anneligi haketmiyorum beceremiyorum

Mesele çocuklar değil mesele sizin sorunlu iç dunyaniz. Size göre hersey bunalım sebebi. Çocuğunuz olmasaydı yada hergün geziyor olsaydiniz da başka sebeplerle şuanki psikolojide olurdunuz.Ben böyle hissettim açıkçası. Tedavi görün, çocuklara birsey yaparsiniz Allah korusun
 
İyki anneyim diyorum sizin yazdıklarınızı okuduktan sonra. 7 aylık bi kızım var sezeryanla doğum yaptım karnım acırken bebeğime uykusuz bi vaziyette lohusayım diye naz yapmadan ilgilendim..Ne annem yardımcı oldu ne başka biri..4 ay bebeğimin gaz sancısı çekti tecrübesizdim netten okuduklarımı uyguladım bebeğimin yanından 5 dk ayrılamaz ne iş ne yemek ne kendime vakit ayırmaya zamanım vardı.. Ben strese girip çabaladıkça bebeğim dahada çok etkilenir di 6 ay 3 saatlik uykuyla ayakta kaldım ne bi sosyal faaliyetim ne bir gezmem oldu ağlardı huysuzlanırdı.. Bendemi bozsaydım psikolojimi...
 
Erken evlenmişsin bir de üstüne hemen hamile kalmışsın. Evliliğe yeni düzene alışamadan 20 yaşında anne olmuşsun. Artık kızın büyüdü derken ardından 2. hamilelik seni bunaltmış, bekar günlerindeki rahatlığı arar olmuşsun. Muhakkak destek al derim hatta kursa gitsen veya part time çalışabilsen kafan dağılırdı. Ne mezunusun mesleğin var mı? Çalışmayı düşün bence. Ama önce destek al.
 
Benimde var iki çocuğum bende sanırdımki benim psikolojim bozuk değilmiş meğerse :KK43:
Eşim alıp parka götürdü geçen gün hiç gözüm arkada kalmadı ohhh misss iki saat oturdum, niye gözünüz arkada kalıyorki anane babane oldukdan sonra başkası olsa neyse.
Siz acil desteğe başvurun arkadaşım düzelicenize eminim hayat çocuklarla çok daha güzel:KK60:
 
secido .!.:
Anlamadimki yemek icmek gezmek derken ? Seni yargilamiyorum ama kizdim.. senden asagidaki hayatlari dusun.. esinden bir damla ilgi gormek icin savasan kadinlar, cocugu olsun diye yillarca maddi manevi tukenen kadinlar , kotu eslerine ragmen cocuklari icin mucadele eden kadinlar, fakirlikten cocuklarina su ve ekmek yediren anneler bunlar bu haldeyken sende bunumu dusunuyorsun .. biraz etrafa bakin bence inanin herkes yiyip icip gezmiyor sukretmek lazim.. ayrica iyi bir psikologa kesinlikle gidin cinnet falan gecirirsiniz Allah korusun
Genişletmek için tıkla...

Ya her dafa aynisi "eh çoçuk için çirpinan kadinlar"? Ya onlar çirpiniyor diye, herkes öyle diye, yada öyle olmak zorunda diye bir kaide yok. Konu sahibi belli ki psikolojik sorunlari var, depresyonda. Böyle örnekler vererek ne olacagini saniyorsun? Ruhu ferahlanmis mi olur? Tam aksine, morele daha bozulup, daha çok depresyona girer.

