Annem hep moralimi bozuyor..

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Anne elbette ki evladının morali bozulsun, modu düşsün diye eleştirmez. Ama bazı annelere göre kızın hemen her yaptığı gereksiz, önemsiz, yetersizdir. Bu aslında annenin kızını hep yanlışlar yapan, eleştirilerek düzeltilmesi gereken küçük kızı olarak zihninde (bilinç altında) barındırıyor olmasından kaynaklı genelde. Bunun farkında olun ve gülün geçin. Yoksa hayat boyu annenizin her sözünden kırılıp alınıp motivasyon kaybı yaşamak ve başarısızlıklar yaşamak sizin öz seçiminiz olur. Bu konuda yardım almanız da etkili olur diye düşünüyorum. Ve ilk olarak da iş/okul/özel hayat konu ve sorunlarını anneye aktarmamakla başlayabilirsiniz. Bir de annenizden ricada bulunun bu yaptıklarının sizi olumsuz etkilediğini, olumsuz yorum yapmamasını evladı olarak rica ettiğinizi, doğal olarak kendi doğrularınıza göre iş hayatınızı, gezmelerinizi, özel hayatınızı yönetmenin size başarı getireceğini anlatın.Her yaptığında da sakince uyarın.
 
Anne elbette ki evladının morali bozulsun, modu düşsün diye eleştirmez. Ama bazı annelere göre kızın hemen her yaptığı gereksiz, önemsiz, yetersizdir. Bu aslında annenin kızını hep yanlışlar yapan, eleştirilerek düzeltilmesi gereken küçük kızı olarak zihninde (bilinç altında) barındırıyor olmasından kaynaklı genelde. Bunun farkında olun ve gülün geçin. Yoksa hayat boyu annenizin her sözünden kırılıp alınıp motivasyon kaybı yaşamak ve başarısızlıklar yaşamak sizin öz seçiminiz olur. Bu konuda yardım almanız da etkili olur diye düşünüyorum. Ve ilk olarak da iş/okul/özel hayat konu ve sorunlarını anneye aktarmamakla başlayabilirsiniz. Bir de annenizden ricada bulunun bu yaptıklarının sizi olumsuz etkilediğini, olumsuz yorum yapmamasını evladı olarak rica ettiğinizi, doğal olarak kendi doğrularınıza göre iş hayatınızı, gezmelerinizi, özel hayatınızı yönetmenin size başarı getireceğini anlatın.Her yaptığında da sakince uyarın.
Ben de ona karşı kötü bir şey söylerim kalbi kırılır diye bu gibi olaylarda hiç bir şey söylemiyorum, sadece bunda neden moralimi bozuyorsun dedim. Sonra da sustum, fakat gerçekten içime öyle bir çalışma şevki gelmişti ki, planlarımı hazırladım, kütüphaneye kapandım, attığı mesajla o anda birden moralim yere düştü. Bu şımarıklık veya çocukluk mu oluyor.. Hayatımın hiç bir döneminde herhangi bir şeyi saklamadım onlardan, hiç yalan konuşmadım, taki bu sene psikokoga gitmeye karar verene kadar. Ne tepki vereceklerinden korktum, biliyorum ki her söylediklerinden yine etkileneceğim. İlginç bir şekilde beni kodluyor sanki annem, bir şeye heves ettiğimde o şeyin olmayacağını söylediği anda evet yapamayacağım hisleri doluyor..
 
Ben de ona karşı kötü bir şey söylerim kalbi kırılır diye bu gibi olaylarda hiç bir şey söylemiyorum, sadece bunda neden moralimi bozuyorsun dedim. Sonra da sustum, fakat gerçekten içime öyle bir çalışma şevki gelmişti ki, planlarımı hazırladım, kütüphaneye kapandım, attığı mesajla o anda birden moralim yere düştü. Bu şımarıklık veya çocukluk mu oluyor.. Hayatımın hiç bir döneminde herhangi bir şeyi saklamadım onlardan, hiç yalan konuşmadım, taki bu sene psikokoga gitmeye karar verene kadar. Ne tepki vereceklerinden korktum, biliyorum ki her söylediklerinden yine etkileneceğim. İlginç bir şekilde beni kodluyor sanki annem, bir şeye heves ettiğimde o şeyin olmayacağını söylediği anda evet yapamayacağım hisleri doluyor..
Yukarıda tam olarak bunu anlattım aslında. Kırmadan çok olumsuz etkilendiğinizi tüm şevkinizin ve hevesinizin kırıldığını, bunu yapmamasını rica edin. Ama asıl önemlisi hem yardım alarak hem de kendi farkındalığınızla yukarıdaki konularınızı anlatmayın aktarmayın. Bilmedikleri konuda yorum yapamazlar. Bu çocukluk mu demişsiniz. Biraz çocukluk biraz da psikolojik takıntı açıkcası. Ama büyük bir sorun değil. Bu tavsiyeleri uygulayarak ve yardımla kolayca atlatılacak bir durum. Etkileniyorum bitiyorum, aha işte motivasyonum düştü modundan çıkıp ben yetişkin bir kadınım artık, kreş çocuğu gibi enerjimi annemin yönetmesini değil bu takıntıyı çözüp aşmayı, kendi tercihlerimle başarılı ve mutlu olmayı tercih ediyorum'u seçmeniz lazım
 
