ama gerçekten bilmiyorum!!

D

dusunuyorum123

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
24 Aralık 2014
54
9
98
Mrhaba arkadaşlar benim derdim aşırı öz güvensizliğim. Ya ben eskiden böyle degildim. Hatta çevremdeki insanlar beni cok kendini beğenmiş havalı bulurlardi. Ne olduysa simdi ben ben degilim. Biraz geç farkina vardim. Su an bu huyumdan nefret ediyorum. Örnek vereyim. Mesela benim oglumun sınıf arkadaşlarının anneleriyle toplandık. Hepsi burnundan kil aldirtmiyor. Benimle biri konuşmaya kalksa- ay bu benle konuşursa alay eder beni begenmez, diyip afalliyorum resmen onlara hizmet etmek gorevimmis gibi davrandım sırf benden rahatsız olmasınlar diye ağızlarının icine düştüm. Çok ve gereksiz konuştum. Ya benki insan ilk konuşmada hemen ailesinden konuşurmu diye yadırgadım. Su an ben en nefret ettigim huylari taşıyorum. Sadece tanımadığım insanlar degil ailemede öyle olmuşum. Bana misafirliğe geldiklerinde israrlarimla gereksiz konusmalarimla sıkıyorum. Sıkıldıklarını gördükçe daha çok sacmaliyorum yani daha anlatamadigim neler neler YAAA BEN BÖYLE DEGİLDİM OLAMAMDA. LÜTFEN AKIL VERIN NE YAPMALIYIM. Gerçekten ben eski ben olmak istiyorum. Not : esimde ozguven sıfır hatta onu çok yadirgardim. Niye hiç guvenmiyorsun kendine diye 1 yaşında oğlum var ve bir buçuk iki yıldır sosyal hayatım yok. ŞİMDİDEN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM
TELden yazdım kusura bakmayın
 
Son düzenleme:
Önce nickini sonra konu başlığını okuyunca tam oldu.
Ya da zaten öyle bi kelime oyunu yaptıydın da şu an ben mi mala bağlamış oluyorum? Eheh, geçelim.
"mış"lı geçmiş zaman kullanmışsın, "böyle olmuşum" derken sanki uykunda sana eziklik enjekte etmişler gibi anlatıyorsun. Bunu tetiklemiş olacak birtakım durumlar / olaylar mutlaka vardır.
Kaynağını bi bul önce, sonra gel yazışalım.
 
Iste notta olabilecek sebepleri yazdım. Kaynağını bilsem sorunu cozecem ama sanki bu hale nasil geldim. Bilmiyorum
 
Oz güven çok önemli bunun degerini kendimi ust üste küçük düşürmekten cok iyi anladım. Ve bunun üstesinden nasil gelirim diye bana YARDIM ederseniz çok sevinirim
 
dusunuyorum123 .!.:
Iste notta olabilecek sebepleri yazdım. Kaynağını bilsem sorunu cozecem ama sanki bu hale nasil geldim. Bilmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Onların tam olarak kaynak olduğunu sanmıyorum, ama madem oradan ilerleyelim.
1 yaşında bir oğlun varsa, içine hamileliği de katarsak 1,5-2 yıl eder, ki bu da sosyal hayatım yok dediğin döneme denk geliyor.
Hamile kalmadan önce çok sosyaldin fakat hamilelikle birlikte mi duruldun? Yoksa hamilelikle alakası yok da, şehir falan mı değiştirdiniz, ortamını mı kaybettin, arkadaşların falan vardı da nereye gittiler, kaynak derken böyle şeyleri soruyorum.
 
sanırım hamileliğinden itibaren eve kapattın kendini, doğumdan sonra da zaten bi yandan çocuk bi yandan ev işi, zaman bulamıyorum deyip bi de kendini bıraktın, asosyallik+bakımsızlık seni bu hale getirdi?
hele daha önce sosyal ve bakımlı bi kadındıysan bu ruh halinde olman normal. ben de hamileliğim sürwsince ve doğumdan sonra kendime güvenimi kaybetmiştim.
ben ki çok bakımlıyımdır, kişisel bakımımı makyajımı eksik etmem ama hamilelikle başlayan süreçte kendimi beğenmemeye ne yaparsam yapayım kednime yakıştırmamaya başladığım için iyice bıraktım kendimi ve sonuç özgüvensiz bi ben.
doğumdan 4,5 ay sonra çalışmaya başladım, insan içine çıkıyorum neticede diye kendime tekrar bakmaya başladım ama zor geliyodu başlardı itiraf edeyim.
bi okulda çalışıyorum dolayısıyla gelen giden eksik olmuyor odama kalabalık bi çalışma ortamım var yani iyi kötü bi çevrem tekrar oldu, sonra yavaş yavaş yarım saat bi saat olsun öğle araları olsun bi arkadaşımla çay kahve muhabbeti yapmaya başladım vs derken eski beni buldum.
bu kadar uzun anlatma sebebim, senin de buna benzer bişe yaşadığını düşünmem ve sana verebileceğim tavsiye dışarı çıkmaya çalış, tek başına olsun bi hava al. muhakkak dışarı çıkarken güzel giyin kendini iyi hissettirecek hafif bi makyaj yap.
varsa arkadaşlarınla görüş. yoksa komşularına git. konuş, dertleş. işe yarayacağını düşünüyorum.
hiçbiri yoksa hobi edin kendine, kurslara katıl imkanın varsa.
maddi imkanın yoksa kadınlar lokali oluyor belediyelerin onlara katıl, çeşitli sosyal ektiviteler oluyor oralarda.
 


