kişilikle ilgili sanırım. soğuk insanlar değiliz. her konuda fevri davranıp alevleniyoruz. korkular şiddetli, sevinçler şiddetli. millet olarak herşeyde coşkulu yaşıyoruz.
Merkez ussune yarim saat uzakliktayim..3. Kat. Üst katlar daha çok hissediyor diyorlar o siddetli sallantı anı çok kötüydü. 99 depreminde çocuktum hayal meyal hatırlıyorum aşırı korku olarak değil. Şimdi yetişkin insanın anneyim ve psikolojim alt usu..psikologa gitmeyi dusunuyirum böyle giderse
bende çok korkarım. lisede dershanedeyken büyük bir depreme yakalanmıştık. 8. katta halen unutamam. deprem yazdılar wahtsaptan sabaha kadar uyuyamadım... tekrar olursa güya oğlumu ve eşimi uyandıracaktım... sabaha kadr kurdum.... 99 depremini değilde kasım ayında olan depremi hatırlıyorum.. oda fenaydı.. 99 depreminde müstakil evde oturmamıza rağmen sokakta kalmıştık günlerce... telkin edin kendinizi. çocuğunuzun size ihtiyacı var.. onlar için korkusuz gibi durmak lazım... gündüz adaçayı, akşam papatya çayı vs deneyebilirsiniz. baktınız olmuyor psikoloğa...
(( Bizim tv den baska kirilan bir seyimiz olmadi biz Gölyaka'nin dogusunda kaliyoruz belki de cok etkilemedi tv de gozumde hic degil acikcasi uzerimize yikilmadi ya deprem oldugu gun duvara sabitleme aparati almistik ertesi gun takacaktik cocuk tv unitesine cikiyor diye korkuyorduk aparati kuramadan deprem oldu.Yapilarin cogu 99 depremi sonrasi cunku cok sukur sadece avm guven vermiyordu o da pek hasar almamis diyorlar hic inandirici degil dogrusu.
Biz annemlerde kaldik bir kac aksamdir evdeyiz ev 2 katli oldugu icin korkmuyorum belki de evde en ufak bir catlak yok diye apartmanda olsam ben de giremezdim gorumcem yeni binada 4.katta oturuyor binasinda hic hasar yok ama eve hic girememis annesinde kaliyor insan cok katli binalarda tedirgin oluyor haliyle Allah yasatmasin bir dahaÖncelikle hepimize geçmiş olsun..
Çok çok çok kötü bir geceydi.
Düzce Merkezdeyiz, tayin nedeni ile geleli 1 yıl oldu..
Hiç beklemediğimiz, ummadığımız bir anda oldu.. Uykuda yakalanmak çok kötüydü, zaten gözümüzü açıp deprem olduğunu algılamamız 3-4 saniye sürdü. Ve en hızlı olduğu anında bulduk kendimizi.
Oğlum 3 yaşında, odasını 3 gün önce ayırmıştık.. Eşime ismi ile seslenip '.... çocuk, .... çocuk' dedim ama yataktan kalkılmıyor. Böyle bir ileri geri gitme olamaz, o duvarlar gözümün önünde 10 m geldi 10 m gitti. Yataktan kalkmak için sol omzumun üzerinde doğrulup itiyorum asla kalkılmıyor.
Deprem önce bizi ayak ucumuza doğru salladı, sonra da olduğumuz yerde zıplattı. zıplatmanın akabinde hemen ayaklandık ama yatak odasında her şey birbirine girmişti ve odadan o sallantıda çıkarken 2 tane eşime vurup itmişim.. Eşya sandım sanırım, karartma perdelerimiz vardı. İçerisi zift gibi karanlık. Işık görmedim ama görenler olmuş.
Oğlumun odasına girdiğimde artık o kadar yürüyemiyordum ki bina çöktü sandım, o yerimizde silkme esnasında herhalde 1 ve 2. katın üzerindeyiz şuan çöktük sandım.
Kendimi oğlumun üzerine attım, yere düştüm ama elim poposundan yakaladı şükür..
O esnada yüzümü vurmuşum ve kesmişim hatta.. Duvarlara çarptığım için vücudumda morluklar da var.
Şükür ciddi bir şey değil hiçbiri..
Ama çok çok zor bir geceydi. Üzerine tam alışacağız derken dünkü 4.6 lık deprem de tuz biber oldu.
Deprem sabahı 5'te işe çağırıldım ve ondan beri de her gün 8.30-1 şeklinde çalışıyoruz..
Oğlumun okulu kapalı, o da yarım gün benimle yarım gün eşimle duruyor..
Ailemiz, akrabamız evine gidebileceğimiz pek kimse de yok..
Bir kaç arkadaşımız dışında..
1 gece hariç hep evde yattık mecburen.
Bilmiyorum geçecek mi ama, delip de geçecek orası kesin
Su an cok sukur sakinlestim artci depremler de kesildi gecti epey korkum ise basladim dün maalesef. Su an tek dusundugum sey cocugum cocugu bakan kisi tek katli evde neyse ki o acidan daha rahatim
99 da 6 yasindaydim ben cocuk konumunda olan ben oldugum icin direkt anneme sariliyordum babama sariliyordum ama simdi anne olan benim onun sorumlulugu daha baska insan kendi canindan degil evladinin canindan korkuyor