Merhaba arkadaşlar, bir iç sıkıntım var ama şu an dertleşeceğim kimsem yok. Sorun şu, işimde yükselmek için bir tez hazırlamam lazım, daha önce hiç tez hazırlamadım ve üniversitede de buna yönelik bir ders almamıştım. Tezin konusunu belirlemek olsun, içeriğini çalışmak olsun aşırı tecrübesizdim ve bu ruh halime yansıdı, teze başlamaya korkar oldum. Baktım yapamıyorum tezi, abksiyete kaygılar derken geceleri panik atak geçirince tezimi değiştirdim, ama bu sefer de bir türlü çalışmaya başlayamadım. Psikolojik destek de alıyorum ama bir türlü elim gitmiyor, hiç bir şey okuyamıyorum hep erteliyorum. Bayram tatilinde ailemin yanına gittim ve orda çalışmaya artık başlayacağımı aöylediğimde annem "burda naaıl yapacaksın hiç yapamazsın" diyerek direk moralimi bozdu. Bunun etkisiyle gerçekten de çalılamadım. Bayramdan sonra motivasyonumu artırmak için çeşitli kitaplar okudun, günübirlik bir gezi yaptım ki toparlayım. Tam toparladım herşeyi düzene soktum kafam iyi ve motive olmuşum. Kendime güzel nir plan yaptım bunu anlatırkwn annem "Bu zamana kadar yapmadın bundan sonra mı yapacaksın" dedi. Annemin dediklerinden nasıl bu kadar etkileniyorum bilmiyorum ama moralim motivasyonum yerlere çöktü. Ne yapabilirim kendimi düzeltmek için? Ağlamak istiyorum ama ağlayacak ne yer ne zaman var...
Yani oynamaya gönlü olmayan gelin yerimm dar der misali olmus biraz.
Anne bir ikis laf söyledi diye bukadar etkileniyorsanjz,yükselince isyerindeki sorunlarla nasıl basedecksiniz ki😓
 
Bir de sanki ben tembellik etmeye yer arıyorum gibi anlaşılıyor ama emin olun bu tezi vermeyi en çok ben isterim, bu yüzden aşırı önemsediğimden yapamamaktan korkuyorum, başarısızlıktan korkmaktan bu sefer önüme geçen ilk engelde tökezliyorum. Bir Allah biliyor geceleri düşünmekten kafayı yiyeceğim diye 🤪
 
Bir tez bazen hayat boyu bir çok çırpınışın bitişinin sembolü olabiliyor arkadaşlar, bir sınır çizgisi benim için geri dönmek istemediğim. Aşırı hassaslaşmışım demek bu konuda, panik geçirmem kaygılanmam hep bu yüzden, moralimi yükseltebilmek için bir arkadaş bulamayıp burda konuşmak istedim. Herkesin hayat kavgası farklıdır o nedenle benim sıkıntım sizlere önemsiz gelmiş olabilir, biliyorum hayatta neler gelir insanın başına, daha bunda yıkılıyorsan nasıl yaşayacaksın demenizi anlıyorum, yalnızca kendimi toparlamam çok zorlaştı bu sene o nedenle moralimin düşmesine üzülüyorum.
 
Ben de ona karşı kötü bir şey söylerim kalbi kırılır diye bu gibi olaylarda hiç bir şey söylemiyorum, sadece bunda neden moralimi bozuyorsun dedim. Sonra da sustum, fakat gerçekten içime öyle bir çalışma şevki gelmişti ki, planlarımı hazırladım, kütüphaneye kapandım, attığı mesajla o anda birden moralim yere düştü. Bu şımarıklık veya çocukluk mu oluyor.. Hayatımın hiç bir döneminde herhangi bir şeyi saklamadım onlardan, hiç yalan konuşmadım, taki bu sene psikokoga gitmeye karar verene kadar. Ne tepki vereceklerinden korktum, biliyorum ki her söylediklerinden yine etkileneceğim. İlginç bir şekilde beni kodluyor sanki annem, bir şeye heves ettiğimde o şeyin olmayacağını söylediği anda evet yapamayacağım hisleri doluyor..
Bu çok normal ki o senin çocuk tarafına dokunuyor çünkü
 
