Anneler tecrübelerinize ihtiyacım var :(

Konuyu takipteyim 5 yaşına giricek oglum.. odasında uyutuyorum. Gece uyanıp yanımıza geliyo.. tekrar odasında dalmasını bekliyorum.. sonra tekrar sabaha kadar böyleyiz..korkuyorum diyor. Korkularını nasıl aşarız hiç bi fikrim yok.
 
Telsiziniz varsa onu kullanın,gece sesini duyduğunuz an gidip sakinleştirin.
Ben odasına alışana kadar telsiz kullanmaya devam ettim,gık dese duyup yanına gittiğim için korkmadı diyebilirim.
Şu an 5.5 yaşında kendi yatağında yatıyor.
 
Telsiziniz varsa onu kullanın,gece sesini duyduğunuz an gidip sakinleştirin.
Ben odasına alışana kadar telsiz kullanmaya devam ettim,gık dese duyup yanına gittiğim için korkmadı diyebilirim.
Şu an 5.5 yaşında kendi yatağında yatıyor.
Zaten dip dibeyiz. Ben kendim telsiz gibiyimdir yatağı gıcırdasa anında yanında oluyorum ama tekrar gideceğimi bildiği için endişeli uyuyor :110:
 
Epey geç kalmışsınız. 4 yaşına kadar anne babamla yatmış olsaydım ben de ayrılmak istemezdim :) Aa hatta durun evet ben ilkokula kadar annem ve babamla yattım :KK53:

Anne olarak yardımcı olamıcam ama çocuk gözünden faydam dokunur belki. Ben de tıpkı oğlunuz gibi uyuyana kadar annemi esir alır, uyanıp annemi yanımda göremeyince küplere binerdim. Zamanla çeşitli korkular geliştirdim. Karanlık korkusu, yalnız kalma korkusu, odamda böcek var korkusu ve hatta sessizlikten bile korkar olmuştum.

Her neyse bi gün babam bana bi teyp ve bi tane de masal kaseti getirdi. Hadi şimdi yat, masalını dinle, bi şey olursa biz içerdeyiz dedi. Hiç unutmuyorum televizyonun sesini de biraz açmışlardı, ben duyayım diye herhalde. Masalları dinlerken uyumuşum. Uzun bir süre o kaset sayesinde odamda yalnız uyudum. İçerden de hep tv sesi geldi. İşin püf noktası odamda yalnız olsam bile evde yalnız olmadığımı bilmemdi galiba.

Telefondan masal açmak pek doğru olmaz sanırım ama siz de böyle bir cd çalar ve masal cd’leri alabilirsiniz. Siz gittiğinizde bile anlatmaya devam eder. Bilmem işe yarar mı? Kolay gelsin :)
Çok güzel anlatmışsınız bizde de masal ve ninni söyleyen kuzucuk var ama oğlum ondan vazgeçiyor benden asla cidden kolay gelsin bana
 
aslında hamileliğiniz iyi bir bahane.
babası annen artık rahat edemiyor desin, onun odasına yere yatak yapın, eşiniz bir iki gün orada kalsın.

tracy hogg böyle durumlarda yavaş yavaş yatağı kapıya doğru uzaklaştırmayı öneriyor. 3-4 gün sonra da bugün artık kendin yatabilirsin deyip yine uyuyana kadar bekleyip ayrılsın odadan.

bunları eşiniz yapsın, sizde biraz dinlenin. hem sizin durumunuzu da daha iyi anlamış olur oğlunuz.
Eşim yardımcı olmak istiyor ama destek olurken köstek olmak tabiri geçerli oluyor yardım ettiğinde. Benim kadar kurallara uyup istikrarlı olamıyor maalesef
 
Konu sahibi hayırlısı olsun.Ben bebeklerin bir yaşına kadar aynı odada başka yatakta,bir yaşından sonra da ayrı odada olmasından yanayim.Kizlarima da bu doğrultuda düzen kuruyorum. Oğlunuza kardesi dogacagi için odasını ayirmaniz gerektiğine yönelik mesaj verirseniz ilerde sıkıntı yaşarsınız.Bebegi daha çok sevip onu tercih ettiğinizi düşünecektir.Aklinizda olsun kreş,anasınıfına baslama sureci de kardeşinin doğmasına denk gelirse çocuk ailenin kendisini evden uzaklastirdigini,bebeğin onun yerini alacağını dusunebiliyor
Çok saolun.. Gerçekten düşünüldüğünde çok ince çizgiler var çocuk yetiştirmek hakkında.. Kolay iş değil
Söylediklerinize dikkat edicem
 
İki çocuk annesi olarak cevaplamak istedim sorunuzu.
İlk oğlum 4 yaşına geliyor, diğeri ise 13 aylık.

