anne babasını ciddi sağlık problemleri sebebi yüzünden bakım evine yerleştirmek zorunda kalan çaresiz bir kişiye fikir verirmisiniz

1

1 ASYALI KADIN

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
24 Nisan 2023
10
11
1
43
konuya nasıl başlayacağımı bilmeyerek yazıyorum.çekinerek ve duygusal fırtınalar yaşayarak,ürkerek korkarak ağlama hissi ile karışık bir duygu durumundayım.babam alzaymır hastası,annem yatalak felç İKİSİNİNDE AKIL GİDİP GELİYOR ZAPTEDİLMELERİ ZORLAŞTI ve bakamayacagım noktadayım.birbirlerine zarar verme noktasındalar ve ne yapacagımızı bilmiyoruz.onları hiçbiyere vermek istemeyerek zor bi karar vermek zorunda kalmak nasıl bir duygu bilemezsiniz lütfen yardımcı olurmusunuz.
birini huzur evi biri yatalak oldugu için bakım evi uygun ve zira doktorlarda aynı yerde kalmalarını uygun görmüyor tehlikeli görüyor.peki benİm iç dünyam ve yara olarak gördüğüm bu acı kararın yükü nasıl geçecek?
 
Geçmiş olsun Allah yardımcınız olsun.
Şu hayatta en zoru yaşlanmak bakıma muhtaç olmak.sizin icin demiyorum ama birinin bakımına muhtaç kalmak çok zor Allah kimsenin eline bırakmasin.
Benim dedem Parkinson hastalığından vefat etti bakımı gerçekten çok zor ve saldırganlık vardı
Anneannem baktı sağolsun ama çok zor baktı.
İyi şartlarda bir bakım evi ve huzur evi olursa kendileri de rahat olabilir.
Evde ne kadar istesek de dört dörtlük bakamayabiliriz .
Hakkınız da hayırlısı olsun.
 
Son düzenleme:
çok teşekkür ederim kimseyi muhtaç etmesin Allah ve böyle zor kararlara ulaştırmasın.hayırlısını versin.maddi olarak zoru zorlayıp bakıcı tuttuk ama bakıcı bile başaramıyor bakımı.ömür boyu yaşayacakmıyım bu kararın sızısını korkuyorum açıkcası.
 
Bu geri kafali toplumun aptal onyargilarina bakip da kendinize eziyet etmeyin. Gidip gelen , hatir sayan evlatlari yakinlari varsa , terkedilip atılmış sekilde degilse bir yaşlı icin sosyal açıdan huzur evi, bir düşkün icin saglik açısından bakim evi kadar uygun bir yer yoktur. Bence en dogrusu. Yaslilarimiz bu sacma psikolojiyle kendilerine de evlatlarina da eziyet ediyorlar. Gonullerini alarak hep gorup gozeterek onlarin da memnjn olmasini saglarsiniz. Benim annem ben yaslaninca huzur evine gonderin beni der durur hep. Cok hakli. Allah elden ayaktan dusurmesin.
 
Bakim evi buldunuz mu peki? Annemin ananesi icin cok zor bulmuslardi yer. Akli denge olmayinca kabul etmiyor genelde bakimevleri
 
Başka kardeşiniz yokmu ? Allah yardımcınız olsun.
 
Bakılamayacak duruma geldilerse yapabileceğiniz bir şey yok.
Herkes elden ayaktan düşmeden, kendini bilerek yaşlanmak ister ama her zaman öyle olmuyor maalesef.
Evde yarım yamalak bakılacaklarına daha profesyonel bir yerde olmaları onlar için de daha iyi.
Sizin için zor bir karar olmasını anlayabiliyorum ama vereceğiniz karar sizi kötü evlat yapmaz.
Onları orada unutur, ihmal eder, durumlarını takip etmezseniz kötü evlat olursunuz ancak.
 
Toplum baskısı…Elalem ne der kaygısı…Bence bunları hiç düşünmeyin,önemli olan onların rahat etmesi.Kontrol edilebilirliği kolay olan bakım evleri bence bu tarz hastalar için en iyi seçenek.Evde bakıcı tutsanız onun nasıl bakacağı belli değil.Zaten iki hastaya birden bakılması çok zor olur.Tehlikeli de olmaya başlamışlar.O yüzden kendinizi üzmeyin.
 