Konu sahibini tek kurtaracak olan sey ise psikologa gitmek. Bunu sadece çoçuklari için degil, ilk basta kendisi için yapmali. Sürekli moreli bozuk olmak, karamsar olmak çok kötü birsey olmali. Cok üzüldum aslinda bu duruma. Umarim konu sahibi en kisi zamanda düzelir ve hayattan zevk almayi ögrenir.
 
ne zor bisey . evlat gibisi varmi ? yokluklarini gostermesin Allah. sizin kisiliginiz bu olabilir ama verilen nimetin dgerini bilmezseniz Allah verdigi gibi almasini da bilir. ne desem bilemedim. bu durum cocuklariniza da yansiyorsa ilerde cok sorun yasarsiniz. normal degil bence,bi uzmandan yardim almaniz sart
 
Canım öncelikle kendini suçlu hissetme çünkü inan senin gbi düşünen cok kişi var tek değilsin ;) aslında çocuklarını seviyorsun ki bu kadar üzülüyosun onlara kötü davrandığında.esimle disari başbaşa çıkmak istiyorum ama bu sefer de aklım çocuklarda kalıyor demişsin çünkü gayet sorumluluk sahibi bi annesin:) senin yalnızca biraz evini ve çocuklarını özlemeye ihtiyacin var bence.bu nasıl olacak diyorsan da bebeği bikaç aylık olup çalışan birsürü kadın var.part time bir is olabilir yada çalışmam diyorsan gun icinde zaman ayırıp arkadaş çevre edinip etkinlik yapabileceğin kurslara katil.ordakilerle gelis gidis yapip kendin gbi çocuklu arkadaşların olur.surekli cocuklarinla ve evle ilgili olmamış olursun.hatta arasıra annen yada kv ye bırakıp arkadaşlarınla da bişeyler yapabilirsin.onemli olan sürekli çocuklara bağımlı ve evde oturup kalmaman :KK16:
 
marli .!.:
İyki anneyim diyorum sizin yazdıklarınızı okuduktan sonra. 7 aylık bi kızım var sezeryanla doğum yaptım karnım acırken bebeğime uykusuz bi vaziyette lohusayım diye naz yapmadan ilgilendim..Ne annem yardımcı oldu ne başka biri..4 ay bebeğimin gaz sancısı çekti tecrübesizdim netten okuduklarımı uyguladım bebeğimin yanından 5 dk ayrılamaz ne iş ne yemek ne kendime vakit ayırmaya zamanım vardı.. Ben strese girip çabaladıkça bebeğim dahada çok etkilenir di 6 ay 3 saatlik uykuyla ayakta kaldım ne bi sosyal faaliyetim ne bir gezmem oldu ağlardı huysuzlanırdı.. Bendemi bozsaydım psikolojimi...
Genişletmek için tıkla...

Tebrik ederim, çok harika, mükemmel bir annesiniz :KK14:

Ya hayir ne yaptiginizi saniyorsunuz? Kendinizi yüceltip, konu sahibini asaglayip ile ne basarmaya çalisiyorsunuz? Evet herkesin bedeni, ruhu, psikolojisi ayni degil ve ayni olmak zorunda degil. Bu tür mesajlar ile konu sahibin üzerine nasil bir etki birakacaginiza düsündünüz mü hiç? Bu kadin agir bir depresyonda. Eger hepimiz senin gibi onun üzerine gidersek ve konu sahibi intihare ederse, yada çoçuklarina zarar verirse, kim bu vebalin altina girecek?
 
Merhaba,

Uzman yardımı elzem, önce bunu bir kenara not edelim..

İkinci olarak, kurs, iş bulma, yeni bir sosyal çevre edinme gibi faaliyetlerden herhangi birine karar verme ya da hepsini birden deneme yöntemi için de erken. Bu konuyu yardım alırken bir kez daha değerlendirir, neyin sizin için doğru olacağını tespit edebilirsiniz birlikte.

İlk adımda yapmanız gereken, referansı gayet iyi bir genç bakıcı ya da yeterli olacaksa bir oyun ablası, part time veyahut full time olarak bulmak. Bir süre sizin gözetiminizde çocuklarla vakit geçirirken, siz de ihtiyacınız olan zamanı, istediğiniz bir şey ile, önce evin içinde (kitap okumak, sosyal ağlara girmek, resim yapmak, temizlik yapmak vs.) geçirmek olmalı. Sonra belki bir yarım saat herhangi bir yere, zaman içinde bir saat alışverişe çıkarak, çocukları alıştığınız ve bu abla/teyze ile bırakabilirsiniz. Kendinize ayırdığınız bu zamanlarda yapmak istediğiniz bir şey var ise, ki ben ön yargı değil de yazdıklarınızdan yola çıkarak "bir iş" gibi yeni bir sorumluluk olacağını düşünmüyorum bunun, bunun planlamasını yapabilirsiniz..

