Benim oğlum 15 aylık. Yeni yeni ağlamayı bıraktı WC kapısında. 2 tane abisi var ama illa kapıda bekleyecek, kapıya vuracak, bazen de ağlayacak. Hala böyle. Bazen mutfakta iter beni, daha küçükken bacağıma yapışır da ağlardı. Tek şansım babası. Hoplama zıplama arası işimi hallediyorum. Ya da eşim ile çocuklar hallediyor. Bir ara ağlarken morarmasi olurdu hatta baygınlık geçirdi bir kere. Ama ağlaması gereken yerde uzun olmamak şartıyla ağlıyor. WC de karıştırması yer bırakmıyor. Tuvalet fircasini ellemeye bayiliyor. Kulağım onda ağlamasını dinleyerek giriyorum. Ya da kısa süreliğine kucagima alıp yemek malzemelerini tattirip yere bırakıyorum. Ya da mama sandalyesine oturtup yaptığımı izletiyorum. Tek elle yapılacak ne varsa deniyorum. Ama bazen oluyor arada bir hiçbiri çare olmuyor. Salona gidip sariliyorum, öpüyorum, konuşuyorum, sakinleşmesi için emziriyorum. Sakinleşince kucağımdan iniyor el ele mutfağa geri dönüyoruz. Bazen bu da çare olmuyor ayagimda salliyorum. Uyumazsa beraber oturuyoruz. Oynuyoruz. Acikana ekmek peynir opsiyonu var, kahveyle süper gidiyor.. Napayim.. Abileri alıştı kendi yemek ve bulaşıklarını halletmeye. 8 yaşındaki büyük oğlum yumurta bile kırıyor. Elbet geçecek. Benim en büyük derdim az uzanayim diyince kalkana kadar hep memede. Sırf emsin diye ücretsiz izin aldım. Sabır çeke çeke idare ediyoruz..