Annem mi haklı yoksa ben mi haklıyım?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Eşim bu durumu bilmediği için yaz tatilinde evde kalalım diyemiyorum.yaşadığımız memlekette çok kısıtlıyız,çevremiz yok.olan arkadaşlarımız da yaz tatilinde memlekete gidiyorlar.
Bu size mantıklı geliyor mu?
Anne zamanında sizi çok üzmüş,siz de haklı olarak affedemiyorsunuz,her gördüğünüzde kalbini kırıyorsunuz.
Ama yazın ortam yok diye yine anneye gidiyorsunuz.
Orada da tatili hem kendinize hem annenize hem de diğer aile üyelerine zehir ediyorsunuz.
Bu duyguları taşımak gerçekten zor olmuyor mu?

Etrafı kırıp dökmek yerine oturun evinizde kendi başınıza,illa çevre mi gerek?

Bir tanıdığım aynen sizin gibiydi,şimdi eşi de anladı durumu. Hiç kimse evine de kendisini kabul etmiyor. İstese de istemese de tek başına oturuyor evde.
 
Eşim bu durumu bilmediği için yaz tatilinde evde kalalım diyemiyorum.yaşadığımız memlekette çok kısıtlıyız,çevremiz yok.olan arkadaşlarımız da yaz tatilinde memlekete gidiyorlar.
Siz de başka yere tatile gidin veya oturun evinizde, madem size iyi gelmiyor gitmeyin annenize. Üstelik evlisiniz, yalnız da değilsiniz, karı koca birbirinize yetmeyi öğrenin bence
 
Kusura bakmayın ama siz haksızsınız. Madem geçmişi unutamıyorsunuz neden kadının evinde kalıp sürekli aynı şeylerden bahsedip hem onu hem de kendinizi yoruyorsunuz. Ki zaten kadının neden böyle yaptığını da biliyorsunuz:ezilmiş ve sizi ezmiş. Şimdi de siz onu eziyorsunuz. Eee ne değişiyor?
 
Bizim bir karadenizli yenge var. Çocuklarına öyle gün yüzü görmemiş küfürler ederdi ki, şaşırır kalırdık. Bize komikti o zamanlar ama çocukların ne hissettiğini bilemezdik. Yine de çocukların biri pilot oldu biri mimar. Çok da sosyal çocuklar. Sürekli yurtdisindalar annelerine de ana sultan diyorlar.
Sizin durumunuz farklı olabilir yine de geçmişteki ofkelerinizi annenizin başına kakmayin bence. Çünkü bazı anneler böyledir ve özür de beklemeyin. Madem af edemiyrsunuz yaz tatilini neden onun evinde geciriyorsunuz. Ben üzüldüm şahsen annenize yazık o öyle biri aradan yıllar geçmiş daha çok yıllar geçince siz de uzulebilirsiniz.
Belki doğru değil ama anneye babaya kusmeyi kızmayı çok anlayamıyorum ben .
 
Tabii ki kendi iyiliginiz için annenizle gorusmemeniz ve bu öfkeyi yenmeniz en doğrusu. Ama yapamıyosaniz ve annenizin hatasını kabul etmemesinden şikayetçiyseniz çocukluğunuzla ilgili hesaplasmalari başkalarının önünde yapın. Komşu gelmişse oturuyosaniz mesela, "x teyze biliyo musun annem bize hiç gün yüzü göstermedi şöyle yaptı böyle yaptı, şimdi soyluyorum da siz de hiç uslu durmuyodunuz diyo, sen de yaramazlık.yapan çocuklarına 'kerhane bekçileri, o...oylar' diye bağırır mıydın" deyin. Yerin dibine girsin de görsün sizde bıraktığı ve sorumluluğunu almadığı travmaların bedelini.
 
Tabii ki kendi iyiliginiz için annenizle gorusmemeniz ve bu öfkeyi yenmeniz en doğrusu. Ama yapamıyosaniz ve annenizin hatasını kabul etmemesinden şikayetçiyseniz çocukluğunuzla ilgili hesaplasmalari başkalarının önünde yapın. Komşu gelmişse oturuyosaniz mesela, "x teyze biliyo musun annem bize hiç gün yüzü göstermedi şöyle yaptı böyle yaptı, şimdi soyluyorum da siz de hiç uslu durmuyodunuz diyo, sen de yaramazlık.yapan çocuklarına 'kerhane bekçileri, o...oylar' diye bağırır mıydın" deyin. Yerin dibine girsin de görsün sizde bıraktığı ve sorumluluğunu almadığı travmaların bedelini.
Şaka di mi?
 
Yooo gayet de ciddi. Nefret ediyorum evlatlarına korkunç bi çocukluk yaşatıp da sonra "hatırlamıyorum ben öyle bişey, yaptım da bi sor niye yaptım" falan diye güya üstünü süpürüp konuyu kapatmaya çalışan ebeveynlerden. Zorundasınız kardeşim. Eğer dünyaya bi çocuk getirdiyseniz onun maddi manevi ihtiyaçlarını karşılamak zorundasınız. Yaşlanınca mecburen yedirdigi ekmeği içildiği sütü öne sürüp "hadi biz sana baktık sen de bize bakicaksin" demeyi biliyorlar sanki ergenligimizi, yetiskinligimizi, evliligimizi ve hatta çocuklarımızla olan ilişkimizi ömrümüz boyunca etkileyen travmaları onlar bize bırakmamış gibi. Ya efendi efendi yuzlesip özür diliycekler ki bu bile yaşananları geri almaz, ya da o zehir ettikleri hayat dönüp dolaşıp onları geri bulacak
 
