Anksiyetimden dolayi kavga oldu..

Uzun zamandir psikolojik rahatsizim. Aşiri karamsar,evhamli ,herşeyi panik yapan ,panik zamaninda durmadan konuşan,sürekli stres içinde olan ve beyni hiç susmayan evli iki yetişkin oğul annesiyim.Benim çocukluğumda ve gencliğimde yaşadiğim travmalar ve arkasina evliliğimin hayal kirikliği ve bu hayatin bütün sorumluklari üzerimde olmasi beni hasta etti .
Ilac terapisi ,psikolog seyanslari aldim ama hayattim değişmedikce birşey olmuyor.
Şimdi ben kendim söylüyorum zor insanim .kendi hatalarimda var ama bugünkü olayi hic anlamadim .

Evimizde iki aydir bir kedimiz var .
Küçük oğlumda o zamandir bir gicik öksürük tuttu .Dr gönderdim allerji testi yapilmasi icin ,yapmadan eve göndermiş.
Dünde vucudunda kabariklar kizariklar ve aşiri kaşinti cikti .Tabi ben hemen hastaneye götürdüm ,orda bir serum taktilar ve eve geldik .
Ben tabi anksiyetimden dolayi sürekli sesli düşünüyorum acaba neden oldu diye.Allerjik bir reaksiyon,acaba kedi denmi oldu ya yoksa başka bir neden varsa .Gece uyuyamadim çocuk belki şok gecirir diye.Sabah yine bütün vucudu dolmuştu,tekrar dr .,iğne ,ilac.
Aklima düştü ben yeni bir çamaşir kokusu almiştim bundanda olabilirdiye düsündüm.
Akşam yine aynisi ,ben panikledim .Kedinin tuvaleti tam bizim banyonun önünde ,bunu burdan kaldirayim belki kediye karşi allerjisi varsa sürekli banyoya giderken kum tozundan etkilenmesindiye .
Büyük oğlumun asabi agresif yapisi var ,odasindan sürekli bana müdahale etmeye çalişiyor .Sanki ölecekmide bu kadar stres yapiyorsun ,işte dr. Bir kac gün sonra test yapacak ozaman belli olur,sen yine kendin uyduruyorsun,
O bebek değil bir sey olmaz.
Tamam bende fevri hareketler yapiyorum stresli konuşuyorum ve davranişlarim panik içinde .
Bende oğluma ,sen karişma ben yapiyorum dedim.
Bir yandanda eşim ,noluyor sana yine netten birşey okudun kendine yazdin ,
Yarin bu kediyi bende vermezsem,şimdi etrafa yapacak sonra,sen ne laftan anlamazsin .
Haa...burda doğru ben illa o tuvaleti ordan kaldirdim .
Sonra büyük oğlum gitti ve kardeşine bağirdi ,al işte hepsi senin sucun diye .
Bunu duyan eşim tabi bu acimasiz yoruma sessiz kalmadi ve büyük oğluma bağirdi çağirdi.Oģlanda yine agresifleşti kapilari çarpmalar ,eşyalari yere firlatmalar ,saygisizca konuşmalar derken eşim çoook sinirlendi onu kovacakti ki ben durdurdum .
Eşim bana döndü ve cenen durmadi yine dirdir bittirdin bizi .Bir dursan kadin ,biraz olsun sussan ve beklesen .Yine siz başlattiniz kavgayi benim üzerime yikin .
Siz ikiniz debeleşin, sonra gel bana el at diye bak .
Napayim ben,oģlumun rahatsizliğini önemsemeyimmi?
Yokmu saymam gerekiyordu?
Bende zaten aşiri endişe ve stres altinda okadar gerginimki birde eşim beni sorumlu tutuyor .

Ne kadar gergin bir ev
Kimsede öfke kontrolü yok ve tepkinizi nasıl aktaracağinizi bilmiyorsunuz.
Okurken ben gerildim...
Bence madem psikiyatre devam gidiyorsunuz size bir aile psikoloğu önermesini isteyin. Hatta valilik ücretsiz psikolojik destek veriyor,onları bir araştırın.
Çünkü böyle ömür geçmez... Ne sizin ömrünüz ne çocukların ne de ileride gelinlerin...

oglunun tavirlari senin bu tavirlarindan dolayi. ve esin hakli.

papyonkilikli .!.:

oglunun tavirlari senin bu tavirlarindan dolayi. ve esin hakli.

