Merhaba hanımlar. Ben iki çocuk annesiyim bir çocuğum da şuan yoğun bakımda 50 gün oldu. Bu süreçte annemin gerçek yüzünü gördüm resmen. Hafta içi pazar hariç her gün saat 2 de görmeye gidiyorum. Çocukları ilk zamanlar anneme bırakıyodum ya da aynı sokakata oturduğum kaynanama. Allah razı olsun kaynanam bi kere bile bırakma demedi hatta bırakmadığımda neden bırakmadın bakrdım diyodu ve kaynanam tansiyon şeker hastası annemden daha kötü durumda. Annem bu süreçte her bıraktığımda surat yaptı. Bi kere hastaneye gittim doktor ölüm riski car, nörolojik problem olabilir dedi o günde çıcukları anneme bırakmıştım. Annemlere gittim oturuyorum daha içeri gireli beş dakak olmamış, bana büyük kızımın ilacını neden vermediğimi sordu ben de unutttum dedim. Başladı sen ne biçim annesin bilmem ne bir sürü laf saaydı ben de zaten doludum ve oturup ağladım. Ama amaç orda benim çocuğum değldi annemin benden sinirini çıkarmasıydı. Ben de o günden sonra bırakmamaya başladım. Ama bazen mecbur kalıyorum bırakıyorum. Bide kızlar bazen ısrar ediyo getir bırak diye bazen saçma sapan davranıyo. Onlara gitmek istediğimde, size helicem dediğimde suratı düşüyo bunu farkediyorum. Dün kardeşim gelmişti, büyük kızımda gitmek istedi ben de arattım müsait değilse yollamıcaktım aradım müsaitim dedi. Bir saat sonra arıyo surat beş karış ya ben hasta ılucam herhalde çok yorgunum bilem ne sonra aniden gel kızını al bugün iyi değilim deid bende kızdım neden sabah gel dedin o zaman dedim. Yok işte al diyorum diye niye kızıyosun diyo. Aradan iki saat geçti bana diyoki kızın dedi ben sıkıldım ondan dedim. Ya varya bildiğiniz yalan atıyo. Sürekli böyle ama ne zman gitmek istesem hep surat beş karış, gitsem hep bi azarlama bağırma. Yani bazen diyorum üvey mi acaba. Anca üvey anne öyle yapar. Şimdi pazar günü yengemin gelin görme mevlidi var, annemlerde olucak. Gitmek istemiyorum çinki değmez. Sizce ben mi abartıyorum gitsem mi sizce yoksa tavır mı koysam ve sebeb olarak ne sunsam