Hasta bakımı çok zordur.
İlk evliliğimde beş günlük gelinken kv felç oldu, aynı evde yaşıyorduk. Bakmamız imkansız hale gelince bakıcı bulduk evde o baktı 7/24.
Şimdi ikinci evliliğimi yaptım, yılbaşında eşimin halası trafik kazası geçirdi ayağı kırıldı, ameliyat oldu. Kayınpederimle beraber yaşıyordu ikisi. Kazadan bir hafta sonra da kayınpederim yolda düşmüş, kalça kemiği kırıldı. O da ameliyat oldu. Evde iki yürüyemeyen insan oldu. Kp mecburen bakımevine yatırdık. İnsan vicdanen kötü hissediyor kendini ama onların orada iyi bakıldığını bilmek de çok önemli.
Hepimizin duası, elden ayaktan düşmeden, akli melekelerimizi yitirmeden huzur içinde ölebilmek ama bazen öyle olmuyor.
Kendinizi kötü hissetmeyin. Sizi çok iyi anlıyorum.
Sizin de bir hayatınız var.
Toplum baskıları ile yetiştik. Ayıplarlar, elalem ne der tabuları, aileyi ilahlaştırmalar.
Ama bir yerde yollarımızı ayırmamız gerekiyor ne yazık ki. Suçlu hissetmeyin siz de kendinizi. Eminim imkanınız olsa çok daha iyisini yapardınız.
Sadece hasta olana değil, bakana da zordur maalesef.