Genişletmek için tıkla...

Nasil yani? Bana sürekli konuşuyordu bende tamam yapsam ne olur dedim .
Anlamadim tam olarak

Akanseneler .!.:

Nasil yani? Bana sürekli konuşuyordu bende tamam yapsam ne olur dedim .
Anlamadim tam olarak

Genişletmek için tıkla...

oglun senin aynan. oglun agresifse senin bu sekilde duygularini kontrol etmekte zorlanmandan dolayi agresif. yillarca senin problem cozme ya da cozememe aliskanliklarina bakarak ogrendigi cozum yolu bu. bagirmak. oncelikle cocuklarin icin ciddi tedavi olmalisin. bu hastalik cozumsuz degil. ikinci olarak da ogluna ulasmalisin. buyuk oglun resmen beni gor ve,sakunles diye bagiriyor.

Cozum
Kucuk oglunuzun alerji testini yaptirin.
Buyuk oglunuzla konusun eger yasi kucukse her hafta odullendirin guzel davranislari icin. Cok ise yariyor.
Esiniz sizin evhamlarinizdan dolayi boyle, konusun ben kendime ceki duzem vermek istiyorum diye ve yardim isteyin.
Mesela ben eskiden agresiftim ve cogu zaman kucuk kiz kardrsime patlardim, ama bunu son zamanlar hic yapmiyorum. Buna ragmen ben en nazik ses tonumla bile yaklassan ona o hemen " al bana yine basliyosun, sus sus" diye bana yururdu.
Aslinda yapmam gereken ona degismek istedgimi belirtmemdi. O zmn hersey daha guzel olabilirdi.

Küçük oğlunuza ilgilenmek büyük oğlunuzu kiskandirmis gibi geldi bana. Al işte hepsi senin yüzünden derken bana sanki sizin ilginizi kıskandığı hissini verdi

Yanlış anlamayın lütfen ama sizin gibi biriyle yaşamak gerçekten çok zor. Eşiniz ve çocuklarınız da bıkmış gibi. Sürekli konuşmayı bırakmalısınız. Her şeye müdahale edemezsiniz veya her şey sizin kontrolünüzde değil. Ben bu akşam bişey yapmadım diyorsunuz ama artık etrafınızdaki insanlar da koşullanmış durumda. Bu akşamki kavga ve bundan sonra olacak kavgaların hepsi sizin bu rahatsızlığınızdan kaynaklı. İleride çocuklarınızla aranızda iletişim kopukluğu yaratacaktır bu durum. Bence bu rahatsızlığınızı aşırı derecede ciddiye almanız ve tedavi olmanız gerek. Ama tedavi görüyorsunuz diye kendinizi salmayın nasıl olsa düzeleceğim diye. Öncelikle düşünce tarzınızı değiştirin. Üç günlük dünyayı birbirinize dar etmenin anlamı yok. Herkes sizi hoş görmek zorunda da değil ailenizden. Bu sebeple son derece titiz bir tedavi olmanızı tavsiye edem.

yenGEnC .!.:

Ne kadar gergin bir ev
Kimsede öfke kontrolü yok ve tepkinizi nasıl aktaracağinizi bilmiyorsunuz.
Okurken ben gerildim...
Bence madem psikiyatre devam gidiyorsunuz size bir aile psikoloğu önermesini isteyin. Hatta valilik ücretsiz psikolojik destek veriyor,onları bir araştırın.
Çünkü böyle ömür geçmez... Ne sizin ömrünüz ne çocukların ne de ileride gelinlerin...

Genişletmek için tıkla...

Eşim asla ve asla tedaviye gitmez .
Ben çok israr ettim yalvardim beraber gidelim diye çünkü benim bazi davranişlarim etki tepki olayi.
Hatta eşim benim rahatsizliğimi yok sayiyor ,istersem sirf düşünce tarzimla herşeyi değiştire bilecekmişsim .
Olmuyor ama.

Seni çok iyi anlıyorum. Sorun sende değil inan ki. Terapi alırsan sana çok iyi gelir.