çoğu yorumunuzda sürekli üyelere bir laf sokucu kelime buluyorsunuz sebebi nedir ???

hanımefendi böyle olmuşum derken bunu sonradan farkediyor , psikolojik olaylarda zaten en son noktada farkedersin.
farkında olsaydı zaten çözümünü o zaman bulurdu.

bence siz de önce bir insanlara "yardımcı" olmak istiyorsanız üslubunuza dikkat edin sonra gelin yazışın.
 

Üslubumda herhangi bir "laf sokma durumu" bulunmamakta. laf sokmak istesem böyle yazmam ki? O tarz bir üye değilim, endişelenmeyin. Çoğu yorumuma dem vurmuşsunuz ama, çoğu yorumumu okusaydınız bunu söylemezdiniz zaten, onu da belirtmeden edemeyeceğim. :)
 
Evet aslinda belirli bir arkadas çevrem vardı. Bebekle ilgilenmekten hepsini kaybettim. Sanki bu iki yillik sürede kendimi bile unuttum kişiliğimi bile kaybettim. Çocuğum hem yaramaz hem cok çabuk hastalaniyor. 1. Sınıfa giden bide oglum var ikiside ilgiye muhtac
 
Su an çocuk gelişimi okuyorum ama inanin onu bile büyük bir karamsarlikla götürüyorum. Ailemde çocuklarla ilgilenecek kimse yok. Komşum birtane var oda benden beter çocuğu özürlü baskada yok
 

Tabi okul derken ben kreş falan sandıydım, büyük oğlun da varmış.
Aslında gene de hamilelikten ötürü kaybetmişsin gibi gelmedi bana. Çünkü daha önce de bir hamilelik geçirmişsin. İlk heyecan gibi değil yani.
Bu seferki hamileliğinde daha fazla kilo alma gibi bi durum yaşadıysan, kendinle alakalı takıntı yapıp insanlardan sen kendin uzaklaşmışsın falan gibi bir durum da olabilir.
 
Bu halinizin kaynağını bulana kadar çok konuşmamaya çalışabilirsiniz,çevrem sıkılıyor dediğiniz ve kendiniz de bu huyunuzdan bıktığınız için. Çocuklar,sorumluluk çok üzerinize gelmiş olabilir,imkan varsa bir tatil yapın,değişik yerlere gidin. Annenizden yada bir büyüğünüzden çocuklar konusunda destek alıp alışverişe çıkın,sabahtan akşama kadar tek kalın,yada bir arkadaşınızla,eşinizle. İlk aklıma gelenler bunlar
 
dusunuyorum123 .!.:
Su an çocuk gelişimi okuyorum ama inanin onu bile büyük bir karamsarlikla götürüyorum. Ailemde çocuklarla ilgilenecek kimse yok. Komşum birtane var oda benden beter çocuğu özürlü baskada yok
Genişletmek için tıkla...
ahhh yavrum benim kıyamam ya komşunun çocuğuna sağlık versin Allah.
aaa ne güzel bak girdiğin bir ortam varmış. tamamen eve kapalı değilmişsin.
eşin sana karşı nasıl, evişlerinde çocukların bakımında yardımcı mı?
eğer öyleyse işin daha da kolay aslında.
tabi güvensizlik sebebin benimkine benzer bişeyse.
yoksa altına yatan sebep ne onu bi bulmak gerekiyor.
ne biliyim eşinle bişe mi yaşadın, ya da okulunla ilgili kötü bi olay mı oldu vs gibi?
 
Eşim sabah 7de evden cikar aksam 9da ggelir. Haftada bir kahvaltıya kalir onda evden çıkar. Kocayı görsem cok ilgilidir göremiyorum akşam 10 da uyuruz bebekten dolayi
 
Dediğiniz gibi kendimi konuşmada frenleyecem. İste sizde hak verirsinizki o kadar gün içinde doluyorumki karsidaki ne düşünür demeden bosaliyorum
 
Naçizane fikrimi söyleyim..
Bence evde eşinle konuşamıyorsun...
Anladığım kadarıyla yakın çevrende çok kişi yok,çocukların ve sen !dolayısıyla konuşma ihtiyacın var ve birisini görünce patlama yaşıyorsun..
Bence kitap oku bol bol seni rahatlacaktır,birde aynanın karşına geçip kendi kendine konuşmayı dene
 
İlk hamileligimde 30 kilo aldim bu hamileligimde 88 kilodan 78 kiloya düştüm. İlki daha çok kiloluydum. Ama bukadar güvensiz degildim
 
Aklımda tutacam kitap ve ayna tamam kendimi düzeltmek istiyorum. Cok tesekkurler
 
Arkadaşın tarzı bu. Değişiğim kafalarında yani. Ben okumuyorum yorumlarını artık. Çok laf kalabalığı yapıyor entel bi tarz yartıcam diye.
 


emin olun benim gibi düşünen bir çok kişi var sizin hakkınızda. iyi yorumculuk yapmalar size .
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…