Annelik...

I

Ikibinonyedi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
31 Temmuz 2018
68
184
93
35
Biraz iç dökmek için bu konuyu açmak istedim aslında. Bazı günler siz de kendinizi berbat bir anne gibi hissediyor musunuz? Bu akşam öyle bir gün benim için... Çocukluğumda yaralandığım yerlerden yaralarken buluyorum kendimi. Küçücük yüreğine belki de unutamayacağı şeyler yüklüyorum. Böyle zamanlarda nefret ediyorum kendimden... Koşulsuz sevmek bu değil. Ben beceremiyorum galiba koşulsuz sevmeyi. Büyüdükçe aramıza bir şeylerin girdiğini, uzaklaştığımızı görmek kalbimi acıtıyor.
 
Anne de insan öncelikle bunu unutma. Her günümüz stabil ve sakin olmak zorunda değil. Sonuçta hayat bir anne için kolay ilerlemiyor yemek, temizlik, iş güç derken yıpranıyoruz bi yerde of demeye hakkımız var. Ki zaten onları pamuklara sarıp sarmalayamayız da hayatın her yönünü bağrışı çağrışını da görmeliler ki yabancıdan gelince afallamasınlar. Ama anne olarak yine de içimiz acıdığı için onlar üzüldüğünde özür dilemeyi çok görmemek lazım diye düşünüyorum.
 
. Annelik yorucu olabiliyor bazen sadece sizin için değil tüm anneler zaman zaman yorulduğunu farkediyor ama ayakta kalmak zorunda olduğunu da biliyor bizlerde insanız sadece annelik değil ki ev işleri aileler eş ütü yemek çamaşır arkadaşlar misafirler
birsürü hengame var hepsini halletmek yorucu oluyor . Çocuklarımız hayatı bizden öğrenecekler her zaman en mükemmeli olamayabiliriz ama en azından sizin hâlâ yara kalmış duygularınızı ona yüklememeye özen gösterin minik kalbini yıkan annesi olmasın hatıralarında
 
Mükemmel insan yoktur ki mükemmel anne olsun.
Biz de bazen böyle düşünüyoruz, çok normal. Dövmediğiniz sövmediğiniz sürece ben bir sorun görmüyorum. Tabi sesimizi arada yükseltebiliyoruz insanız biz. Ama işte bu da bizim zamanında yetiştirilme tarzımızdan dolayı maalesef. Çokça sevgi yaraları iyileştirmeye yeter diye düşünüyorum. Bol öpmek güzsl sözler.
 
Ponçik bir ülkede yaşamıyoruz. Çocukları pamuklara sarıp sarmalayıp sonra uçurumdan aşağıya atacağız.
Ben güçlü çocuk yetiştirme taraftarıyım. Ve sizin gibi düşünebilen bir annenin kötü olma ihtimali de yok zaten.
Üstümüze türlü türlü şey yükleniyor birde kendi kendinize yüklenmeyin lütfen
 
Ben hiç anneliğimi sorgulamıyorum ya, bakıyorum kendi jenerasyonumun ebeveyninde bin kat iyi annelik yapmışım,yapıyoruz ee kendim de ona rağmen annemi çok seviyorum,ara sıra ufak kızmalar olur bunlar için kendimi kötü hissetmiyorum her şeyi evlatlarımız için yapıyoruz..Okulu,sporu,yemesi,eğlencesi gezmesi her şeyi imkanımız el verdikçe yapıyoruz bu kadar yapıp da buna rağmen yaptım mı acaba diyen bir jenerasyonda yoktur heralde
 
Bazen sabrımın taştığı, sesimin yükseldiği oluyor ve suçluluk duyuyorum. Ama kendime işkence etmiyorum çünkü ben de bir insanım, doğrularım da var yanlışlarım da. en iyi bildiğim şey oğluma duyduğum sonsuz sevgi. Acaba iyi bir anne değil miyim diye kendini sorgulayan her anne vicdanlıdır ve iyi bir annedir bence.
 
Çocuğunuzun ,çocukluk travması olmayın!!!
 
“Mükemmel anne” diye bir şey zaten yok. “Yeterince iyi bir anne” olmanız çocuğunuz için sağlıklı olan. İlginizi sevginizi esirgemeden veriyor; dövmüyor sövmüyorsanız yeterince iyi bir annesinizdir. Bu konuyu dert edindiğinize göre, elinizden geleni yapıyorsunuzdur, kendinizi yıpratmayın. Olumsuz olaylara takılmayıp mutlu olduğunuz zamanları artırırsanız çocuğunuzda zaten kalacak olan duygu olumlu olur.
 
Gun sonunda kendini sorgulayan her anne iyi bir annedir bence hepimizin her günü ayni değil, ben her zaman kızıma ne olursa olsun seni çok seviyorum ve daima seveceğim diyorum, yavrum anlıyor hemen bazen istemeden kızıyorsun di mi diyor
 
Bizde insanız robot değiliz.Yoruluyoruz hastalanıyoruz mutsuz enerjisiz günlerimiz olabiliyor.Buna rağmen annelik, eşlik görevlerimizi yapmaya çalışıyoruz.Kolay değil.Hepimiz zaman zaman patlamalar yaşıyoruz yalnız değilsiniz..Yaptıgınıza kılıf aramıyorsunuz yanlışı farkedip kendinizi eleştirebilecek kadar farkındalıgınız yüksek.Sadece hassassınız,kötü değil.Bence tam tersi siz iyi bir annesiniz
 
Ben bebeğimi büyütürken aslında kendimi de büyütüyorum, yani öyle görüyorum kendimi.
Annemden bana aktarılan (aslında hiç istemediğim huylar) genetik kodlar maalesef bedenime ruhuma,huyuma, suyuma tüm yaşamıma sirayet etmiş, kurtulmak için çare arıyorum (terapiler, diziler, kitaplar...)
Tabi tüm bunların farkına bebeğim doğunca vardım,o farkına vardirdi bana yanlışı o gösterdi. Aslında bebeğim bana şifa vermeye gelmiş hayatıma bunu anladım.
İyileşebilirsiniz,bunu görün, farkına varın, şifa arayın.
Sağlıkla büyüsün yavrunuz.
Annelik zor, ince, zarif, dayanıklı bir yaşam biçimi.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
  • Kilitli
Kullanılmak.
Yorumlar
14
Görüntüleme
2K
Salon Kadini
16 - 22 Aralık 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
Nhessa
B
Annelik günlüğüm..
Yorumlar
14
Görüntüleme
3K
Carpediem4
C
Boşanma Sebebi
4 5 6
Yorumlar
110
Görüntüleme
14K
TheQueeninthenorth
  • Kilitli
içimi boşaltmak istiyorum
18 19 20
Yorumlar
386
Görüntüleme
16K
Mune
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…