Ergenlik çağı bu , anlatamayacaksınız. Onun isteklerine karşı sizin sağduyunuzun ve kurallarınızın çarpışacağı zamanlar.
Gözü hep, daha rahat(!) yaşayanları görecek, onlardan biri olmak isteyecek, siz engel olduğunuz için, anlayışsız, kötü anne olacaksınız. Hatta, arkadaşları çeşitli akıllar verecek, onlardan öğrendiği taktiklerle gelip manipüle etmeye çalışacak.
Kızınızı kimsenin evine göndermemekle çok doğru yapıyorsunuz. Çocuk yetiştirmek, evlâdının göz yaşlarına rağmen kararlar almayı da gerektiriyor.
Anlatmaya-uzlaşmaya değil, bunun değişmeyecek bir kural olduğunu göstermeye çalışın. Sinirlenmeden ama yerinizde çok sabit durun. Bu kuralı aşabileceğine dair zerre umudu olursa, sizi çok yorar. O yüzden, çok sakin ama çok net durun.
Bir de üzülmeyin, çocuğumun ergenlik yıllarında çektiklerim yarışması olsa, herkesle yarışıp açık ara ipi göğüslerim, şimdi üstüme titriyor. Bir süre sabır.
Önünüzdeki yıllar için naçizane tavsiyem, evlâdınız 25 yaşına gelip geriye baktığında olduğu/olmadığı için pişman olacağını bildiğiniz herşeyden, her karardan, her adımdan, her riskten evlâdınızı koruyun. Süreçler yaşanırken sizden nefret etse de, ilerde size dua eder.
ay nasıl önünü alacağım bu konunun onu da bilmiyorum. Ergenlik hiç çalışmadığım bölümmüş resmen tıkandım kaldım bana bir yol gösterin
?
hangi aklı başında insan izin verirki? Gündüz evde takılmasına da ben götürürüm ben getiririm o kadar.
aileyi gördüm annesiyle tanışıp numarasını aldım.gerçek anlam da arkadaş olduğunu düşündüğünüz çocukların anneleriyle tanışabilirsiniz bence bir mahsuru yok.kalma konusuna erkek annesi olarak bile çok karşıyım,sonrasın da bunun önüne geçilmiyor,
