O kadar normal ki bunu bence her anne yaşamıştır. Önce size kaygı yükleniyor içgüdüsel,sonrasında eğer ilk çocuksa eski hayatı özlem bu durumu kabullenememe,yetememe düşüncesi derken koskoca kafa yorgunluğuyla bişey hissedemiyorsunuz çünkü ona sıra gelmiyor… Eşinizde destek değilse bu durumu aşmak biraz zaman alıyor… Hormonlar tavan yapıp çöküşe geçtiğinde haliyle düzelmesi zaman alıyor. Büyükler hep der ya 40’ın çıksın diye bununda tıbben karşılığı hormonlarının düzene girmesi. Ve sen iyi hissedince kendini otomatikmen bu sütünü eğer sütün yoksada o bebeği sarışındaki sıcaklığı etkiliyor… Bişeyler ne zaman olcak ne zaman hissedicem diye sakın strese girmeyin. Arkadaşların dediği gibi ya bi gülüşü ya bi sizde sakinleşmesi ya da başka duygusal bi an yaşayacaksınız hiç merak etmeyin
Ve genellikle büyükler ve de yıllar yıllar önce doğum yapan kadınlara sorduğunuzda hatırlamadıklarından sizi yargılama noktasına gelebilirler. Hiç üzülmeyin kulaklarınızı tıkayın o insanlara ve hatta
Kızlar merhaba 10 gün önce doğum yaptım çocuğumu küveze aldılar gidip emzirdim aldım kucağıma çocuğumu seviyorum onu özlüyorum çok ağladım arkasından ama öyle aman aman birşey henüz yok olur mu acaba zamanla kendimi suçlu yorum onu yeterince sevememek ten çok korkuyorum ama öyle anlatıldığu gibi hissetmedim sizde nasıl oldu hamileliğin hep çok zor hastalıklarla geçti doğum sonrasıda öyle direk küveze aldılar o yüzden mi acaba bilmiyorum
Kızlar merhaba 10 gün önce doğum yaptım çocuğumu küveze aldılar gidip emzirdim aldım kucağıma çocuğumu seviyorum onu özlüyorum çok ağladım arkasından ama öyle aman aman birşey henüz yok olur mu acaba zamanla kendimi suçlu yorum onu yeterince sevememek ten çok korkuyorum ama öyle anlatıldığu gibi hissetmedim sizde nasıl oldu hamileliğin hep çok zor hastalıklarla geçti doğum sonrasıda öyle direk küveze aldılar o yüzden mi acaba bilmiyorum
Merhaba benim bebeğim şu an 1 buçuk aylık. İsteyerek oldu bebeğimiz çok da güzel doğdu ama hala anne gibi hissetmiyorum. Sanki başka birinin çocuğunu vermişler de ona bakıyorum gibi. Bu zamana kadar eşimle çok rahattık hep kafamıza göre yaşadık eşimle birbirimize çok bağlıyız. Şimdi bebek geldi sanki düzenimiz bozuldu, eski hayatımız geri gelmeyecek gibi saçma düşünceler geliyor. Normalde de öyle çok anaç,duygusal biri değilim ama bebeğimi sevmek,benimsemek,onunla olan hayattı kabullenmek istiyorum. Onun bir suçu yok canım benim ama benim kafa nanay. O kadar yazı okudum ki bunu yaşayan çok varmış. Siz inşallah düzelmişsinizdir her şey iyi olacak buna inanmak istiyorum. Yavrumu bağrıma bastığım deli gibi sevdiğim günler çabuk gelsin istiyorum. Anne olmak ne zormuş bir sürü duygu karmaşası. Tüm annelere ve size kocaman sarılıyorum. Yalnız değilsiniz.