Oğlanların yaş aralığı yakınsa ve ergenlik çağındalarsa yaşanılan normal. Benim de iki abim var aralarında 1.5 yaş var. Kedi köpek gibilerdi ergenlik döneminde. Birbirlerini kıskanmaları normal bence. Büyük oğlun ergense tepkileri normal.

Burada herkes herkese hastaymış gibi yorum yapıyor. Hemen ilk laflar "git tedavi ol" oluyor ancak herkes böyle şeyler yaşayıp atlatabiliyor ancak size terapi çok iyi gelecektir.

Eşinize gelince çok anlayışsızmış. Durumunuzu kabullenmemesi, önemsenemesi sizi çok yıpratıyordur. Ben burada tek sorunlu onu gördüm. Anksiyete sebebiniz eşinizle yaşadıklarınız veya yaşama ihtinali olduğunu düşündüğünüz şeyler olabilir..

Geleceğimi gördüm sizde. Bende de anksiyete bozukluğu var ve tadavi olmuyorum. Gelecekte de daha kötü olmaktan korkuyorum . Yıllarca yaşadığınız korku ve stresin çocuklarınızı olumsuz etkilediğini düşünüyorum. Benim 12 yaşındaki kıZım aile terapistine beni şikayet etmişti “annem korkularından dolayı beni çok sıkıyor” diye. Sanırım sizin çocuklarınızda da aynı sıkıntı var. Ama sizi çok iyi anlıyorum. Ben olsam bende o kumu oradan ne olursa olsun kaldırırdım. Bu takıntı gibi birşey. Yapmazsam içim tahat etmezdi. Allah yardımcımız olaun

benimde anksiyetem var ,velhasıl kontrol altında tutmak benim görevim..yanlış anlamayın ama ailenizin huzurunu yok eden ,ailenizi sarsan,herkesi birbirine düşüren sizsiniz.aldığınız terapi yeterli değilse ya siz tedaviye cevap vermek istemiyorsunuzdur. ya da doktorunuz çok kötüdür.bu sebeple yeni bir terapist bulun .bir süre de susun hiç konuşmamayı deneyin.

çok sinir bozucu bir ev ortamı...herkes tetikte patlamaya hazır birer bomba. hepiniz günah keçisi arıyorsunuz..domino taşı gibi herkes bir diğerini yıkıp geçiyor.kimsenin yaşamak istemediği bir ev olmuş orası..

Evveliyatı bilmiyorum ama şu olayda siz körüklemiş görünüyorsunuz olup biteni.Sadece siz değil tüm aile fertleri uzman desteği almalı bence..hepinizin sinirleri harap olmuş görünüyor.

Ailenizde ailemi gördüm. Ama benim annem pasifti, ezilen taraftı. Babamsa öfkeli, agresif, şiddet uygulayan vs vs. Üç kardeş gergin ortamda büyüdük, içlerinde en dirayetlisi bendim. Keşke onlar da öyle olabilseydi. Ablam ailede gördüğü agresifliği kendi ailesine taşıdı. Kızı da öyle bir ortamda büyüyor. Çok şükür ki eşi kızlarına çok düşkün ve sakin. Yani onlarda agresiflik kaynağı ablam. Bu bir. Ben de evliyim, bir oğlum var. Eşim çok sakin, çok şükür. Onun sakinliği bana da sakinlik veriyor. Ama zaman zaman ufacık şeylerde çabuk kızabiliyorum. Ailemin yanındaysa aşırı gergin ve agresif oluyorum. Değişiyorum yani. (İlk eşim fark etmişti, kardeşimle konuşmamızda) Bu iki. Küçük kardeşim ise agresiflikten ziyade pasiftir; korkaktır, içe kapanıktır, kolay dağılır. Agresifliği de var tabii ama karamsarlığı çok daha ön planda. Bu da üç. Anemin de babamın da ailesi gergin, sinirli insanlarmış.

Üçümüzde koca koca insanlarız. Ablam 31, ben 29, kardeşim ise 27 yaşında.

