Dert sayılmaz biliyorum ama içten içe bu üzüntüye engel olamıyorum. 6 aydır başka bir şehirde tek başıma yaşıyorum. 3 hafta önce annem de bana destek olmak için geldi. Ben 5 aydır tüm eşyalarıma gözüm gibi bakarken annem geldiğinden beri eşyalarım yıllardır kullanılıyor gibi oldu. Az eşya aldım ama hep iyilerini aldım. Tencerelerimin dışları içleri hep çizili. Bardaklarımın kenarları kırık, çatal bıçaklar lekeli vs.Bırak bulaşıkları ben yıkarım işten gelince diyorum bekleyemiyor. Ama çok baştan savma yapıyor. Tüm tabağı canagı alıp üst üste atıyor. E haliyle çizilip kırılıyorlar. Havlularımı filan rastgele karıştırıp yıkıyor. Hepsi rezil gibi oldular. Bir iki kere uyardım anne üzülüyorum diye. Beni pek dikkate almıyor. Dünya malı için anne zaten kırılmaz ama o da benim hem kıyafetlerime hem eşyalarıma özen gösterdiğimi bilir. Sadece anlatmak istedim.