Merhaba arkadaşlar, bir iç sıkıntım var ama şu an dertleşeceğim kimsem yok. Sorun şu, işimde yükselmek için bir tez hazırlamam lazım, daha önce hiç tez hazırlamadım ve üniversitede de buna yönelik bir ders almamıştım. Tezin konusunu belirlemek olsun, içeriğini çalışmak olsun aşırı tecrübesizdim ve bu ruh halime yansıdı, teze başlamaya korkar oldum. Baktım yapamıyorum tezi, abksiyete kaygılar derken geceleri panik atak geçirince tezimi değiştirdim, ama bu sefer de bir türlü çalışmaya başlayamadım. Psikolojik destek de alıyorum ama bir türlü elim gitmiyor, hiç bir şey okuyamıyorum hep erteliyorum. Bayram tatilinde ailemin yanına gittim ve orda çalışmaya artık başlayacağımı aöylediğimde annem "burda naaıl yapacaksın hiç yapamazsın" diyerek direk moralimi bozdu. Bunun etkisiyle gerçekten de çalılamadım. Bayramdan sonra motivasyonumu artırmak için çeşitli kitaplar okudun, günübirlik bir gezi yaptım ki toparlayım. Tam toparladım herşeyi düzene soktum kafam iyi ve motive olmuşum. Kendime güzel nir plan yaptım bunu anlatırkwn annem "Bu zamana kadar yapmadın bundan sonra mı yapacaksın" dedi. Annemin dediklerinden nasıl bu kadar etkileniyorum bilmiyorum ama moralim motivasyonum yerlere çöktü. Ne yapabilirim kendimi düzeltmek için? Ağlamak istiyorum ama ağlayacak ne yer ne zaman var...
Dikkat dağınıklığı olabilir mi? Ben de kendimden supheleniyordum ve okuduğum kitapta ertelemenin bir belirtisi olduğu yazıyordu.
 
Dikkat dağınıklığı olabilir mi? Ben de kendimden supheleniyordum ve okuduğum kitapta ertelemenin bir belirtisi olduğu yazıyordu.
Bilmiyorum olabilir mi acaba, bir arkadaşım bana hep çok dalgınsın der.. Aslında kafamın içi hep doludur..Bazen anlatmadığımı sandığım şeyi anlattığımı söylüyor ailem, bunlar belirtisi olabilir mi?
 
Ben de henüz doktora gitmedim ama şu kitabı okumuştum : Zeki ama Saplantılı Kadınlarda hiperaktivenin daha az görüldüğünü bu yüzden çocukken teşhis koyulmasının zor olduğunu biliyorum, o yüzden direkt kestirip atmamak gerekiyor. ( Bunu kız çocuğu olan üyeler için yazdım. )
 
Birinin normal demesine ihtiyacım vardı
Benzer süreçler atlatanlar var mı, acaba nasıl motive oluyorlar..
Bence terapistinizle konuşun , insanlar sizi burda tanımıyor daha çok tetiklenebilirsiniz . Yaşadığınız durum sadece tez odaklı olmayabilir , altında başka nedenler olabilir
 
Ben üniye ilk başladığımda eşyalarımı hep bir yerlerde unutuyordum ama bu bir belirtisi mi hatırlayamadım (kitabı uzun süre önce okudum. )

Bir de benim de hiçbir şeye motivasyonum yoktur, her şeyi son ana bırakırım .
 
Benim de iki oğlum var . Büyük oğlan ödevlerini sürekli erteler durur , ben de aferin sana böyle yapma ödevlerini tamam mı ? Öğretmenine de açıklarsın artık , tembellik yaptım ödevimi bitirmedim dersin tamam mı ? Gibi bir konuşma sık sık yapıyorum. Bizde tamam anne kalkıp yapıyorum diyor . 1 saatte tüm ödevlerini bitiriyor , aslında çok kolaymış diyor .
Anne olmak çok zor . İyilikle konuşsan anlamıyorlar, azıcık ciddileşsen psikolojileri bozuluyor .
Öğrencilerim ödevlerini yapmayınca da aferin size , en iyi işleri , en iyi arabaları diğer çocuklar kapsın siz de arkalarından bakakalırsınız diyorum , sonra ödevler bir kaç hafta eksiksiz gelir .
 
Bir de sanki ben tembellik etmeye yer arıyorum gibi anlaşılıyor ama emin olun bu tezi vermeyi en çok ben isterim, bu yüzden aşırı önemsediğimden yapamamaktan korkuyorum, başarısızlıktan korkmaktan bu sefer önüme geçen ilk engelde tökezliyorum. Bir Allah biliyor geceleri düşünmekten kafayı yiyeceğim diye 🤪
16287964300361048100554.webp
 
Ben üniye ilk başladığımda eşyalarımı hep bir yerlerde unutuyordum ama bu bir belirtisi mi hatırlayamadım (kitabı uzun süre önce okudum. )

Bir de benim de hiçbir şeye motivasyonum yoktur, her şeyi son ana bırakırım .
aslında hiç bir zaman lise sınavları olsun, üniversite sınavları, kpss vs derken böyle bu kadar dalgın unutkan erteleyen biri olmamıştım. Sanırım hep bir bitiş aradım, bir son aradım, bu tezi bitiş gibi algıladım o yüzden çok önemsedim ve tezle ilgili herşeyde korkar oldum, ya bitmezse? O nedenle sanki benim sorunum bu konuyla bağlantılı daha çok.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X