Öncelikle hepimize geçmiş olsun..
Çok çok çok kötü bir geceydi.
Düzce Merkezdeyiz, tayin nedeni ile geleli 1 yıl oldu..
Hiç beklemediğimiz, ummadığımız bir anda oldu.. Uykuda yakalanmak çok kötüydü, zaten gözümüzü açıp deprem olduğunu algılamamız 3-4 saniye sürdü. Ve en hızlı olduğu anında bulduk kendimizi.
Oğlum 3 yaşında, odasını 3 gün önce ayırmıştık.. Eşime ismi ile seslenip '.... çocuk, .... çocuk' dedim ama yataktan kalkılmıyor. Böyle bir ileri geri gitme olamaz, o duvarlar gözümün önünde 10 m geldi 10 m gitti. Yataktan kalkmak için sol omzumun üzerinde doğrulup itiyorum asla kalkılmıyor.
Deprem önce bizi ayak ucumuza doğru salladı, sonra da olduğumuz yerde zıplattı. zıplatmanın akabinde hemen ayaklandık ama yatak odasında her şey birbirine girmişti ve odadan o sallantıda çıkarken 2 tane eşime vurup itmişim.. Eşya sandım sanırım, karartma perdelerimiz vardı. İçerisi zift gibi karanlık. Işık görmedim ama görenler olmuş.
Oğlumun odasına girdiğimde artık o kadar yürüyemiyordum ki bina çöktü sandım, o yerimizde silkme esnasında herhalde 1 ve 2. katın üzerindeyiz şuan çöktük sandım.
Kendimi oğlumun üzerine attım, yere düştüm ama elim poposundan yakaladı şükür..
O esnada yüzümü vurmuşum ve kesmişim hatta.. Duvarlara çarptığım için vücudumda morluklar da var.
Şükür ciddi bir şey değil hiçbiri..
Ama çok çok zor bir geceydi. Üzerine tam alışacağız derken dünkü 4.6 lık deprem de tuz biber oldu.
Deprem sabahı 5'te işe çağırıldım ve ondan beri de her gün 8.30-1 şeklinde çalışıyoruz..
Oğlumun okulu kapalı, o da yarım gün benimle yarım gün eşimle duruyor..
Ailemiz, akrabamız evine gidebileceğimiz pek kimse de yok..
Bir kaç arkadaşımız dışında..
1 gece hariç hep evde yattık mecburen.
Bilmiyorum geçecek mi ama, delip de geçecek orası kesin
((