra hep o ilk mesajı attı,bazen mesajlaştık. ya da konuşmak istedi telefonda ya da görüntülü.Ne mi konuştuk havadan sudan genelde.2-3 haftadır yazmıyo sadece.
Faceye girmesini,whatsapp tan yazmasını bekliyorum.Anormal bi şekilde bekliyorum gözüm hep isminde.
Çok huzursuzum kızlar.
Geri dönse istemem belki ama dönmeyince çok cazip geliyo.
Ama ne dönüp geliyo ne de tamamen gidiyo.
İstemeden o kıza benzemeye çalışma çabamı fark ettim.Çok üzücü değil mi..
Ona beğendirmeye çalışıyorum kendimi. Ve kendimden kopuyorum galiba.
Beni bu halimle sevmeliydi evet.Ama mantık devredışı bugünlerde bende.
Pişman olsa içim rahatlıcak.Ama yediremiyorum kendime.Nasıl bırakır böyle nasıl biter..
Facesni takip ederken ben fark ettim kızdan hoşlandğını.ve terk ettim.Allahtan bekliyomuşsun dedi gidişime,sanki ben istemişim gibi.Sonra bocalama döneminde olduğunu,beklemem gerektiğini söyledi.Bekleyemedim kızlar.
Yandı içim,dönsün diye öldüm ama belli etmedim.Dik durdum dışardan,içten içe ağlarken.
Artık ağlayamıyorum.
NAPIYIM BEN SÖYLEYİN NOLUR
Çok sevdim.
Onun da sevdiğini düşünmüştüm. Sonra aramıza uzaklık,zaman,hasret ve.. başka bi kız girdi. Hoşlandı ondan. Başka bi şey yapamadı. Uzaktan hayranlık duydu. Teklif edemedi.
Benimle konuşmaya devam etti.
Ne bana bağlandı tamamen. Ne ona.
Kimseye bağlanmak istemiyorum ben şimdilik dedi.
Ben sevmiştim ama aptal gibi salak gibi.
O kızın saçları benimkinden uzundu.
Benden daha güzel değildi belki.Ama onu sevmişti işte. :'(
İşte böyle karşılaştırıyorum kendmi..
Sevgi değil bu heves de olabilir ne olduğunu bilmiyorum dedi.
Onun rahatlığını sevmişti özgür takılmasını.
Ama ben yapamazdım.Benim ailem,görüşlerim,düşüncelerim ve gerektiğinde tabularım vardı,yıkmayı düşünmediğim.
Zamanla o kıza heveslenmeye başladım.
Görüşlerimi yavaş yavaş unuttum.
Tabularımı yıktım.
Ve ailemle zıt düştüm.Değişimime anlam veremediler annemler.Uyarı yaptılar sürekli.
Onlarla karşı karşıya gelmek gücümü hepten yitirmeme sebep oldu.
Bunca şeye rağmen hala onu düşünüyorum.
Ayrılalı 8-9 ay oldu.Ayrıldıktan sonra hep o ilk mesajı attı,bazen mesajlaştık. ya da konuşmak istedi telefonda ya da görüntülü.Ne mi konuştuk havadan sudan genelde.2-3 haftadır yazmıyo sadece.
Faceye girmesini,whatsapp tan yazmasını bekliyorum.Anormal bi şekilde bekliyorum gözüm hep isminde.
Çok huzursuzum kızlar.
Geri dönse istemem belki ama dönmeyince çok cazip geliyo.
Ama ne dönüp geliyo ne de tamamen gidiyo.
İstemeden o kıza benzemeye çalışma çabamı fark ettim.Çok üzücü değil mi..
Ona beğendirmeye çalışıyorum kendimi. Ve kendimden kopuyorum galiba.
Beni bu halimle sevmeliydi evet.Ama mantık devredışı bugünlerde bende.
Pişman olsa içim rahatlıcak.Ama yediremiyorum kendime.Nasıl bırakır böyle nasıl biter..
Facesni takip ederken ben fark ettim kızdan hoşlandğını.ve terk ettim.Allahtan bekliyomuşsun dedi gidişime,sanki ben istemişim gibi.Sonra bocalama döneminde olduğunu,beklemem gerektiğini söyledi.Bekleyemedim kızlar.
Yandı içim,dönsün diye öldüm ama belli etmedim.Dik durdum dışardan,içten içe ağlarken.
Artık ağlayamıyorum.
NAPIYIM BEN SÖYLEYİN NOLUR
Son düzenleme:
)
