Anneliği öyle hemen hissedemiyosun. Değil içindeyken, doğumdan sonra bile öyle. Yavaş yavaş oluyor emek verdikçe seviyorsun. Doğurup çöpe Atan var, ama bakıp büyütüp sokağa Atan yok ? Neden, çünkü emek verdiğin şeyi seversin
Öyle birden duygusal bağ bekleme. Hatta o doğum sonrası ruh halinle neden ben anne oldum, ben bu yükle Nasıl yaşarım ne kadar şanssız bir çocuk benim gibi annesi var gibi şeyler düşünebilirsin. Bunlar normal. Ama hem kendini rahatlaymak hem de annelik serüvenine daha iyi hazırlanmak, en azından seni neyin beklediğini anlaman çok önemli.
Ben 9 ay gün saydım kıyafetleri odası şampuanı herşeyini özenle aldım çoraplarını eldivenlerini ütüledim. Ama kucağıma verdikleri an dondum kaldım
Hadi annesi emzir bebişi dediler .ben hiç o kısmı düşünmemiştim sanki. Sonra sarılık, sonra gece gündüz ağlayan kolik bir Bebek. Bir ara fena bir depresyona girmiştim yaklaşık 2 ay
Şimdi 6 aylık bebeğim sorsan canımın içinde bir can. Ne onsuz bir hayatı düşünebiliyorum ne birinin ona zarar verebilme ihtimalini. Dün akşam tırnaklarını keserken acıttım birini yanlışlıkla içim Nasıl acıdı bilsen..
