Herkese merhaba, hayırlı ramazanlar... Bu mübarek günlerde böyle bir başlık yazdığım için rahatsızlık duymuş olabilirsiniz çünkü bende vicdanen rahat hissetmiyorum kendimi. Her neyse konuya girmek istiyorum çünkü çok uzun. Benim annem ve babamda ebeveynlik duygusu hiç olmadı. Kendimi bildim bileli bayram dışında bir kere sarıldıklarını görmedim. Babam sabah çıkıp akşam eve gelen birisiydi hala aynı annem evde yemek yapmazdı temizlik hastası sürekli temizlik yapar ve örtü kırışmış diye dayak atardı. Çocukluğum böyle travmalarla geçti büyüdüm evlendim 26 yaşındayım bende anne oldum şükürler olsun 7 aylık bir meleğim var. Eşim ve oğlum benim her şeyim onlara öyle tutundum ki inanın anne baba bunları hiç özlemiyorum eskiyi düşünmüyorum. Ama babam sürekli kendini hatırlatıyor. Kızlar daha önce bizden bilezik aldılar ev aldık borcumuz var diye eşime ben verelim rahat etsinler zaten 5 aya ödeyeceklermiş dedim tamam tabiki dedi verdik. Ama üzerinden bir yıl geçti hiç bir sekilde bu konu açılmadı biz de sormadık önemli değil. Bugün yine aradılar ve doğum yaptığımda eşimin ailesinin taktığı bileziği istediler eve dolap yaptırdık borçlandık dediler ben de benim evimi biliyorsunuz dedim bizim de bu aralar durumumuz iyi değil veremez dedim alındılar kapattılar. Şuan kendimi kötü hissediyorum eşime söylemek istemiyorum. İnanın ben evleneli 4 yıl oldu evimde bir sürü eksiğim var gelenler yeni gelin evi gibi değil diyor benim umrumda değil huzurum olsun annemlerin yaşadığı ev benimkinin yanında saray o derece. Hic bir katkıları yokken üstelik kınamda takılan altınları bile alıp harcamışken, doğum yaptım hiç bir katkıları olmadı manevi olarak bile annem yanımda olmadı. Bunlara rağmen neden hala benden istiyorlar siz olsaydınız ne yapardınız kendimi iyi hissetmiyorum alındıkları için