• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anksitiye panik atak depresyon yaşayanlar dertleşelim

Ben iyiyim diye ilaçları birden bıraktım aslında Dr kontrolünde bırakılması gerekiyor ben dinlemedim bi özgüven geldi bıraktım 4 aydır hala toplayamadım o kadar pişmanım ki pat diye bıraktığım için
Yaptığımız hatalardan biri..Ben tam bu kez kafama göre hareket etmeyeceğim derken mecburen bırakmak zorunda kaldım.Ama daha önceleri sıkılıp kendimi iyi hissedip bıraktığım olmuştu.sonra başa dönüyordum.
 
Dün bi yazı okumuştum öyle rastgele karşıma çıktı
Depresyon ; sen boğulurken etrafındaki herkesin nefes aldığını görmek gibidir.
tam olarak durum gerçekten bu sadece ben böyleyim hissi zaten beynimi bi sn olsun bırakmayan bi düşünce.
Aşırı yorgunum , bıkkınım o kadar çabalıyorum ki netten bi ton video izliyorum okuyorum uygulamaya çalışıyorum ama nafile çabaladığım halde kötüyüm bide çabalamasam sanki direk ölcekmişim gibi..

Sizler nasılsınız ?
 
Gercekten her sey kafada bitiyor kendinize bir hobi bulun ve sosyallesin daha iyi olacaksinizdir insallah
 
Dün bi yazı okumuştum öyle rastgele karşıma çıktı
Depresyon ; sen boğulurken etrafındaki herkesin nefes aldığını görmek gibidir.
tam olarak durum gerçekten bu sadece ben böyleyim hissi zaten beynimi bi sn olsun bırakmayan bi düşünce.
Aşırı yorgunum , bıkkınım o kadar çabalıyorum ki netten bi ton video izliyorum okuyorum uygulamaya çalışıyorum ama nafile çabaladığım halde kötüyüm bide çabalamasam sanki direk ölcekmişim gibi..

Sizler nasılsınız ?
Boşvermiş
 
Dün bi yazı okumuştum öyle rastgele karşıma çıktı
Depresyon ; sen boğulurken etrafındaki herkesin nefes aldığını görmek gibidir.
tam olarak durum gerçekten bu sadece ben böyleyim hissi zaten beynimi bi sn olsun bırakmayan bi düşünce.
Aşırı yorgunum , bıkkınım o kadar çabalıyorum ki netten bi ton video izliyorum okuyorum uygulamaya çalışıyorum ama nafile çabaladığım halde kötüyüm bide çabalamasam sanki direk ölcekmişim gibi..

Sizler nasılsınız ?
Aynı beni anlatmışsın bazen ölsem de kurtulsam diyorum sonra evladım için yaşamalıyım diyorum ama gelecekte kötü bişey olacakmış düşüncesi korkusu beni depresyona sürüklüyor yoruluyorum savaşamıyorum savaşma gücü bulamıyorum kendimde dün biraz iyiydim bugün çok kötüyüm o kadar çok ağladım ki eşime dedim annemlere gidicem geldim buraya eve gidip tek başıma durmaya çok korkuyorum ne ilaç ne terapi ne videolar bir işe yaramıyor ne yapıcaz böyle biz
 
Gercekten her sey kafada bitiyor kendinize bir hobi bulun ve sosyallesin daha iyi olacaksinizdir insallah
Hobim var letgoda aktif satıcıyım kargo götürüyorum falan ama bu sabah kargoyu götürdüğümde postanede bir panik geldi ter boşaldı çıkınca caddeden karşıya nasıl geçtiğimi bilemedim dışarı çıkıyorum düşünceler hep benimle
 
Hobim var letgoda aktif satıcıyım kargo götürüyorum falan ama bu sabah kargoyu götürdüğümde postanede bir panik geldi ter boşaldı çıkınca caddeden karşıya nasıl geçtiğimi bilemedim dışarı çıkıyorum düşünceler hep benimle
Bahar ayı genelde bizim gibi insanların kaygıları korkuları daha artar bunu doktorunuza anlatin dozu yükseltir caniniza eziyet etmeyin
 
