Öncelikle hepinize iyi akşamlar. Dün akşam evde çok büyük bir kavga çıktı. Akşamdan beri annem kimseyle konuşmuyor hatta evi birkaç haftalığına terketmeyi düşünmüş. Olayı kısaca özetlemek istiyorum.
Ben işten ayrılırken tazminat almıştım. Ancak bu paranın birkısmını aileme verdim. Kalan kısmıyla kredi kartımın borcunun çoğunu ödedim. Ancak aileme söylemedim. Çünkü kazandığım paranın kuruşuna kadar alıyorlardı ve borçtan haberleri yoktu. Borcun kalan kısmı için onlara her ay olduğu gibi yatırılması gereken asgari tutarı söledim. 200 tl aldım. Nasılsa aciliyeti yok dışarı çıkarken yatırırım dedim. Para cüzdanımdaydı. Annem herzamanki gibi yine bir bahaneyle cüzdanımı karıştırmış ve parayı bulmuş. Ben onlara yatırdığımı söylemiştim. Çünkü henüz yatırmadım desem annem bağırıp, çağıracaktı. Bağırmasını istemediğim için söylemedim. Babam salonda yokken o para nerden çıktı diye sordu. Bende daha yatıramadım yarın yatıracağımı söyledim. Tabiki kıyameti koparttı. 3 gün oldu verdik parayı, neden yalan söyledin diye. Bende tamam yatırıcam yarın yolum düşmedi, sen neden karıştırıyorsun cüzdanımı, kaç kere söyledim yapma diye bir daha karıştırmıcaksın diye bağırdım. Oda hep karıştırıcam yalanlarınızı yakalıcam, gizli saklı olmıcak, kimbilir daha ne yalanların var diye başladı söylenmeye. Bir tartıştık hatta bana terlik fırlattı, kalkıp bana vurmak için üzerime yürüdü falan kapattık konuyu. Yarım saat sonra babam geldi tv izlemeye başladık. Bu kez babam azarlasın diye ona şikayet etti. Ama babam onun beklediği tepkiyi vermedi. Niye yatırmadın, yarın muhakkak git yatır unutma sakın cezaya girmesin dedi. Annem tabi bununla yetinmedi çünkü azarlanmamı bekliyordu. Babamı fişeklemeye başladı. Bak yalan söylemiş, yatırmamış, nasıl güvenicez biz v.s. Öyle bir an kendimi kaybettim resmen kriz geçirdim ve yeter artık birtek sen azarlıyorsun devamlı, sürekli herşeye kızıyorsun, kaçyaşına geldik özel alan bırakmadın bize, herkesi bunalttın yeter diye bağırmaya başladım. Odadan kardeşim geldi. Değermi bu kızı bu hale getirmeye neden 1 saatir uzatıyorsun, birkerede sus diye bağırdı. Üstüne babam başladı yeter be kadın sus artık, uzatma diyoruz daha ne uzatıyorsun diye bağırmaya. Ama biz üçümüzde baya alevlendik. Annemde iyi madem ben suçlu oldum dedi başladı ağlama yazıklar olsun size, verdiğim emeklere, ben adi bir anneymişim, sizi yetiştirememişim demeye başladı. Herkes dağıldı tabi. Akşam salonda yattı annem. Kimseyle tek laf etmedi. Gittim yanına sarıldım, ağladım, özür diledim, konuşmak istedim. Amabeni itti artık gözümde zerre yoksun dedi. Bitti ne haliniz varsa görün dedi. Kardeşim geldi öpmek istedi onuda itti. Sabah yine kimseyle tek kelime etmedi. Yemek saati ben yemicem, hava alıcam deyip dışarı çıktı. Peşinden gittim beni istemedi, döndüm. Yemekten sonra geldi odaya gitti yattı yine tek laf etmedi. Kardeşimle ben gittik, sarıldık, ağladık, konuştuk. Oda ağladı çok kırıldığını söyledi. 1 haftalığına gitmek istediğini söyledi ama bize kıyamadığından gitmediğini, bizim onu anlamadığımızı söyledi. Bizde artık 25 /26 yaşına geldiğimizi, çocuk gibi bizi azarladığını, sürekli kontrol ve baskı altında tuttuğunu, sırf onun verdiği aşırı gereksiz tepkilerden dolayı yalana başvurmak zorunda kaldığımızı söyledik. O yine kendini haklı gördü. Yine tavır yaptı, anne baba olunca anlarsınız dedi. Hala bizle konuşmuyor, babamla da konuşmuyor.
Ben artık büyüdüğümü anlamasını istiyorum. Dışarda yemek yesek kızıp söyleniyor, birşeye para harcasak, biryere gitsek sürekli azarlıyor. Hep maddiyattan oluyor çoğu kavgalar, tartışmalar. Ama bukadar üzerimizde baskı kurmasını istemiyoruz. Oda kendince haklı olduğu tarafları söylüyor. Nasıl bir yol izlemeliyim. Özür diledim, yumuşatmak için dünden beri herşeyi denedim ama yok yok yok. Lütfen akıl verin, acaba üstüne gitmeyeyim mi, ozamanda umursanmadığını mı düşünür? Benmi hata ettim? Bir taraftan o ağlayınca içim çok ama çok kötü oldu. O çok iyi bir anne ama herkeste olduğu gibi onunda hatalı davrandığı durumlar var. Kabul etmiyor. Ne yapmam lazım akıl verin lütfen.