Ben ne istiyorum?

Uzman yardımı alırken zaten çoklukla bu soruyu size sorduracak.. Mühim olan bir şeyi gönülden istemeniz.. Umarım yapmayı isteyebileceğiniz, sizi mutlu edecek ve süreklilik sağlayan o şeyi (kurs, yeni bir üniversite, klüp, kadın günü) erken bir şekilde bulabilirsiniz. İçinizde ki memnuniyetsizliğin nedeni anne olmayı beceremiyor oluşunuz falan değil. Gayet de iyi becerdiğinizi düşünüyorum. Yalnız şu tahammülsüzlük için sizi mutlu edip tahammülü de yukarı çekecek, başka bir uğraşı lazım..

Velakin önce Uzman..
Çok acil..
Çocuklarınız için..
 
Seni çok iyi anlıyorum ben senin gibi genç yaşta anne olmadım 29 yaşımdaydım, benim çocuklarım ikiz, hep tek başıma baktım akşamları eşim ilgileniyordu gündüzleri çalıştığı için evden hemen hemen hiç çıkmadan 2 sene hem de. Çocukların bakımı, ilgilenmesi beni evden çıkamamak kadar yormuyordu şimdi 2,5 yaşındalar 9 aydır kendi kendilerine yemek yiyorlar dİye eleştiri bile aldım niye ben kaşıkla ağızlarına vermiyormuşum da kendileri yiyormuş inan bunu bile söyleyen insanlar oldu. Halbuki benim çocuklarımın kendi isteği bu yöndeydi ben yedirince yememeye başlamışlardı anlatıyordum aman canım sen de bahane üretiyorsun diyorlardı hem de dış kapının dış mandalı bile olmayan kişiler.kreşe başladılar yarım gün ben dışarı çıkabilmeye kendime vakit ayırabilmeye başladım biraz nefes aldım çocuklarımla daha verimli zaman geçirebiliyorum bu sayede. Eve hapsetme kendini ne oluyorsa evden çıkmamakla oluyor gerçekten çocuklar huysuzluk yapabilir sık sık çıkın alışsınlar kalabalığa gezmeye, benimkiler de dışarıda hiç uslu durmazlardı ağlarlar kavga ederlerdi çünkü sık çıkamıyorduk şimdi ise durum değişti hem büyüdüler biraz hem de tadını çıkarmaya başladılar gezmenin vs. Başedemediğin noktada yardım almaktan çekinme, sen iyi bir annesin sen de bunu biliyorsun sadece bunalmışsın haklı olarak.
 
2 yasinda kizim var hergun olmasada insan olarak gerildigim huzursuz oldugum gunlerde sizin hergun yasadiginizi ben birkac gun yasiyorum.sosyal hayati olan calisan ozgur bir bayanken evde asla uyumayan asla yemek yemeyen yabanci oldugum birine kendimi adadim.bazen boguluyorum kacip gitmek istiyorum ama o benim evladim.inanirmisiniz tv.seyrederken uyku vakti gelmis yatagina yatan insanlari gorunce aglardim.suan biraz duzelmis hali ama sorunlu bir bebek sorunlu bir cocuk olunca biran once buyusun istiyorsun.allah yardimciniz olsun
 