Hobim var letgoda aktif satıcıyım kargo götürüyorum falan ama bu sabah kargoyu götürdüğümde postanede bir panik geldi ter boşaldı çıkınca caddeden karşıya nasıl geçtiğimi bilemedim dışarı çıkıyorum düşünceler hep benimle
Bu kadar yogun yasiyosaniz o zaman bir psikiyatrist sart
 
Bugün anneme geldim yine ağladım o düşüncelerden dolayı ne yemek yapmak istiyorum ne yemek istiyorum sadece ilaç içip yatıyorum bu ilaçlar niye iyi gelmiyor acaba başka hastalığım mı var diyorum
Yok canım başka hastalığın olacağını sanmıyorum bu hastalığın tedavisi yok bence çalışmıyormusun kafanı meşgul edecek bişeyler varmı
 
Hobi edinmeyi denedim şahsen hiç bi zevk vermedi bıraktım
Deli gibi kitap okurdum eskiden en çok zevk aldığım şeylerden biriydi şuan açıyorum okuduğum cümleyi algılamak için o cümleyi defalarca okuyorum odaklanma sorunum var
Aşırı film izlerdim aynı şekilde filmi izlerken en küçük bi sahne ya da bi nesne benim yaşadığım travmaları bana hatırlatıyor şak kapatıyorum
Evde durmazdım yatmaya gelirdim eve sadece o derece gezmekten zevk alırdım dışarıyı farklı mekanları çok severdim şuan markete gitmiyorum evden çıktığım an huzursuz oluyorum dışarıda
Eğlenmeyi çok severdim mekanlarda yüksek sesten kalabalıktan hoşlanırdım hep gülmeli eğlenmeli geçerdi hayatım şuan ise tek bi insan bile istemiyorum az bi sesi bile kafam götürmüyor yanımda ailem dışında kimseyi istemiyorum bazen krizlerim tutunca onlara bile odadan çıkın diyorum tek kalmak istiyorum diyorum
Yani bu değişimlerim uzar gider sanki ben 30 yaşında değilim sanki benim önceden bi hayatım yoktu sanki ben 4 aylığım ve 4 aydır böyle hastalıklı ruh hali ile yaşıyorum
Alkolü severdim dozunda içer eğlenirdim sıkıntım varsa da direk içerek kendimi rahatlatırdım önceden bi nevi kafa dağıtmak içince geçiyormu acı hesabı ... (Öneri değil lütfen yanlış anlaşılmasın ve Allah uzak tutsun bıraktım ve asla içmem daha )
fark ettim ki yanlış yapıyorum daha çok kendimi toparlamak yerine ben daha çok kendimi dağıtıyorum hayır sen güçlü çok güçlü bi kadındın diyip kendimi motive edip bi silkelendim burda da konu açmıştım hatta ve netten de çok araştırdım çoğunluk dine yönel tavsiyesi vermişti belki bu bi sınav benim için dedim eee imtihan da mükafatta Allah’tan sonuçta değil mi ...
şuan yaptığım tek doğru şey namaza başlamış olmam okuyarak kalkıp okuyarak yatıyorum gün içinde aklıma bi takıntı olduğunda hemen tesbih çekmeye başlıyorum en azından manevi / iç huzurum yerine geliyor kimseye anlatamadığım ne çok derdim varmış ki sadece Allah’a dua ederken anlatabiliyorum yalvarıp af dileyip istek te bulunabiliyorum ve çok şükür diyorum sabır diyorum bazen hiç geçmeyecek gibi hep böyle kalacakmışım gibi düşünüp umutsuzluğa düşsem de çoğu zaman içimde az da olsa umut var geçicek diyorum ... (İnşallah hepimiz tez zamanda kurtuluruz arkadaşlar )
 
