ben hiç bir zaman anne olmaya hazır hissetmemiştim kendimi doğuma girerken bile acabalarım vardı ama onu kucağına alınca anlıyorsun ki herşeyi biliyorsun ve herşeyine katlanacak güçle sabra sahipsin. (ben normalde çabuk kızan hiç bir şeyi iki kereden fazla tekrarlayamayacak kadar sabırsız bir insanım)ona kızmıyorsun, bağırmıyorsun, koymuyor hiç bir eziyeti. onun muhtaçlığı sıcaklığı herşeyi yapma sabrı veriyor sana. hele bir de insanları ayırıp kalabalığın içinde bile seni görüp kollarını uzatmaya başladı mı senin sevgi arsızlığını da doyurduğu için daha bir sabırlı oluyorsun.
sadece yükü (sorumluluğu) çok ağır, ilk zamanlar hiç birşey bilmediğinden çok tehlikeli oluyor kendi hayatı için en çok zorlayan da o oluyor zaten. hiç korkma bütün kadınların içinde hortlamak için doğurmayı bekleyen bir anne var ve emin ol herşeyin %90ını doğru olarak yapıyor o anne.