• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annem babam beni istemiyor.

Belki orda kalırsanız daha kötü olacağınızı düşünüyorlardı.ben olsam eşi olan birinin evinden çok ayrı kalmasını doğru bulmuyorum belki esiniz ve sizin için öyle davranıyor olabilirler ama tabi yanlış cumleler kurmuşlar .biraz sabırlı olup uzaktan bakın duruma baktınız benciller sizde ona göre davranin
 
Acaba boşanıp başlarina kalıcaksın diye mi korktulat ki. Hani evinde dur kocandan ayrılma istiyorlardır belki.
 
Anne babalar evladinin kotulugu degil iyiligi icin konusur ve o yonde davranirlar. Bence sizin evinizde kalirsaniz daha iyi hissedeceginizi dusunuyorlardir. Siz depresyonda oldugunuz icin onlarin konusmalarini yanlis yorumluyor olabilirsiniz.
 
canım merhaba benim iki kızım var biri iki aylık biri 4 yaşında benim eski konularımı okursan seninkilerden daha beteri olduğu için belki için soğur biraz...en yakın olay dün yaşandı eşimi işe götürmem gerekti arabada bebe ağlar dönüşte diye aradım biriniz gelsin diye 3 kişi var evde anne ve 2 abla çocuğu alalım dediler hayır dedim zaten kalmayacağız hemen döneceğiz ağlarsa kucağa alın diye 5 dakikalık yol gelmediler ...akşam aradım nasıl insanlarsınız neden gelmediniz çocuk katıldı yolda dedim biz anlamadıkki dediler neyse bugün gittim ablam ne dedi biliyomusun bayramda 3 gün oradaydık sadece gündüz gece kalmadık 3 gün sizi kim çeker ne biçim ailesiniz diyorsun ama dedi ..ve daha sonra kızımın yere attığı pislik içindeki üzerine kıllar yapışmış elma dilimlerini yermişin kızının yemediklerini diye uzattı ...aldım çocukları geldim her olayda bir daha gitmeyeceğim diyorum ama maalesef olmuyor işte ailemden nefret ediyorum ama yapacak bişiy yok...daha sana çok olay anlatırım böyle örneğin kızım isilik olduğu için vantilatörü açmıştım bir akşam küçük ablam fişi çekip aldı bende terliyorum dedi ...doğum yapacağım günlerde kavga çıkardı kocam beni bırakıp otogarlarda onu aradı buldu geldi çok kere ağlayarak gelmişimdir evime daha çok olay var yani kendini topla bi an önce
 
Bence sen lohusa sendromu depresyon derken hassas ve alıngan davranıyor olabilirsin. Anne baba neden istemesin yahu. Kocanla aran bozulmasın diye evine git diyolardır
 
Acaba deprasyon doneminde kalplerini cokmu kirdiniz.siz gitmeyin onlari davet edin geliyorlarmi.yani bir anne baba evladina nedne boyle davransinki
 
Durumun ne olursa olsun canım ana baba kapısını açmak zorunda diye düşünüyorum büyük ihtimal gerçekten sendende cocuğundanda bıkmışlar dediğim gibi ne olursa olsun bu onları haklı çıkartmaz,sonuçda sen rahatsızsın hasta olmuşsun Rabbim acil şifalar versin inşallah amin kimin ne olacağı belli olmaz dua et bol bol Allaha ve sen iyileş
fakat böylesi çok duyulduk görülmüş birşey değil korkunç bence kime gideceksinki başın sıkışsa şu durumuna bak ,kendi anan babanda istemezse kim istesin ?....
 
Merhaba hanımlar. Ben 29 yaşındayım 3 buçuk yıldır evliyim 14 aylik kızım var. Annemlerle aynı semtte oturuyorum. Doğumdan sonra logusalik depresyonuna girdim. Fakat emzirdigim için ilk 10 ay ilaç kullanamadım. Benim depresyonum ilerledi bu süreçte. 10 ay sonra emzirmeyi keserek ilaç kullanmaya başladım. Fakat çok sancılı bir süreç oldu benim için o yüzden annemlere gittim annemlerde 20 gün kadar kaldım. Her gün gitmem için laf soktular. Ben o kadar kötüydum ki kolumu kipirtatacak halim yoktu. 20 gün sonunda evime döndüm. Ama o süreçten sonra annemle babam hep kaçtı benden. Onlara gelmemi istemediler . Oturmaya gitmek istediğimde hep bahane buldular . Dedim ben gelmek istiyorum. Senin evin var sen gelme dediler. Ben bayramda ellerini öpmeye zor gittim . Hep laf soktular kalma burada falan diye. En son bugün anne size oturmaya gelicem dedim. Bana senin problemlerin ile uğraşmayiz. Gelme istemiyoruz dediler. Çok kırıldım ağladım. Bende anneyim ben başıma böyle bir durum gelse aynısını yapmam. Kendimi kimsesiz gibi hissediyorum. Annem babam resmen istemiyor beni.
 