Kendini bilen insani severim ama bu durum cok farklı. Agresif ve mutsuz evlatlar yetiştiriyorsunuz. Sizde gördükleri ne varsa hepsini yapacaklar. Allah yardımcınız olsun
 
kesinlikle psikolojik destek almalısın bunu ailenle annenle falan paylaştın mı hiç bilmiyorum ama onlarda sana yardımcı olmalı böyle bir durumda sadece eşin yetmeyebilir bence çünkü şuan içinde bulunduğun durum cidden çok ciddi kendine eşine ve çocuklarına zarar verirsin ayrıca kendine bu kadar haksızlık etme probleminin farkına varmışsın sadece çözmek kalmış azcık daha sabret
 
Anne olamayan biz gibi insanlari düşünün ben mesela sabahtan aksama kadar yanlizim evde..bir ses bir nefes olsn evimde beni her dakika oyalasn istedigim bebeklerm..ama malesf ki suan öyle bi imkanm yok (sagliksal yönden yani )
Kendinizi bu kadar kötü hssetmeyn elbette yoruluyosnz bunaliyosnz skiliyosnz bunlar sizin en dogal haklarnz iki cocukla dinlenmk gezmk kolay is degildr ama gecick bak biri 6 yasindayms o kendini kurtardi saylr artk.ayrica o okula gtmiyo mu ? 10 aylik bebegnzde gün icinde uyur kendi kendne oynarsa fln gayet kendne zaman yaratablrsn..bu kadr kendni depresyona sokma derm eminm sn bu kadr kötü bi insan degilsn
 
cincikk .!.:
Seni çok iyi anlıyorum ben senin gibi genç yaşta anne olmadım 29 yaşımdaydım, benim çocuklarım ikiz, hep tek başıma baktım akşamları eşim ilgileniyordu gündüzleri çalıştığı için evden hemen hemen hiç çıkmadan 2 sene hem de. Çocukların bakımı, ilgilenmesi beni evden çıkamamak kadar yormuyordu şimdi 2,5 yaşındalar 9 aydır kendi kendilerine yemek yiyorlar dİye eleştiri bile aldım niye ben kaşıkla ağızlarına vermiyormuşum da kendileri yiyormuş inan bunu bile söyleyen insanlar oldu. Halbuki benim çocuklarımın kendi isteği bu yöndeydi ben yedirince yememeye başlamışlardı anlatıyordum aman canım sen de bahane üretiyorsun diyorlardı hem de dış kapının dış mandalı bile olmayan kişiler.kreşe başladılar yarım gün ben dışarı çıkabilmeye kendime vakit ayırabilmeye başladım biraz nefes aldım çocuklarımla daha verimli zaman geçirebiliyorum bu sayede. Eve hapsetme kendini ne oluyorsa evden çıkmamakla oluyor gerçekten çocuklar huysuzluk yapabilir sık sık çıkın alışsınlar kalabalığa gezmeye, benimkiler de dışarıda hiç uslu durmazlardı ağlarlar kavga ederlerdi çünkü sık çıkamıyorduk şimdi ise durum değişti hem büyüdüler biraz hem de tadını çıkarmaya başladılar gezmenin vs. Başedemediğin noktada yardım almaktan çekinme, sen iyi bir annesin sen de bunu biliyorsun sadece bunalmışsın haklı olarak.
Genişletmek için tıkla...


Bende 30 yaşındayım ve 25 aylık ikizlerim var yazdığınız şeylerin aynısını yaşadım yaşıyorum. Konu sahibi seni çok iyi anlıyorum. Ama destek şart. Çocukları güvenilir bir yere bırakıp biraz kendine vakit ayır destek al. Gez toz ye iç. Çocuklar büyür öyle tada böyle ama sevgisiz olmaz... onları mutsuz ederek kalplerini kırarak olmaz... onlarda birer insan yazık günah...
 
en azından kendinizi tanıyorsunuz.. doğrularınızın yanlışlarınızın farkındasınız.. ben ortada kötü bir anne asla göremedim.. bunalmakta haklısınız kendinize ait bir alanınız kalmamış eş,çocuk iş güç hepsi hayatınızın tamamını kaplamış..

aslında çözümü basit ama uygulama zor malesef.. çocukları birkaç saatliğine annenize bırakıp spora yüzmeye kursa falan gidin.. ilk zamanlar zor gelebilir ama daha sonra alışırsınız..

kendinize ait mutlaka bi uğraşınız olsun.. çocuğunuzun bile dahil olmadığı bir aktivite.. herkesin kendine ihtiyacı vardır.. siz kendinize yardım edemiyorsunuz haklı olarak..bence bir an önce psikologla görüşün ama mutlaka bir aktiviteyede katılın.. Allah göstermesin daha ileri boyutlara gitmesin..
 
