birileri benden mi bahsettiiii:)))))
İşte geldim burdayım:)))
İyiyim kızlar, çarşamba ikinci düzenli kontrolüm (2 kere de arada dayanamayıp başka yerlerde gitmiştim:)))) vardı. tam 8+0'a denk geliyordu o gün. Doktorum ultrasonda bebeği görür görmez "aaaa kıpraşıyo buuuu" dedi:)) Dans ediyordu minik sıpa:)) İlk defa insan şeklinde gördüm, öncekilerde bebek bir noktaydı keseyi görüyorduk. Kafamı çevirip baktığımda ellerini kollarını kafasını gördüm aklım gitti:))) O günkü ultrasonda insan şeklinde görmeyi beklemiyordum, öyle görünce çok şaşırdım. Kalp atışlarını da duydum, doktorum her şey yolunda dedi ve ayda bir görmeye karar verdi.
Bu arada mide bulantım yok, ama ara ara hafiften kaynama yanma oluyor. Ultrasonun olduğu gün kahverengi lekem ve pembemsi kanama/akıntım da oldu ama kendimi zor teskin ettim, "daha 8 saat önce gördün taş gibi işte, doktorun da dedi, problem değilmiş" diye...
Böyle işte, yorgun olmak, yoğun olmak ve işimden nefret etmek dışında bir derdim yok çok şükür:)))
Kızlar bana bu infertilite ve tüp bebek süreci 30 senedir öğrenemediğim bir şeyi öğretti: sabır gerçekten her şeyin başı. Sabır ile sakin ve pozitif bir şekilde aklın ve bilimin önderliğinde adım adım bu zorluklar çözülebiliyor. Tek çözüm kendimizi yıpratmadan hep ileriye bakmak. Çok zor anlar çok acı kayıplar olabiliyor, çok umutlanıp hüsrana uğranabiliyor, çok yorulup üzülünebiliyor, bütün bunlarla uğraşırken bir de lüzumsuz insanlar sinir bozabiliyor, her şey üstümüze gelebiliyor. ama her kötü gecenin sonunda aydınlık sabahlar var. Allah sabır ve güç verdikten sonra her acı unutuluyor. Hepimiz bebeklerimizi kucağımıza alınca her türlü derdi unutacağız inşallah....