Merhaba hanımlar. Ben 29 yaşındayım 3 buçuk yıldır evliyim 14 aylik kızım var. Annemlerle aynı semtte oturuyorum. Doğumdan sonra logusalik depresyonuna girdim. Fakat emzirdigim için ilk 10 ay ilaç kullanamadım. Benim depresyonum ilerledi bu süreçte. 10 ay sonra emzirmeyi keserek ilaç kullanmaya başladım. Fakat çok sancılı bir süreç oldu benim için o yüzden annemlere gittim annemlerde 20 gün kadar kaldım. Her gün gitmem için laf soktular. Ben o kadar kötüydum ki kolumu kipirtatacak halim yoktu. 20 gün sonunda evime döndüm. Ama o süreçten sonra annemle babam hep kaçtı benden. Onlara gelmemi istemediler . Oturmaya gitmek istediğimde hep bahane buldular . Dedim ben gelmek istiyorum. Senin evin var sen gelme dediler. Ben bayramda ellerini öpmeye zor gittim . Hep laf soktular kalma burada falan diye. En son bugün anne size oturmaya gelicem dedim. Bana senin problemlerin ile uğraşmayiz. Gelme istemiyoruz dediler. Çok kırıldım ağladım. Bende anneyim ben başıma böyle bir durum gelse aynısını yapmam. Kendimi kimsesiz gibi hissediyorum. Annem babam resmen istemiyor beni.
 
Siz ne kötülük bezginlik yaparsanız yapın bir anne evladına bunu yapamaz. Ama ne anneler var. İnsan değil ki anne olsun.
 
canım merhaba benim iki kızım var biri iki aylık biri 4 yaşında benim eski konularımı okursan seninkilerden daha beteri olduğu için belki için soğur biraz...en yakın olay dün yaşandı eşimi işe götürmem gerekti arabada bebe ağlar dönüşte diye aradım biriniz gelsin diye 3 kişi var evde anne ve 2 abla çocuğu alalım dediler hayır dedim zaten kalmayacağız hemen döneceğiz ağlarsa kucağa alın diye 5 dakikalık yol gelmediler ...akşam aradım nasıl insanlarsınız neden gelmediniz çocuk katıldı yolda dedim biz anlamadıkki dediler neyse bugün gittim ablam ne dedi biliyomusun bayramda 3 gün oradaydık sadece gündüz gece kalmadık 3 gün sizi kim çeker ne biçim ailesiniz diyorsun ama dedi ..ve daha sonra kızımın yere attığı pislik içindeki üzerine kıllar yapışmış elma dilimlerini yermişin kızının yemediklerini diye uzattı ...aldım çocukları geldim her olayda bir daha gitmeyeceğim diyorum ama maalesef olmuyor işte ailemden nefret ediyorum ama yapacak bişiy yok...daha sana çok olay anlatırım böyle örneğin kızım isilik olduğu için vantilatörü açmıştım bir akşam küçük ablam fişi çekip aldı bende terliyorum dedi ...doğum yapacağım günlerde kavga çıkardı kocam beni bırakıp otogarlarda onu aradı buldu geldi çok kere ağlayarak gelmişimdir evime daha çok olay var yani kendini topla bi an önce

Kizinizin yere attigi elma dilimlerini onlar topluyorsa demek ...
 
Aile böyle günler için gerekli.Helede depresyonlu bir anne asla yalnız ve desteksiz bırakılmaz.Sen laf bile demiş olsan üzmüş bile olsan annen ve baban haksız.Üzüldüm durumuna canım.İnşallah en kısa zamanda toparlarsın kendini.
 
Merhaba hanımlar. Ben 29 yaşındayım 3 buçuk yıldır evliyim 14 aylik kızım var. Annemlerle aynı semtte oturuyorum. Doğumdan sonra logusalik depresyonuna girdim. Fakat emzirdigim için ilk 10 ay ilaç kullanamadım. Benim depresyonum ilerledi bu süreçte. 10 ay sonra emzirmeyi keserek ilaç kullanmaya başladım. Fakat çok sancılı bir süreç oldu benim için o yüzden annemlere gittim annemlerde 20 gün kadar kaldım. Her gün gitmem için laf soktular. Ben o kadar kötüydum ki kolumu kipirtatacak halim yoktu. 20 gün sonunda evime döndüm. Ama o süreçten sonra annemle babam hep kaçtı benden. Onlara gelmemi istemediler . Oturmaya gitmek istediğimde hep bahane buldular . Dedim ben gelmek istiyorum. Senin evin var sen gelme dediler. Ben bayramda ellerini öpmeye zor gittim . Hep laf soktular kalma burada falan diye. En son bugün anne size oturmaya gelicem dedim. Bana senin problemlerin ile uğraşmayiz. Gelme istemiyoruz dediler. Çok kırıldım ağladım. Bende anneyim ben başıma böyle bir durum gelse aynısını yapmam. Kendimi kimsesiz gibi hissediyorum. Annem babam resmen istemiyor beni.
O nasıl Bişey ya anne baba bu garipler
 
Depresyon u hastalık olarak görmüyor bazı insanlar.. simariklik vs gibi görüyorlar.. anlamiyorlar.. aileniz de böyle sanırım.. sizi umursamiyorlar diyelim torunlarinin iyiliği için size kol kanat olmaları lazım..