Ben işten ayrılırken tazminat almıştım. Ancak bu paranın birkısmını aileme verdim. Kalan kısmıyla kredi kartımın borcunun çoğunu ödedim. Ancak aileme söylemedim. Çünkü kazandığım paranın kuruşuna kadar alıyorlardı ve borçtan haberleri yoktu. Borcun kalan kısmı için onlara her ay olduğu gibi yatırılması gereken asgari tutarı söledim. 200 tl aldım. Nasılsa aciliyeti yok dışarı çıkarken yatırırım dedim. Para cüzdanımdaydı. Annem herzamanki gibi yine bir bahaneyle cüzdanımı karıştırmış ve parayı bulmuş. Ben onlara yatırdığımı söylemiştim. Çünkü henüz yatırmadım desem annem bağırıp, çağıracaktı. Bağırmasını istemediğim için söylemedim. Babam salonda yokken o para nerden çıktı diye sordu. Bende daha yatıramadım yarın yatıracağımı söyledim. Tabiki kıyameti koparttı. 3 gün oldu verdik parayı, neden yalan söyledin diye. Bende tamam yatırıcam yarın yolum düşmedi, sen neden karıştırıyorsun cüzdanımı, kaç kere söyledim yapma diye bir daha karıştırmıcaksın diye bağırdım. Oda hep karıştırıcam yalanlarınızı yakalıcam, gizli saklı olmıcak, kimbilir daha ne yalanların var diye başladı söylenmeye. Bir tartıştık hatta bana terlik fırlattı, kalkıp bana vurmak için üzerime yürüdü falan kapattık konuyu. Yarım saat sonra babam geldi tv izlemeye başladık. Bu kez babam azarlasın diye ona şikayet etti. Ama babam onun beklediği tepkiyi vermedi. Niye yatırmadın, yarın muhakkak git yatır unutma sakın cezaya girmesin dedi. Annem tabi bununla yetinmedi çünkü azarlanmamı bekliyordu. Babamı fişeklemeye başladı. Bak yalan söylemiş, yatırmamış, nasıl güvenicez biz v.s. Öyle bir an kendimi kaybettim resmen kriz geçirdim ve yeter artık birtek sen azarlıyorsun devamlı, sürekli herşeye kızıyorsun, kaçyaşına geldik özel alan bırakmadın bize, herkesi bunalttın yeter diye bağırmaya başladım. Odadan kardeşim geldi. Değermi bu kızı bu hale getirmeye neden 1 saatir uzatıyorsun, birkerede sus diye bağırdı. Üstüne babam başladı yeter be kadın sus artık, uzatma diyoruz daha ne uzatıyorsun diye bağırmaya. Ama biz üçümüzde baya alevlendik. Annemde iyi madem ben suçlu oldum dedi başladı ağlama yazıklar olsun size, verdiğim emeklere, ben adi bir anneymişim, sizi yetiştirememişim demeye başladı. Herkes dağıldı tabi. Akşam salonda yattı annem. Kimseyle tek laf etmedi. Gittim yanına sarıldım, ağladım, özür diledim, konuşmak istedim. Amabeni itti artık gözümde zerre yoksun dedi. Bitti ne haliniz varsa görün dedi. Kardeşim geldi öpmek istedi onuda itti. Sabah yine kimseyle tek kelime etmedi. Yemek saati ben yemicem, hava alıcam deyip dışarı çıktı. Peşinden gittim beni istemedi, döndüm. Yemekten sonra geldi odaya gitti yattı yine tek laf etmedi. Kardeşimle ben gittik, sarıldık, ağladık, konuştuk. Oda ağladı çok kırıldığını söyledi. 1 haftalığına gitmek istediğini söyledi ama bize kıyamadığından gitmediğini, bizim onu anlamadığımızı söyledi. Bizde artık 25 /26 yaşına geldiğimizi, çocuk gibi bizi azarladığını, sürekli kontrol ve baskı altında tuttuğunu, sırf onun verdiği aşırı gereksiz tepkilerden dolayı yalana başvurmak zorunda kaldığımızı söyledik. O yine kendini haklı gördü. Yine tavır yaptı, anne baba olunca anlarsınız dedi. Hala bizle konuşmuyor, babamla da konuşmuyor.
Ben artık büyüdüğümü anlamasını istiyorum. Dışarda yemek yesek kızıp söyleniyor, birşeye para harcasak, biryere gitsek sürekli azarlıyor. Hep maddiyattan oluyor çoğu kavgalar, tartışmalar. Ama bukadar üzerimizde baskı kurmasını istemiyoruz. Oda kendince haklı olduğu tarafları söylüyor. Nasıl bir yol izlemeliyim. Özür diledim, yumuşatmak için dünden beri herşeyi denedim ama yok yok yok. Lütfen akıl verin, acaba üstüne gitmeyeyim mi, ozamanda umursanmadığını mı düşünür? Benmi hata ettim? Bir taraftan o ağlayınca içim çok ama çok kötü oldu. O çok iyi bir anne ama herkeste olduğu gibi onunda hatalı davrandığı durumlar var. Kabul etmiyor. Ne yapmam lazım akıl verin lütfen.
Son düzenleme: