Annem mi haklı yoksa ben mi haklıyım?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Serce87

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Ekim 2019
38
24
38
37
Kızlar annemle çok tartışıyoruz.Anneme karşı çok tahammülsüzüm.Nedeni ise çocukluğum ve ergenliğim.bşz daha 8-10 yaşındayken annem ablamla yaptığımız yaramazlıklara beddua ve ağır küfür ederdi ama öyle böyle değil çok ağır sözler.bşze hep tahammülsüzdü.evet onun da hayatı çok zordu babam ve babamın ailesi annemi çok ezdi.Annem de bizden çıkardı acısını.işin kötü tarafı annem kendisini haklı görüyor.yaz tatili için memlekete geldik ve annemde kalıyorum.sürekli ona karşı öfkeliyim iyi söylese de Tahammül edemiyorum.normalde çok sakinim, anlayışlı biriyim ama söz konusu annem olunca öyle olmuyor.küçücüktük bize or..pular,kerh..ne bekçileri,ağzınıza gözünüze sı..ayım ve daha ne ağır laflar söylerdi.yüzümüze tükürürdü.bugün hepsini yüzüne vurdum içimi boşalttım ama aldığım cevap sizde hiç söz dinlemiyordunuz oldu.evlenene kadar da devam etti böyle.şimdi evine geliyorum rahat ettirmek için uğraşıyor maddi manevi destek oluyor bizi yormuyor ama yine de ben öfkemi kinimi yenemiyorum.çünkü hala kendisini haklı görüyor.çok üzülüyorum.ne olacak, nasıl üstesinden geleceğim bilmiyorum.bir de günaha mı giriyorum korkusu her şeyden beter.
 
Kaç yaşındasınız ? Görüşme sürenizi azaltın. Annenizin dediği laflara diyecek bir şey bulamadım...
 
Günah mı değil mi bilmem de madem anneyle elektriğiniz tutmuyor,neden görüşüyorsunuz?
Kadına geçmişi yüzüne vurmak için mi onun evinde kalıyorsunuz?
Aslında bu tartışmalar tahammülsüzlük 2 yıldır var.öncesinde biz de memleketteydik ama tayin dolayısıyla başka ile taşındık.uzun süre bir arada kalınca bir durum oluyor ve öfkemi tetikliyor.yoksa sürekli böyle değiliz.ayrıca annemle görüşmem görüşmem de babama,ablama ve oğluma kıyamıyorum
 
Bu kadar ağır olmasada yaşadıklarım, benimde anneme kızgınlığım vardı. Özellikle doğum yaptıktan sonra çok hissettim bunu. Evladım var, nasıl bir his olduğunu biliyorum annem bunları nasıl yapabilmiş bize oldum. Bi yandan eşimin ailesiyle yıldızım barışmayınca hak verdim ama birazcık. Bu onu yinede haklı çıkarmaz oldum. Böyle gel-gitlerden terapi alarak kurtuldum. Affettim annemi, daha doğrusu bana yaşattığı hiç birşeyin suçlusu olmadığım gerçeğini kabul ettim. Şimdi ona karşı en anlayışlı evladı benim.
 
Aslında bu tartışmalar tahammülsüzlük 2 yıldır var.öncesinde biz de memleketteydik ama tayin dolayısıyla başka ile taşındık.uzun süre bir arada kalınca bir durum oluyor ve öfkemi tetikliyor.yoksa sürekli böyle değiliz.ayrıca annemle görüşmem görüşmem de babama,ablama ve oğluma kıyamıyorum
Hayatta mutlu olmak için fedakarlık şart.
Kadınla kavga edince mutsuz,sinirli,üzgün olmuyor musunuz? Eee o zaman koparın bağları,diğerleri de kusura bakmasınlar artık. Her şey dört dörtlük olmuyor.
Baba,abla ve oğlunuz da görüşmeyiversinler çok mu şart?
Siz anneye saydırınca baba,abla ve oğul öyle bir ortamda bulunmak istiyorlar mı acaba?
 
Bu kadar ağır olmasada yaşadıklarım, benimde anneme kızgınlığım vardı. Özellikle doğum yaptıktan sonra çok hissettim bunu. Evladım var, nasıl bir his olduğunu biliyorum annem bunları nasıl yapabilmiş bize oldum. Bi yandan eşimin ailesiyle yıldızım barışmayınca hak verdim ama birazcık. Bu onu yinede haklı çıkarmaz oldum. Böyle gel-gitlerden terapi alarak kurtuldum. Affettim annemi, daha doğrusu bana yaşattığı hiç birşeyin suçlusu olmadığım gerçeğini kabul ettim. Şimdi ona karşı en anlayışlı evladı benim.
Ben de anne olduktan sonra yaşadıklarımın,tramvalarımın farkına vardım.Öncesinde de öfkeliydim ama bu kadar yoğun yaşamıyordum.sanırım bunkonuda benim de terapiye ihtiyacım var.
 
Aslında bu tartışmalar tahammülsüzlük 2 yıldır var.öncesinde biz de memleketteydik ama tayin dolayısıyla başka ile taşındık.uzun süre bir arada kalınca bir durum oluyor ve öfkemi tetikliyor.yoksa sürekli böyle değiliz.ayrıca annemle görüşmem görüşmem de babama,ablama ve oğluma kıyamıyorum
Annenizin yaptıklarını, sözlerini doğru bulmuyorum ama onu o hale babanızın ve ailesinin getirdiğini siz yazmışsınız. Bugün ise babanıza kıyamıyorsunuz. Güzelmiş.
 