İlk oğlumu 2. yaşına girdiği gün odasını ayırdım.
İlk akşam çok korktum ve korkularım şunlardı:

  • Kendisini yalnız hissedecek
  • Dışlanmış hissedecek
  • korkacak ve tedirginlik duyacak
  • ya ağladığında yetişemezsem, uykum ağır basarsa (çalışan anneyim)
Ama sonra baktım ki, o benden daha hazırmış ve yatırış o yatırış.
Ağladığında da duydum yetiştim vaktinde, çişi geldiğinde de yetiştim kalktık beraber lavaboya hiç sorun yaşamadık.
Ancak hamile kaldım sonrasında ve beklenmedik bir hamilelikti.
İkinci oğlum doğana kadar odasında yatma konusunda hiç bir problem yaşamadık.
Ancak zaman geçtikçe büyük oğlum anladı ki kardeşi bizim odamızda o ise kendi odasında uyuyor.

Zamanla geceleri uyanıp bir defa yanımıza gelmeler başladı.
Sonrasında gece uykuya yatacağı zaman "anne yatağında yatacağım ben" demeler başladı.
Bizim yatağımızda uyuyakalınca odasına taşıyor eşim, ancak gecenin yarısında uyanıp yine yanımıza geliyor.
Kendi odasında uyutmaya çalıştığımız zamanlarda: "Annecim bak senin odan çok güzel, burada çok güzel uyursun, hem tam sana göre odan araba yatağın var" diye ikna etmeye çalışınca bana dönüşü şu şekilde oldu "ben odamda yalnız mı kalayım? Senle uyumayayım mı?"

Yine yukarıdaki sıralamış olduğum kaygılar içerisinde olduğum için onu zorlamıyorum şimdilik.
Ne zaman ki kardeşinin yatağını odamdan ayıracağım (ki inşallah 2 yaşına gelince o da sorunsuz ayrılır) ondan sonra bi daha odamda yatmasına izin vermeyebilirim.
Çünkü 4 yaşındaki bir çocuğun hayal dünyasında ne yaşadığını bilmek çok zor.
Hayal dünyaları uçsuz bucaksız, senin düşünemeyeceğin bir şeyi kafasında kuruyor olabilir.
Hele ki bizde kardeş faktörü var, kendisinin dışlandığını hissetmesi beni kahreder.
O yüzden şimdilik müdahale etmiyorum ben, akışına bıraktım.

Evet insanin özel hayatı kısıtlanıyor, rahat yatmaları azalıyor ki ben bir de çalışıyorum.
Gerçekten zorlanıyorum, uzun zamandır dinlenik bir uykum olmadı malesef.
Ancak geçici bir süreç bu, bunun farkındayım, o yüzden kendi rahatımdan ödün veriyorum.

Tavsiyem, tabii ki çocuğunuza uyku eğitimini verin, kendi odasında yatmasını teşvik edin.
Aynı zamanda kendi odasında yatması onda özgüven de oluşturacak bu da bir gerçek.
Ancak verdiğiniz bir karardan geri adım atmayın.
Siz kararsız davranırsanız, çocuğunuzdan kararlı bir davranış beklemeniz yanlış olur.
Gel - git yaşatmayın ona.
En önemli noktalar bunlar.
Bunun haricinde eğer hazır olmadığını hissediyorsanız bırakın akışına, büyüyorlar, hem de çok çabuk büyüyorlar...
Hiç birşey onların huzurundan ve mutluluğundan daha değerli değil.
Tavsiyeleriniz çok değerli teşekkür ederim :)
 
