"""Yüreği dünyalara sığmayan bir anneyim ben..Hep derdim ki kendime:Evrende bana anne diyebilecek bütün çocuklara annelik yapabilecek kadar büyük bir kalbim var benim ..Kanatları Anka kuşundan da büyük bir efsane; sarıp sarmalayacak sevgisiz küçücük bedenlerini….Oysaki ne büyük lafmış annelik..
Şimdi şu söylediğime nasıl inanırım artık ben de bir anneyim..Hep annecilik oynamaya benzemezmiş meğer ..Birgün anne olmadan bilinmez gerçek kıymeti derler ya aynen öyleymiş...Dünyadaki bütün kötülükler bana gelsin de yavruma değmesin demekmiş anladım.Geceleri uykumu bölen hismiş acaba yorganını açıp üşümüş müdür yavrum..Hayatı olabildiğine sırtlanmakmış tüm ağırlığıyla omuzlarımda..Kah ana kah baba olabilmekmiş ağladığında..Yanaklarındaki gözyaşına dokunmakmış ellerimle ,o küçücük kalbine dokunurcasına gülüşümle..Saatler bir su misali akarken yanında,yokluğunu saniyelerle asırlaştırmakmış meğer..Ben bir anneyim ..Ömrünü yavrusuna adamış kocaman dağlar kadar güçlü ;‘’arkanda hep ben varım yavrum, korkma karanlıklardan ‘der gibi yürümekmiş yorulmadan..Bir avuç papatya yaprağı taze kır kokularında bulmakmış sevgiyi ..Bir sonbahar esintisinin sarı savruluşlarında söylemekmiş o sevdiği ninniyi…Kimi zaman fısıldamakmış ‘affet beni anneciğim bilmeden üzdüysem seni’.Bir akasya dikmekmiş mezarına birkaç damla yaşla ıslattığın toprağına..Geç olmadan ,keşkeler olmadan ,kırgınlıklar ve gözyaşları olmadan ,doyasıya anneciğim iyiki varsın demekmiş ...Canından bir parça bölüp verdin var etmek için beni..Saçlarını süpürge edip koruyup kolladığın için beni..Uykusuz gecelerinde ,benim yüzümden aç kaldığın günlerinde ,avaz avaz ağladığım o bebeklik günlerimde söyleyemedim ama hep bildim değerini diyebilmekmiş....Kelimelere hükmedip bakışları büyütmekmiş gözlerinde..’Annem’ deyip sarılmakmış’ yavrum’ sıcaklığında .Nasılsa hergün sevmiyor muyum annemi lafıyla geçiştirmemekmiş ..
Anneciğim seni çok seviyorum derken neden ağladığını anlayabilmekmiş meğer..Cevaplarını aradığım bütün soruları silmekmiş gözyaşlarımla..Özlemekmiş çocukluğumu..Özlemekmiş annemin yemeklerini..Meğer ne büyük bir şeymiş annelik.."""
çok sevdiğim bu yazıyla anne olmak ne demek??sorunuza cevap vermek istedim...
anne çocuğuna değil,hiç kimseye beddua etmemeli bence...
beddua, edeni bulur derler...annenin bedduası tutar mı, tutmaz mı bilmiyorum ama
hiçbir anne,evladı için gönülden,isteyerek kötü söz söylemez...
kendi canından,kanından olan yavrularını nasıl ayırt eder,
anne yüreğinde hepsi eşittir inanın..
psikolojisi bozuk bir anneye,bir evlat olarak
yapabileceğiniz tek şey,ona sevginizi göstermek,
yanında olduğunuz,ilgilendiğinizi hissettirmek,
destek olmak...
zaten bunlar olduktan sonra eminim ilaç takviyesiyle anneniz iyileşecektir...
ama lütfen hiçbir anne kötü değildir...ve
evladı için kesinlikle ve kesinlikle kötü düşünmez...
sevgide sınırı yoktur...
""anne olunca anlarsın.."" derler ya...
işte anne olunca daha iyi anlarsınız...
sevgiler...