Annemle çocukluğum ve ergenliğin anlatılamayacak kadar kötüydü.
Evlendim ona karşı tavrim değişti anlamaya başladım.
Boşandım yine problemler devam etti annemle.
Uzak olmak en iyisi.biraz mesafe olmalı bence.halen anlaşamıyoruz.icimden atamıyorum.icimde kötü duygular var.
Ama eninde sonunda anlasabiliyoruz.
Çok ağır kavgalar ediyoruz.aylarca konuşmuyoruz.
Ama evine gidip hakaret etmem.bile isteye kavga etmem kötü davranmam.yardim edeceğim birşey varsa elimden geleni yaparım.
Sizinde böyle olmanızı,uzun süre görüşmemenizi,araya mesafe koymanizi tavsiye ederim.
 
Annenizin yaptıklarını, sözlerini doğru bulmuyorum ama onu o hale babanızın ve ailesinin getirdiğini siz yazmışsınız. Bugün ise babanıza kıyamıyorsunuz. Güzelmiş.
Çünkü babam anneme karşı hatalarını kabul ediyor ve telafi etmek için elinden geleni yapıyor ama annem bize yaptıklarını kabul etmiyor.hala 10 yaşındaki çocuk halimizle bizi suçluyor.
 
Eşim bu durumu bilmediği için yaz tatilinde evde kalalım diyemiyorum.yaşadığımız memlekette çok kısıtlıyız,çevremiz yok.olan arkadaşlarımız da yaz tatilinde memlekete gidiyorlar.
Yaz tatilini geçirmek için başka şehirlere gidin. İllaha ailenize gitmek zorunda değilsiniz. Hem her gittiğiniz yerden çevre edinirsiniz.
 
Geçmişinize sünger çekemiyorsanız annenizle görüşmeyin.

Annenizin yaptıkları yenilir yutulur cinsten değil ama o zamanlar sağlıklı bir psikolojide değilmiş. Yerinizde olsaydım şu anki hal ve hareketlerini göz önünde bulundururdum.
 
Yaz tatilini geçirmek için başka şehirlere gidin. İllaha aileniz yerden çevre edinirsiniz.

Geçmişinize sünger çekemiyorsanız annenizle görüşmeyin.

Annenizin yaptıkları yenilir yutulur cinsten değil ama o zamanlar sağlıklı bir psikolojide değilmiş. Yerinizde olsaydım şu anki hal ve hareketlerini göz önünde bulundururdum.
Ama konu açılınca psikolojim bozuktu şartlar böyleydi ben de üzgünüm kızım dese anlayacağım ama o hala kendisini haklı görüp beni suçluyor
 
Çünkü babam anneme karşı hatalarını kabul ediyor ve telafi etmek için elinden geleni yapıyor ama annem bize yaptıklarını kabul etmiyor.hala 10 yaşındaki çocuk halimizle bizi suçluyor.
Hatasını kabul etmesi neyi değiştirir ki, o karısını ailesiyle beraber ezmis, bedelini sizde ödemişsiniz.
Kadınların el birliği ile psikojisini bozup sonra güya pişman olan erkekleri de zerre inandırıcı bulmuyorum. Yaşlanınca el mahkum iyi davranmaya çalışıyor çoğu.

Anneniz de şuan birseyleri düzeltmeye çalışıp, destek olmaya çalışıyormuş, hatasını dile dökmese de tavırlarıyla kabul ediyor aslında.
 
Anneli konulara yorum yapmayayim diyorum dayanamiyorum. Yaram var ya😎

Yetiskin ama kendi cocuk kalmis bir annemiz vardi. Acı sözleri vardı, gurkun bastığı civciv incinmez derdi. Yaw nasil incinmez. Bu yaşa kadar gelmemiz mucizeydi🤣 civciv gibi kaldik ne tüyümüz bitti ne karnimiz doydu.

Uzak mesafe ilişkisi yürütüyoruz son yıllarda. Acaip sevişiyoruz. Torunlarini da seviyor artik.
 
Ama konu açılınca psikolojim bozuktu şartlar böyleydi ben de üzgünüm kızım dese anlayacağım ama o hala kendisini haklı görüp beni suçluyor
Kabul etmeyecek arkadaşım. Bunu kabullenin. Kendi ruh sağlığınız için. Görüşmeyi azaltın ve öfkenizi dindirin kendi sağlığınız için.
 
Hatasının kabul etmesi neyi değiştirir ki, o karısını ailesiyle beraber ezmis, bedelini sizde ödemişsiniz.
Kadınların el birliği ile psikojisini bozup sonra güya pişman olan erkekleri de zerre inandırıcı bulmuyorum. Yaşlanınca el mahkum iyi davranmaya çalışıyor çoğu.

Anneniz de şuan birseyleri düzeltmeye çalışıp, destek olmaya çalışıyormuş, hatasını dile dökmese de tavırlarıyla kabul ediyor aslında.
Sanırım haklısınız.benim bu konuyla ilgili destek almam lazım.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X