- 21 Ekim 2014
- 622
- 474
- 53
- 40
Tam 9 yıl, 3285 gün, 78840 saat, ama eksekliğini anlatacak kelime yok. Annem, benim buğulu gözlüm, ceylan bakışlım, gül kokulu annem 9 yıl önce bu gün Hakka yürüdü, evini eksik bizi yarım bıraktı, istemedi tabii kim ister ki "ölmek" ama eceldi adı, kaderdi, onunda önüne kim geçebilmiş ki.
Gitti gül kokulum, beni boynu bükük bıraktı, babamı kimsesiz kardeşimi öksüz bırakıp gitti. Yoğunbakım odasında veda ettim anneme, duldu beni biliyorum, bir derin nefes aldı, sonra bir damla yaş süzüldü yanaklarından, gitti annem. Gül kokusunu da alıp gitti, mahzun bakışlı gözlerini açmadı bir daha, "guzum" diyemeyecekti atık bana, kardeşime, "ömrüm" diyemeyecekti babama.
Çok zor zamanları hep birlikte aşmıştık oysa, tam herşey yoluna girdi bundan sonrası ferahlık diyecekken "kader" girdi aramıza annem. Hayatında yanında olan 3 kişinin dışında, bir de akrabası olmayan ama öz akrabalarından bile daha candan seven komşuları vardı annemin.
Kendi akrabaları akrep gibi sararken ellerini annem hep başkalarına uzattı ellerindekileri. Hiç bilmediği tanımadığı insanların evlatlarına hala oldu, teyze oldu, sokakta gezerken karşısına çıkan hiçbir çocuk olmamıştır ki başını okşamasın, bir şeker ikram edip yüzünü güldürmesin benim "şeker ebem".
43 yaşında bıraktı bizi ve hiç şahit olmadım ben annemin birine bağırdığına, birinin kalbini bile isteye kırdığına ama iyi bilirim eğer birisi hak etmişse sakınmazdı lafını yüzüne söylerdi.
Annem, benim nur annem, gül annem, insanın yaşı kaç olursa olsun anneye olan ihtiyacı hiç azalmıyormuş hatta yaş ilerledikçe ve annemin dediği gibi "anne olunca" daha iyi anlıyormuşsun annenin kıymetini.
Hoş kal annem, hoşçakal. Mekanın cennet olsun inşallah, Rasulü Ekrem komşun, mevlam dünyada çektiğin sıkıntıları günahlarına kefaret saysın da seni cennetine alsın.
Ve inşallah annem cennette kavuşturursa bizi Mevlam girerim yine koynuna, koklarım gül kokunu doya doya, sen duanı eksik etme annem, 9 yıldır yaşadığım tüm güzel şeylerin senin sağlığında bana ettiğin dualar olduğunu biliyorum annem. Ve bir evlat olarak senin için dua ediyorum annem...
Gitti gül kokulum, beni boynu bükük bıraktı, babamı kimsesiz kardeşimi öksüz bırakıp gitti. Yoğunbakım odasında veda ettim anneme, duldu beni biliyorum, bir derin nefes aldı, sonra bir damla yaş süzüldü yanaklarından, gitti annem. Gül kokusunu da alıp gitti, mahzun bakışlı gözlerini açmadı bir daha, "guzum" diyemeyecekti atık bana, kardeşime, "ömrüm" diyemeyecekti babama.
Çok zor zamanları hep birlikte aşmıştık oysa, tam herşey yoluna girdi bundan sonrası ferahlık diyecekken "kader" girdi aramıza annem. Hayatında yanında olan 3 kişinin dışında, bir de akrabası olmayan ama öz akrabalarından bile daha candan seven komşuları vardı annemin.
Kendi akrabaları akrep gibi sararken ellerini annem hep başkalarına uzattı ellerindekileri. Hiç bilmediği tanımadığı insanların evlatlarına hala oldu, teyze oldu, sokakta gezerken karşısına çıkan hiçbir çocuk olmamıştır ki başını okşamasın, bir şeker ikram edip yüzünü güldürmesin benim "şeker ebem".
43 yaşında bıraktı bizi ve hiç şahit olmadım ben annemin birine bağırdığına, birinin kalbini bile isteye kırdığına ama iyi bilirim eğer birisi hak etmişse sakınmazdı lafını yüzüne söylerdi.
Annem, benim nur annem, gül annem, insanın yaşı kaç olursa olsun anneye olan ihtiyacı hiç azalmıyormuş hatta yaş ilerledikçe ve annemin dediği gibi "anne olunca" daha iyi anlıyormuşsun annenin kıymetini.
Hoş kal annem, hoşçakal. Mekanın cennet olsun inşallah, Rasulü Ekrem komşun, mevlam dünyada çektiğin sıkıntıları günahlarına kefaret saysın da seni cennetine alsın.
Ve inşallah annem cennette kavuşturursa bizi Mevlam girerim yine koynuna, koklarım gül kokunu doya doya, sen duanı eksik etme annem, 9 yıldır yaşadığım tüm güzel şeylerin senin sağlığında bana ettiğin dualar olduğunu biliyorum annem. Ve bir evlat olarak senin için dua ediyorum annem...