- 6 Aralık 2010
- 2.958
- 2.041
- 398
- 30
- Konu Sahibi cheryblossommm
- #1
Selamlar arkadaşlar...
Nerden basliyim bilemiyorum kısa tutmaya calisicam. Ben 3 yıllık evliyim yeni de bı oglumuz oldu lohusayim hala. Doğumdan önce memlekete gittim orda doğum yaptım.normalde 4.5 saatlik mesafede baska bı ilde yaşıyoruz eşim de ben de kamuda çalıştığımız için. Geleyim probleme.ben.panik atak hastasıyım.isin kötüsü annem de panik atak o tam 13 yıldır bu hastalıkla cebellesiyor.ben doğumdan sonra annemin yanındayken annem.cok büyük.bi panik atak krizi geçirdi.yasayanlar bilir fiziki bı iz bırakmaz ama süründürür adamı.bu rahatsızlık.benim onda bı aklım kaldı anlatamam.bi erkek kardeşim var ,babam var aklımın kalacağı bişey yok ama kendimi telkin edemiyorum bi turlu.memlekete şuan tayin durumumuz yok eşimin kurumu yok orada. Ama ben hem anneme rahatsızlandiginda destek olmak istiyorum hem onları istediğim zaman görmek istiyorum ,hem evlat olarak bi faydam.olsun istiyorum...gelin görün ki uzagiz.ben de çok zorlanıyorum çocukla ilk cocugum ödüm patliyo hasta olursam oğluma kim bakicak diye.burda da hiç arkadaşım yok.ucretsiz izindeyim, işyerindeki lerle tanışmaya da fırsatım olmadı .bunalıma girmiş gibi hissediyorum kendimi.esime bu konuyu açınca da annelerimizin yaşadığı ilçeye kurumu açılana kadar burdan gitmem diyo.o da çok zor.merkeze gidelim diyorum olmaz diyo. Taktım durdum kafaya.zaten her haltı takiyorum 6 yıldır gurbetteyim benim gibi olanlar beni anlar. artık yoruldum..
Nerden basliyim bilemiyorum kısa tutmaya calisicam. Ben 3 yıllık evliyim yeni de bı oglumuz oldu lohusayim hala. Doğumdan önce memlekete gittim orda doğum yaptım.normalde 4.5 saatlik mesafede baska bı ilde yaşıyoruz eşim de ben de kamuda çalıştığımız için. Geleyim probleme.ben.panik atak hastasıyım.isin kötüsü annem de panik atak o tam 13 yıldır bu hastalıkla cebellesiyor.ben doğumdan sonra annemin yanındayken annem.cok büyük.bi panik atak krizi geçirdi.yasayanlar bilir fiziki bı iz bırakmaz ama süründürür adamı.bu rahatsızlık.benim onda bı aklım kaldı anlatamam.bi erkek kardeşim var ,babam var aklımın kalacağı bişey yok ama kendimi telkin edemiyorum bi turlu.memlekete şuan tayin durumumuz yok eşimin kurumu yok orada. Ama ben hem anneme rahatsızlandiginda destek olmak istiyorum hem onları istediğim zaman görmek istiyorum ,hem evlat olarak bi faydam.olsun istiyorum...gelin görün ki uzagiz.ben de çok zorlanıyorum çocukla ilk cocugum ödüm patliyo hasta olursam oğluma kim bakicak diye.burda da hiç arkadaşım yok.ucretsiz izindeyim, işyerindeki lerle tanışmaya da fırsatım olmadı .bunalıma girmiş gibi hissediyorum kendimi.esime bu konuyu açınca da annelerimizin yaşadığı ilçeye kurumu açılana kadar burdan gitmem diyo.o da çok zor.merkeze gidelim diyorum olmaz diyo. Taktım durdum kafaya.zaten her haltı takiyorum 6 yıldır gurbetteyim benim gibi olanlar beni anlar. artık yoruldum..
