Ben yürümeyen evliliğin duayla alakalı olduğunu düşünmüyorum.
Bu anne babanın tecrübelerinin, söylediklerinin çıkmasıyla alakalı.
Onlar bu kişi yanlış diyorsa, bununla evlenme diyorsa keyiflerinden veya illa bizim seçtiğimiz birisiyle evlensin diye değil bir bildikleri olduğu için söylüyorlar. Çünkü onlar bizim göremediklerimizi görürler, insanları çok daha iyi tanırlar ve o işin yürüyüp yürümeyeceğini çok iyi bilirler.
E anasının babasının bu fikirlerini önemsemeyip, hayırsız insanlarla bile bile lades diyenler de en sonunda anasının babasının sözüne geliyor.
İkinci sebep de anne-baba rızası olmamış kızlar kimi cahil erkekler tarafından sahipsiz sanılıyor. Yani rıza ile evlenmiş kız kadar ana-babasına nazı geçmiyeceği için mecbur benim her yaptığıma katlanacak, ses çıkaramayacak diye düşündüğünden daha bir eziyet etme, kötü davranma, ilgisiz olma, yersiz kaprisler, küsmelerle kadını bunaltıp, üzüp, hatta dayak bile atıp evliliği çekilmez kılıyorlar.
Diğer sebepte kendi rızaları olmadığı için yapılan evlilikte bir tarafı bir türlü sevmemek genelde de gelinler olur. Ve yine kimi cahil büyükler istemediği evliliği bozmanın yollarını ararlar, bzmaya çalışırlar, gider oğlunu fitler, bir huzur bırakmaz o evlilikte...