- 3 Ekim 2007
- 14.636
- 36.599
- 1.123
- 39
Merhaba arkadaşlar,
Dert değil de dertleşme isteği diyelim buna.
Allah bağışlasın,2,5 yaşında bir kızım ve gayet mutlu giden bir evliliğim var.
Eşim çok ılımlı,çoğunlukla ne dersen uyum sağlamaya çalışan biridir.
yalnız biraz pasif, aslında nasıl anlatacağımı bilmiyorum...
evde her şeyi ben düşünüyorum, şu evin beyni olma meselesi beni bazen çok yoruyor.
evde ne yenecek, çocuk ne yiyecek, çocuk ne zaman oynayacak, çocuğun kıyafet eksikleri neler,yazlığı kışlığı ,mevsimliği,
ayakkabısı mı eskidi,banyo mu yapacak,parka mı gidecek,bayramlığı mı alınacak vs vs...bu listeye binlerce madde eklenebilir.
eşime desem ki çocuğu parka götürelim,tamam der,alışverişe çıkalım ,tamam der,yani bu konuda ne istesem tamam der.
diyeceksiniz ki sana niye batıyor bu durum.
her şeyi ama her şeyi düşünmek zorunda olmaktan bazen çok sıkılıyorum.
bir kere de eşim desin çocuk sıkıldı,parka götürelim.
sadece bir kere desin bayram geldi kıyafetini alalım...işte ne aklınıza gelirse yani,bir kere de o düşünsün.
ben söylediğimde sen o kadar planlısın ki benim bir şeye kafa yormama gerek kalmıyor diyor.
bazen oluyor hiçbir şey istemiyorum,her şeyi kendim hallediyorum,farkına bile varmıyor.
sizde durumlar nasıl?? çoğunluk benim eşim gibi mi,yoksa anneler kadar düşünen( düşünmenin altını çiziyorum,şikayetçi olduğum nokta bu) babalar da var mı??
Dert değil de dertleşme isteği diyelim buna.
Allah bağışlasın,2,5 yaşında bir kızım ve gayet mutlu giden bir evliliğim var.
Eşim çok ılımlı,çoğunlukla ne dersen uyum sağlamaya çalışan biridir.
yalnız biraz pasif, aslında nasıl anlatacağımı bilmiyorum...
evde her şeyi ben düşünüyorum, şu evin beyni olma meselesi beni bazen çok yoruyor.
evde ne yenecek, çocuk ne yiyecek, çocuk ne zaman oynayacak, çocuğun kıyafet eksikleri neler,yazlığı kışlığı ,mevsimliği,
ayakkabısı mı eskidi,banyo mu yapacak,parka mı gidecek,bayramlığı mı alınacak vs vs...bu listeye binlerce madde eklenebilir.
eşime desem ki çocuğu parka götürelim,tamam der,alışverişe çıkalım ,tamam der,yani bu konuda ne istesem tamam der.
diyeceksiniz ki sana niye batıyor bu durum.
her şeyi ama her şeyi düşünmek zorunda olmaktan bazen çok sıkılıyorum.
bir kere de eşim desin çocuk sıkıldı,parka götürelim.
sadece bir kere desin bayram geldi kıyafetini alalım...işte ne aklınıza gelirse yani,bir kere de o düşünsün.
ben söylediğimde sen o kadar planlısın ki benim bir şeye kafa yormama gerek kalmıyor diyor.
bazen oluyor hiçbir şey istemiyorum,her şeyi kendim hallediyorum,farkına bile varmıyor.
sizde durumlar nasıl?? çoğunluk benim eşim gibi mi,yoksa anneler kadar düşünen( düşünmenin altını çiziyorum,şikayetçi olduğum nokta bu) babalar da var mı??