Demek istediğim şey ebeveynler çocuklarının aynasıdır. Siz ne yaparsanız onlar da onu yapar, çünkü böyle öğrenirler. Siz sakin olacaksınız ki onlar da sakin olsun. Kısacası çocuklarınızın nasıl olmasını istiyorsanız, siz de öyle davranmalısınız. O yüzden biraz kendinizi değiştirmeye ve geliştirmeye çalışın. Tedavi olun, bol bol rahatsızlığınızla ilgili kitap okuyun, gergin olduğunuz durumlarda kendinizi sakinleştirecek bir şey bulun (ortamı terk edin, belirli bir müziğiniz varsa onu çalın, elinizi yüzünüzü yokayın, sakız çiğneyin gibi gibi).

serkaps .!.:

Ailenizde ailemi gördüm. Ama benim annem pasifti, ezilen taraftı. Babamsa öfkeli, agresif, şiddet uygulayan vs vs. Üç kardeş gergin ortamda büyüdük, içlerinde en dirayetlisi bendim. Keşke onlar da öyle olabilseydi. Ablam ailede gördüğü agresifliği kendi ailesine taşıdı. Kızı da öyle bir ortamda büyüyor. Çok şükür ki eşi kızlarına çok düşkün ve sakin. Yani onlarda agresiflik kaynağı ablam. Bu bir. Ben de evliyim, bir oğlum var. Eşim çok sakin, çok şükür. Onun sakinliği bana da sakinlik veriyor. Ama zaman zaman ufacık şeylerde çabuk kızabiliyorum. Ailemin yanındaysa aşırı gergin ve agresif oluyorum. Değişiyorum yani. (İlk eşim fark etmişti, kardeşimle konuşmamızda) Bu iki. Küçük kardeşim ise agresiflikten ziyade pasiftir; korkaktır, içe kapanıktır, kolay dağılır. Agresifliği de var tabii ama karamsarlığı çok daha ön planda. Bu da üç. Anemin de babamın da ailesi gergin, sinirli insanlarmış.

Üçümüzde koca koca insanlarız. Ablam 31, ben 29, kardeşim ise 27 yaşında.

Demek istediğim şey ebeveynler çocuklarının aynasıdır. Siz ne yaparsanız onlar da onu yapar, çünkü böyle öğrenirler. Siz sakin olacaksınız ki onlar da sakin olsun. Kısacası çocuklarınızın nasıl olmasını istiyorsanız, siz de öyle davranmalısınız. O yüzden biraz kendinizi değiştirmeye ve geliştirmeye çalışın. Tedavi olun, bol bol rahatsızlığınızla ilgili kitap okuyun, gergin olduğunuz durumlarda kendinizi sakinleştirecek bir şey bulun (ortamı terk edin, belirli bir müziğiniz varsa onu çalın, elinizi yüzünüzü yokayın, sakız çiğneyin gibi gibi).

Genişletmek için tıkla...

Teşekür ederim canim ,tam anlattiğin gibi.
Ben ne kadar nefret ederdim annem babam kavga ederlerse.Hiç hafta sonu olmasin isterdim .Şimdi benim yaptiğim aileme aynisi ,evim gergin çocuklarima malesef travmalar yaşattik(eşimin payi çok).
Ben kendimi olanlardan çok sucluyorum hatta kendimden nefret ediyorum ve cezalandiriyorum.
Kendimi toparlayacak ve iyileştirecek hiç bir zamanim olmadi.
Yillardir evimi gecindiriyorum,bütün yük benim üzerimde.Akşam normal halim kalmiyor .Bazi hafta sonlarida dişari cikmişsak işte bitti bir hafta.
Benim güveneceğim kimsem yok ,kimse ellimden tutmadi ,kimse benim gönlümü isteklerimi düşünmedi .
Robot oldum ,yiprandim ,tükendim ama herkes benden daha hoşgörüşlü güleryüzlü tatli dilli olmami bekliyor.
Bende isterim,kendime soruyorum niye öyle değillim diye ama kapidan iceri giriyor istemsiz vucudum kasiliyor ,dişlerimi sikmaya başliyorum ,kas kati oluyorum .
Evimin icinde kendimi huzurlu hisetmiyorum ,hep gergin .
Çok cok mutsuzum,bilmiyorum eşime karşi nankörlükmü yapiyorum.
Kimse benimle yoksa uzun süreli evli kalmazdi .

Devamli panik davranan ve stressli konusan biri ortamdaki herkesi gerer. Cocuklarin agresif olmasi da bundan muhtemelen. Esiniz de bikmis artik konusmanizdan.