Merhaba içimi dökmek istiyorum.. Akıl verin biraz da ne olur.. Benim derdim annem ile. 1,5 yıllık evliyim, sözlendiğim günden beri annem ile yaşadığımız problemler artarak çekilmez hale geldi, hatta psikolojim bozulmaya başladı. Sorunun sebebi aslında çok yakın olmamız ve ben bekarken arkadaş gibi hiç ayrılmamamız. Evlenmemi kabullenemedi,beni ona yakıştıramıyormuş, Beni eşim ve ailesinden kıskanıyor. Eşimin ailesi ile konuşmam, telefonlarına bakmam, aramam vs.. zaten yasak, eğer bir sebepten konuşursak da mutlaka hesabını, ne konuştuğumu bütün detaylarıyla istiyor ve mutlaka sorun çıkarıyor. Sözlendiğim günden beri annemin yanında ve hatta uzakta iken bile eşimle telefonda da konuşamadım.. Konuşursam ya da telefonumu meşgul yakalarsa hemen beni koca meraklısı olmakla suçlamaya başlardı ve hala devam ediyor bu. Aynı evde yaşadığım adam beni ararsa ve telefonum meşgul olursa sorun çıkıyor. Kendisi beni aradığında ilk arayışında telefonu açamazsam koca meraklısı, kocanın yanından kalkıp açamadın mı? ne yapıyorsun da bu kadar meşgulsun?... gibi bir sürü laf ve kavga geliyor tabii. Kavgaya başladı mı hiç susmuyor, saatlerce beni çıldırtıp ağlama krizine sokana kadar konuşup, hakaret ediyor. bunlar olurken bazen eşim evde oluyor, ne kadar uğraşsam da artık saklayamıyorum ağlamamı duyuyor. Ya da eşimle dışardayken bir sebepten sorun çıkarıp hemen eve git, senin burnundan getircem yarım saat içinde evde olacaksın diyor. Eve gideceğim ki beni odaya sokup rahat rahat kavga edecek. Tabi benim de yüzüm düşüyor, moralim bozuluyor. Bazen daha çok büyümesin olay diye eve gidip onu arıyorum, kavga ediyor benimle. Eşim anlıyor tabi. Ben çalışan bir insanım, eşimin borcu olduğunda, zaman zaman yardım edip para veriyorum, Tabi maaşımın yarıdan fazlasını evlendiğim günden beri aileme göndermeme rağmen. Ama bana sen hem para veriyosun hem de para karşılığı ona karılık yapıyorsun diyor. Çok üzülüyorum artık. Eşim de artık hissediyor doğal olarak. Eşim aileme iyi davranıyordu, arayıp sorardı ben aramama rağmen, ailemin evine gittiğimizde de ilişkileri iyidir. Ama son zamanlarda hem benim onun ailesine kötü davranmamdan hem de annemin hareketlerini sezmeye başlamasından uzaklaşmaya başladı.Eşim bana çok yalvardı ne olur sen de benim ailemi ara, sor, ilişkiler iyi olsun diye ama ben annemin korkusundan bayramlarda bile ablalarını aramıyorum. Ama eşim anneme Cumhuriyet Bayramında mesaj atmamış aramamış diye " önceden aradı artık aramıyor şerefsiz" diyor. Ben de "ben aramıyorum ya ondan" deyince koca savunuyo oluyorum. Annemle sohbet arasında eşimden bahsetmeye adını anmaya bile korkuyorum. Annemle tartışmalarımız bazen günde 3 defaya kadar çıkıyor, her şeyden sorun çıkarma, hiç bir seyden memnun olmama, eşimin sürekli yanlışlarını görme, hiç bir iyi tarafını görmeme gibi huyları var. Eşimle gezmeye gitmem bile suç, benim paramla onu gezdiriyormuşum , kocamın parası ile gezecekmişim. Ama zaten eşim benden çok maaş alıyor. Sadece ben yetmediği zaman destek çıkıyorum.giderken ve geldikten sonra ifademi vermek zorundayım. Eşimle çok zaman geçirirsem ve bu arada bi de 3-4 saat annemi aramazsam koca meraklısı, kocasına tapan, nankör, adi şerefsiz.. her seyle suçlanıyorum. Boğulacak gibi hissediyorum kendimi. Beni rahat bırak lütfen benimle uğraşma diyorum, sürekli kendimi savunuyorum ama hiç bir değişiklik yok hala.. Tartışma esnasında ben de bazen sen deli misin, normal davranmıyorsun gibi laflar söyledim, söylememem gerekirdi ama sinir hali ile oluyor maalesef.. en son konuşmamızda da yine bu sebeplerden benimle saatlerce tartışıp kalbimi kırıp aramamı bekledi, bende kırgın olduğum için , içimden aramak gelmedi ve sonra beni arayıp bir daha onu, kardeşlerimi, babamı, ailesini aramamamı, ararsam adi olduğumu söyledi.. ben de yüreğim kalkıp aramadım 2 hafta oldu. Ama özledim 
( Off ben hak etmiyorum bunları..
( Off ben hak etmiyorum bunları..