Kesinlikle anneligi haketmediginizi ve kotu bir anne oldugunuzu dusunmeyin.Kotu bir anne olsaydiniz cocuklari buyukannelerine birakinca akliniz onlarda kalmaz,hic umurunuzda dahi olmazdi.

sizin yaşadığınızı çoğu kadın yaşıyor kimileri daha hafif kimileri daha yogun geçiriyor.Büyük kızinizi anaokuluna verin.
ev islerinde yardim etmesi icin bir yardimci ayarlayin. İmkaniniz yoksa kenarda kosede olani koyun yinede hafta birkac kez gelmesi icin bir hanimla anlasin.
Psikolojik destek alin, karamsarliktan kurtulmalisiniz! Dusunsenize, dunyaya bir kez geliyirsunuz ve yasadiginiz gunun tekrari yok. Annesiniz ve iki kiz evladiniz var. Anneligin cok guzel yonleri var, sadece biraz yardima ihtiyaciniz var. Kotumserlikten kurtulup, mutlu bir insan olmayi denenelisiniz. Biliyorum hic kolay olmayacak degismek ama imkansiz degil.
Kararli olun buyugu anaokuluna verin.Artik klozeti kullanmali, 6 yasinda bi cocugun kakasini gunde 3 kez tuvalete bosaltmaktan emin olun hic bi anne hoslanmaz. Kucugun uykusunu duzene sokmayi deneyin. Arastirin, aklinizw yatmazsa buna biraz daha katlanmaniz gerekebilir sadece. Haftasonlari buyukanneleriyla birkac saat gecirmelerine izin verin.Bir haftasonu ailecek bir hafta sonu esinizle cikarsiniz.Cozum cok sadece istekli olun.
Hepsi gecicek zamanla..Allah guzel kapilar acsin, icinizi umut ve yasama sevinciyle doldursun.
 
Bugun sizin hissettiklerinize benzer seyler hissettim, bagira bagira agladim kendimi bi odaya kapatip,iyi geldi diyebilirim..
etrafinizda yardimci olmak isteyenler varsa cekinmeden cocuk bakimi icin yardim alin,gozunuzde arkada kalmasin..
ben cok ama cok isterdim yardim edenim olsun ama Turkiyede bile yasamiyorum,komsuluk yok,sabahtan aksama kadar duydugum tek ses oglumun sesi..tv zararli diye evde tv dahi yok..
Bugun esimle cocukluk anilarimizdan konusurken taa 1,5 yasinda yasadigi seyleri tek tek anlatti..inanin agzim acik kaldi..demek ki bazi insanlar hatirliyor ne yasadigini..bu sinirle cocuklariniza travma yasatirsaniz ilerde bunu hatirlayabilirler :KK43:
Ben buyuk kizinizin hala lazimliga neden kaka yaptigini merak ettim,korkusu filan mi var tuvalete karsi?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Çok kötü ayrıldık unutmak istiyorum
30 31 32
Yorumlar
624
Görüntüleme
14K
lovelola
L
C
kocamın kalbini kırdım nasıl gönlünü alabilirim?
5 6 7
Yorumlar
128
Görüntüleme
6K
biyoistt
B
I
Annelik...
Yorumlar
15
Görüntüleme
821
bilgeannem
B
L
Hic iyi hissetmiyorum
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
2K
lotusisa
L
F
Çok üzgünüm size yazmak istedim
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
3K
TozsuzPembe
TozsuzPembe
Back
X