Önce eşinizle aranız açılır diye korkup yollamaya çalışıyorlar dedim ama senin eline düşeceğime intihar ederim demesi bi annenin çok garip.. neler geçti aranızda ne yaşandı böyle kopacak kadar bilmiyorum ama siz iyi olun bebeginize ve eşinize tutunun da bu günler de geçecek emin olun..
 
Bol bol dua edin moralinizi yüksek tutun lütfen, ne düşündülerse düşündüler ne dedilerse dediler kafanızdan atın . Vaktiniz varsa bi kitap okuyun örgü örün, siz iyi olunkin yavrunuzda iyi olsun
Hersey gecer düzelen düzelir kopan kopar.. Siz bu durumdan zaferle cıkın yavrunuzla mutlu olun insallah
 
Aileniz için ne yapabilirsiniz bilemem ama bu durumu eşinize anlatmayın. Sonra karısını sahipsiz kendisine muhtaç sanıp azan çok erkek var. Güçlü durun her zaman. Ailenizi de telefonla arayıp görüşün sadece.
 
Merhaba hanımlar. Ben 29 yaşındayım 3 buçuk yıldır evliyim 14 aylik kızım var. Annemlerle aynı semtte oturuyorum. Doğumdan sonra logusalik depresyonuna girdim. Fakat emzirdigim için ilk 10 ay ilaç kullanamadım. Benim depresyonum ilerledi bu süreçte. 10 ay sonra emzirmeyi keserek ilaç kullanmaya başladım. Fakat çok sancılı bir süreç oldu benim için o yüzden annemlere gittim annemlerde 20 gün kadar kaldım. Her gün gitmem için laf soktular. Ben o kadar kötüydum ki kolumu kipirtatacak halim yoktu. 20 gün sonunda evime döndüm. Ama o süreçten sonra annemle babam hep kaçtı benden. Onlara gelmemi istemediler . Oturmaya gitmek istediğimde hep bahane buldular . Dedim ben gelmek istiyorum. Senin evin var sen gelme dediler. Ben bayramda ellerini öpmeye zor gittim . Hep laf soktular kalma burada falan diye. En son bugün anne size oturmaya gelicem dedim. Bana senin problemlerin ile uğraşmayiz. Gelme istemiyoruz dediler. Çok kırıldım ağladım. Bende anneyim ben başıma böyle bir durum gelse aynısını yapmam. Kendimi kimsesiz gibi hissediyorum. Annem babam resmen istemiyor beni.
ay canim cok uzuldum her ne olursa olsun ister depresiyon gecir anne baba bunu yapmaya haklari yok onlarin destek olmasi gerek benimde annem var babam rahmetli ama annem ikinci esiyle olmasina ragmen bize kol kanat geriyor uc kardesiz hepimizin cocuguna bakiyor uzme kendini canim annen babanda olsa sana boyle davranirlarsa onlari sil arama sorma saglina kavus ve aylene esine cocuguna bak senin icin en iyi si olacaktir emin ol...
 
Merhaba hanımlar. Ben 29 yaşındayım 3 buçuk yıldır evliyim 14 aylik kızım var. Annemlerle aynı semtte oturuyorum. Doğumdan sonra logusalik depresyonuna girdim. Fakat emzirdigim için ilk 10 ay ilaç kullanamadım. Benim depresyonum ilerledi bu süreçte. 10 ay sonra emzirmeyi keserek ilaç kullanmaya başladım. Fakat çok sancılı bir süreç oldu benim için o yüzden annemlere gittim annemlerde 20 gün kadar kaldım. Her gün gitmem için laf soktular. Ben o kadar kötüydum ki kolumu kipirtatacak halim yoktu. 20 gün sonunda evime döndüm. Ama o süreçten sonra annemle babam hep kaçtı benden. Onlara gelmemi istemediler . Oturmaya gitmek istediğimde hep bahane buldular . Dedim ben gelmek istiyorum. Senin evin var sen gelme dediler. Ben bayramda ellerini öpmeye zor gittim . Hep laf soktular kalma burada falan diye. En son bugün anne size oturmaya gelicem dedim. Bana senin problemlerin ile uğraşmayiz. Gelme istemiyoruz dediler. Çok kırıldım ağladım. Bende anneyim ben başıma böyle bir durum gelse aynısını yapmam. Kendimi kimsesiz gibi hissediyorum. Annem babam resmen istemiyor beni.
Aksine torunlarini görmek icin sürekli görüşmek istemeleri lazim ve bu

süreçte anneninizin seze destek olmasi lazim bebek bakimi logusalik vs bu

kadar nedensiz olmaz bu tavir böyle bi zamanda..gerçek nedeni nedir acik

olun lütfen..
 
Back
X