Kizimi bir yasinda odasina alistirdim ama agliyordu. Bunun dogru olduguna inaniyordum o zamanlar. Alisti odasina sabaha kadar uyudu, kendi yatagina gitti. Buraya kadar hersey iyi. Tasindi daha iki yasina girmemisti ve bir gece korktu. Sonra hep bizle yatmak istedi. Biz de tabiki de yanimiza aldik.
Ikinci bebek gelecekti henüz üc yasina girecekti odasina alistiralim dedik, yatak aldik odasini tümden dgeistirdik. Cok cabaladim sevsin kendi istesin diye. Koca hamile karnimla yerlerde yattim alissin diye. Ama yok.
Bebek geldi, alinmasin diye hep beraber yatmaya devam ettik. Tabi gece hep beraber uyanmalar. Yedigimiz tekmelerin, cektigimiz agrilarin hatti hesbai yok. Bu yol cok yorucu ama gönlümüz rahat. arada yatagina yatmasini söylerdim istemezdi. Baktim eskisi gibi sorun yapmiyor yatmaya basladi.
Zorlamadan kendi istegiyle basardik bunu. Bir yasinda ynaimdan ayirdigim icin zaten cok pismandim. Bize doydu, yeterince koynumda yatti. Simdi kücük bir yasina girdi aylardir ablasi odasinda kendi uyuyor mutlu bir sekilde.
Simdi sirada oglum var. Bana yapisik, gece tuvalete dahi kalkamiyorum. Pesimden geliyor.
Sira onda. Benim methodum cocuk bir anneye doysun. Evet cok yorucu bu kismi. Agrilar, o gecmeyen agrilar...
Hala gece bes alti kez en az emiyor. Memende yatiyor cocuk. Sabahlari yataktan kalkarken cekiyorum artik kene gibi oldu. Bu sürecin gecici oldugunu düsünerek cekiyorum bütün dertlerini. Yeter ki saglikli olsunlar.
Büyük kizim cok saglikli, cok sakin bir cocuk. Masallahi var. Oglum daha inatci gibi. Simdilik ne istiyorsa onu veriyorum. Iki sene emzirip, üc sene yanimda yatirip, sonrasinda hem yatagini ayirmayi hem de bezden cikarmayi düsünüyorum isler yolunda giderse.
Bana sarilmak isteyen bir cocugumu ayri yatakta yatiramam malesef. Benim sectigim bu yol cok zor onu diyim. Uykusuz, agrili oluyorsunuz cogu zaman. Ama evimde huzur var. Arada bir kriz yasiyorum oms dönemlerinde o ayri. Ama mutlular. Ve bir bebegin anneye yapismasi bana dogal geliyor. Büyüynce illa ki sorunu yoksa ayriliyorlar.
Kizim dört yasina yeni girdi, pjamasini giyer, tuvaletini yapar, kitap okumak icin yatakta beni bekler.
 
Herkese merhabalar..
Derdim oğlumla ilgili
Oğlum 4 yaşına girecek ve hala bizim odamızda beşiğinde yatıyor. Tam olarak beşiğinde yatıyor da diyemem aslında çünkü bu ara sık sık gece kalkıp yanımıza yatağa atlıyor ve geri yerine yatıramıyorum ağlıyor.
2,5 yaşında bir oda ayırmaya teşebbüsümüz oldu ama gece sık uyanmaları korkmaları derken hazır olmadığını düşünüp vazgeçtim,
Şimdi hamileyim ve 4 ay sonra inşallah ikinci evladımız gelecek. Bende bebek gelince oğlum kıskanmasın dışlanmış hissetmesin diye şimdiden odasını ayırayım diyorum. Geçen gece kendi isteğiyle de ödül koyarak yatırdım odasına 1 saatte uyudu sık sık uyandı bunlar olacak sorun değil ama korktuğunu hissediyorum. Benden ayrılmak istemiyor. Yine kıyamadım eşimin de beni vazgeçirmesiyle yanımıza aldım geri :KK43:
Hadi şimdi böyle kardeşi gelince ne olacak bebeğimi beşikte yatırsam oğlumuz yanımızda mı yatacak?
Eşimle ben rahat da edemiyoruz bir yerine birşey olacak diye kasıyoruz kendimizi.
Benim durumumda olan anneler vardır illa ki veya olmuştur
Nasıl bir yol izlediniz tecrübelerinize ihtiyacım var :anne:

Benim oğlum 1.5 yaşında ve yatakta yanımızda yatıyor ufakken bi kaç kez odasına yatırmayı denedim ama eşim kıyamadı hoş benimde işime geldi saat başı uyanıp emiyor çünkü
Şuan bende hamileyim Allah nasip eder sağlıcakla kucağımıza almak nasip olursa bizim plan hazır oğlum yine yanımızda yatıcak bebeğe de anne yanı beşik alıcaz :)
Valla biz halimizden memnunuz o yüzden şuanlık ayırmak gibi bi planımız yok ileride zaman ne gösterir bilemem tabii
Sizde sağlıcakla alın kucağınıza inşallah ayırmak istiyorsanız kesin kararlı olun en fazla 10 gün ağlar sonra alışır bir sürü uyku eğitimi yöntemi var araştırmışnızdır zaten
 
Back
X