Bu kararı öncelikle acı olarak görmemeniz lazım bence , anne babalarımız bize farkında olmadan mı bunları aşılıyor bilmiyorum ama doğru olan zaten en iyi bakılacak yerde olmaları bunu vicdani yük görüp kendinize yüklerseniz ve evde birbirlerine ya da kendilerine zarar verirlerse eğer o zaman daha büyük bir vicdan azabıyla yaşayacaksınız siz elinizden geleni yapmışsınız siz onları bir yere vermiyorsunuz hastalar ve 7/24 gözetim altında olmaları için gerekli yerde yaşamalarını sağlıyorsunuz. Şahsen ben belli bir yaştan sonra elden ayaktan düşersem kendi rızamla böyle bir yerde kalmak isterim herkesin bir tane hayatı var ve kimsenin yıllarca bana bakmasını hayatını ertelemesini de istemem kendim de kimseye muhtaç olmak istemem
 
çok teşekkür ederim mesajlarınız bi nebze içimi rahatlattı iyki acmısım konuyu.sanırım bana iyi gelecek cevaplarınız ALLAH RAZI OLSUN.şuan hastane korkusu olup hastaneye bile gitmek istemeyen annemin beni bırakma ağlayışlarından çok etkilenmiş olduğum kesin,baskı hissimin sebebi bu buyüzden vicdan yapıyorum.tuvalete bile gitsem arkamdan aglıyor beni bırakma diyor olması beni etkiliyor mahalle baskısından daha ziyade.ama herşeyin yanı sıra zorlandığımı görecek kadarda saglıklı düşünemediği için ona izah edemiyorum hiçbişey.geçengün asla kıyamadıgı ellerinde doğan iki çocugum için ennn kıymetli torunları için anne çocuklarımın yanlarına gitmek zorundayım dediğimde bana boşver onları dedi.gerisini siz düşünün...
agbim var onunda bir işi iki çocugu var ona ragmen zorluklarla bakıcı tuttuk oda gelip gidiyor oda zorda.onada aynı muameleyi yapıyor.çok zorluyor bizi , eskiden bize kıyamayan canım anam.acıda olsa kabullendim artık eski annem olmadıgını.
 
Siz elinizden geleni yapmışsınız. Bu konuda kendinizi suçlu hissetmeyin. Evet herkes ister anne babasının her ihtiyacını karşılayabilmek, Ve kendi evinde bakabilmek. Ama bu mümkün değil. Özellikle bu dönemde birçok insan çalışmak zorunda. İşini gücünü bırakıp ailesine bakım sağlayamaz insan ya da bir bakıcı tutsa o bakıcı için para ayırmak bir çok kişi için imkansız. İkisini de bakım evine verebilme imkanınız olmuş çok şükür. Bence bu dönemde bunu bile yapabiliyor olmanız çok büyük bir nimet. Şuan bu durumu idrak edebiliypr olsalardı onlar da şükreder ve seni anlarlardı. Onlar da senin içinde bu yüzden yara açılsın istemezlerdi bence
 
Hasta bakımı çok zordur.
İlk evliliğimde beş günlük gelinken kv felç oldu, aynı evde yaşıyorduk. Bakmamız imkansız hale gelince bakıcı bulduk evde o baktı 7/24.
Şimdi ikinci evliliğimi yaptım, yılbaşında eşimin halası trafik kazası geçirdi ayağı kırıldı, ameliyat oldu. Kayınpederimle beraber yaşıyordu ikisi. Kazadan bir hafta sonra da kayınpederim yolda düşmüş, kalça kemiği kırıldı. O da ameliyat oldu. Evde iki yürüyemeyen insan oldu. Kp mecburen bakımevine yatırdık. İnsan vicdanen kötü hissediyor kendini ama onların orada iyi bakıldığını bilmek de çok önemli.
Hepimizin duası, elden ayaktan düşmeden, akli melekelerimizi yitirmeden huzur içinde ölebilmek ama bazen öyle olmuyor.
Kendinizi kötü hissetmeyin. Sizi çok iyi anlıyorum.
Sizin de bir hayatınız var.
Toplum baskıları ile yetiştik. Ayıplarlar, elalem ne der tabuları, aileyi ilahlaştırmalar.
Ama bir yerde yollarımızı ayırmamız gerekiyor ne yazık ki. Suçlu hissetmeyin siz de kendinizi. Eminim imkanınız olsa çok daha iyisini yapardınız.
Sadece hasta olana değil, bakana da zordur maalesef.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…