Annelerinizin bunu kötü niyetle yaptıgını düsünmüyorum. Düsünemiyor belli ki, herkes ince fikrili olamıyor, güzel bir dille, kırmadan umarım anlatabilirsiniz, kırılmadan anlar sizi insallah..
O kadar korkuyorum ki annelerin kırılmasından, gücenmesinden. 8 ay önce vefat etti annem, belki de bu duygusallıgım bu yüzden bilemiyorum. İsin komigi cok fazla anlasamazdık, anlasamıyorduk cünkü ben aynı anneme benziyorum.. Onun gibi sinirli, haksızlıga gelemeyen, birden parlayan.. ama en ufak bir ayrılıkta salya sümük günlerce aglardık. Sevgilimin karadenizli oldugunu duyunca cevabı; ben seni uzaga vermem! olmustu. Oraya gelin olacagımı düsündü herhalde, üniversite okudum farklı bir sehirde o, ben nasıl dayandık hic bilmiyorum.. Ay dolmadan kosuyordum zaten eve, 15 günden fazla durdugumu hatırlamam, hemen moralim bozulurdu. Sevgilim anlasıldı sen anneni özledin deyip gönderirdi beni... Simdi nerelere kosayım, gideyim?
Keske olsa da pat diye odama dalsa, sürekli emir verse, hic yalnız bırakmasa.. Hic olmamasından cok cok iyidir degil mi?
Yanındayken zaten senin, kıymetini bilmiyoruz belki, kaybettigimiz de anlıyoruz herseyi.