Yok canım başka hastalığın olacağını sanmıyorum bu hastalığın tedavisi yok bence çalışmıyormusun kafanı meşgul edecek bişeyler varmı
Hayır çalışmıyorum hobi amaçlı Bi İnternet sitesinde satışla meşgulüm 2 yaşımda kızım var pek Bi yere gidemiyorum sosyal aktivitem yok gibi bişey öğlen uykusu oluyor Bi yere gitsem durmuyor anneme yahut kvdeme bıraksam gelince Bi daha hep peşimden ağlıyor gidicem yine diye anlayacağınız pek sosyal aktivitem yok inşallah bugünlerde geçecek biraz büyüdüğünde beraber gezebileceğiz
 
Hobi edinmeyi denedim şahsen hiç bi zevk vermedi bıraktım
Deli gibi kitap okurdum eskiden en çok zevk aldığım şeylerden biriydi şuan açıyorum okuduğum cümleyi algılamak için o cümleyi defalarca okuyorum odaklanma sorunum var
Aşırı film izlerdim aynı şekilde filmi izlerken en küçük bi sahne ya da bi nesne benim yaşadığım travmaları bana hatırlatıyor şak kapatıyorum
Evde durmazdım yatmaya gelirdim eve sadece o derece gezmekten zevk alırdım dışarıyı farklı mekanları çok severdim şuan markete gitmiyorum evden çıktığım an huzursuz oluyorum dışarıda
Eğlenmeyi çok severdim mekanlarda yüksek sesten kalabalıktan hoşlanırdım hep gülmeli eğlenmeli geçerdi hayatım şuan ise tek bi insan bile istemiyorum az bi sesi bile kafam götürmüyor yanımda ailem dışında kimseyi istemiyorum bazen krizlerim tutunca onlara bile odadan çıkın diyorum tek kalmak istiyorum diyorum
Yani bu değişimlerim uzar gider sanki ben 30 yaşında değilim sanki benim önceden bi hayatım yoktu sanki ben 4 aylığım ve 4 aydır böyle hastalıklı ruh hali ile yaşıyorum
Alkolü severdim dozunda içer eğlenirdim sıkıntım varsa da direk içerek kendimi rahatlatırdım önceden bi nevi kafa dağıtmak içince geçiyormu acı hesabı ... (Öneri değil lütfen yanlış anlaşılmasın ve Allah uzak tutsun bıraktım ve asla içmem daha )
fark ettim ki yanlış yapıyorum daha çok kendimi toparlamak yerine ben daha çok kendimi dağıtıyorum hayır sen güçlü çok güçlü bi kadındın diyip kendimi motive edip bi silkelendim burda da konu açmıştım hatta ve netten de çok araştırdım çoğunluk dine yönel tavsiyesi vermişti belki bu bi sınav benim için dedim eee imtihan da mükafatta Allah’tan sonuçta değil mi ...
şuan yaptığım tek doğru şey namaza başlamış olmam okuyarak kalkıp okuyarak yatıyorum gün içinde aklıma bi takıntı olduğunda hemen tesbih çekmeye başlıyorum en azından manevi / iç huzurum yerine geliyor kimseye anlatamadığım ne çok derdim varmış ki sadece Allah’a dua ederken anlatabiliyorum yalvarıp af dileyip istek te bulunabiliyorum ve çok şükür diyorum sabır diyorum bazen hiç geçmeyecek gibi hep böyle kalacakmışım gibi düşünüp umutsuzluğa düşsem de çoğu zaman içimde az da olsa umut var geçicek diyorum ... (İnşallah hepimiz tez zamanda kurtuluruz arkadaşlar )
Bazı kısımlar dışında beni anlatmışssınız 4 aydır yaşıyorsanız bu durumları iyi ben 9 sene oluyor ara ara durup yeniden başlıyor zikir çekmek evet çok iyi geliyor evde de bunalıyorum artık ben önceden evimde bari iyiydim diyorum aslında huzur kalbimizde ister dış mekan ister iç mekan olsun huzurun yoksa bir yerde duramıyorsun Rabbim hepimize şifa versin ama çok yorgun bırakıyor bu hastalık insanı
 
Back
X