Yooo gayet de ciddi. Nefret ediyorum evlatlarına korkunç bi çocukluk yaşatıp da sonra "hatırlamıyorum ben öyle bişey, yaptım da bi sor niye yaptım" falan diye güya üstünü süpürüp konuyu kapatmaya çalışan ebeveynlerden. Zorundasınız kardeşim. Eğer dünyaya bi çocuk getirdiyseniz onun maddi manevi ihtiyaçlarını karşılamak zorundasınız. Yaşlanınca mecburen yedirdigi ekmeği içildiği sütü öne sürüp "hadi biz sana baktık sen de bize bakicaksin" demeyi biliyorlar sanki ergenligimizi, yetiskinligimizi, evliligimizi ve hatta çocuklarımızla olan ilişkimizi ömrümüz boyunca etkileyen travmaları onlar bize bırakmamış gibi. Ya efendi efendi yuzlesip özür diliycekler ki bu bile yaşananları geri almaz, ya da o zehir ettikleri hayat dönüp dolaşıp onları geri bulacak
Ya ben de kızıyorum evlatlarına düzgün ana-babalık yapmayanlara.
Ama onlara enerjimi tüketemem ben mesela.
Onlardan bir farkım olmalı di mi?
Keserim bağlarımı tamamen.
Hesabımızı da elbet Rabbim sorar.
 
Çünkü babam anneme karşı hatalarını kabul ediyor ve telafi etmek için elinden geleni yapıyor ama annem bize yaptıklarını kabul etmiyor.hala 10 yaşındaki çocuk halimizle bizi suçluyor.
Babanizin telafi etmeye calismasi neye yarar ki. Keske daha once insanca davranılsaydi, o duruma getirilmeseydi anneniz.
Bazi şeylerin telafisi olmaz. Annenizin telafi cabasi sizde nasil işe yaramıyorsa o misal işte...
 
evet onun da hayatı çok zordu babam ve babamın ailesi annemi çok ezdi.Annem de bizden çıkardı acısını.

ayrıca annemle görüşmem görüşmem de babama,ablama ve oğluma kıyamıyorum
Demek ki anneniz de babanızı affedememiş.
Çocukluğunuzun berbat geçmesinin tek sebebi anneniz değil babanız da buna dahil.
Madem asıl sebep olan babayı affettiniz, anneyi de affetmelisiniz.
 
Ama konu açılınca psikolojim bozuktu şartlar böyleydi ben de üzgünüm kızım dese anlayacağım ama o hala kendisini haklı görüp beni suçluyor
Babanız size karşı telafi içinde olabilir ama annenize tavrı aynı mı? buna bakın.
 
Ya ben de kızıyorum evlatlarına düzgün ana-babalık yapmayanlara.
Ama onlara enerjimi tüketemem ben mesela.
Onlardan bir farkım olmalı di mi?
Keserim bağlarımı tamamen.
Hesabımızı da elbet Rabbim sorar.
Kesmesi iyi gelecekse tabii ki kessin. Ama ben "onlardan bi farkım olsun, cirkefle çirkef olmiym" diye düşünmüyorum hıc bi zaman. Biz büyüklük bizde kalsın diye diye böyle insanlar sütten çıkmış ak kaşık gibi geziyolar, meydanı buldukça azitiyolar. Hayır ondan bi farkım olmamali, ona tam da onun bana davrandığı gibi davranmalıyım ki karsimdakinin de gözü korksun. "Onunla bir olmayım" falan tamamen kendini avutma cümleleri bence
 
Kesmesi iyi gelecekse tabii ki kessin. Ama ben "onlardan bi farkım olsun, cirkefle çirkef olmiym" diye düşünmüyorum hıc bi zaman. Biz büyüklük bizde kalsın diye diye böyle insanlar sütten çıkmış ak kaşık gibi geziyolar, meydanı buldukça azitiyolar. Hayır ondan bi farkım olmamali, ona tam da onun bana davrandığı gibi davranmalıyım ki karsimdakinin de gözü korksun. "Onunla bir olmayım" falan tamamen kendini avutma cümleleri bence
Ya işte herkesin tepkileri farklı oluyor.
Bana uzak olsun isterse Mısır'a şah olsun.
Birisine "sensin" desem benim başım ağrır çünkü.
 
Bu size mantıklı geliyor mu?
Anne zamanında sizi çok üzmüş,siz de haklı olarak affedemiyorsunuz,her gördüğünüzde kalbini kırıyorsunuz.
Ama yazın ortam yok diye yine anneye gidiyorsunuz.
Orada da tatili hem kendinize hem annenize hem de diğer aile üyelerine zehir ediyorsunuz.
Bu duyguları taşımak gerçekten zor olmuyor mu?

Etrafı kırıp dökmek yerine oturun evinizde kendi başınıza,illa çevre mi gerek?

Bir tanıdığım aynen sizin gibiydi,şimdi eşi de anladı durumu. Hiç kimse evine de kendisini kabul etmiyor. İstese de istemese de tek başına oturuyor evde.
Ben yaşadığım şehirde çevrem yok diye memlekete gitmiyorum
Babanız size karşı telafi içinde olabilir ama annenize tavrı aynı mı? buna bakın.
Zaten anneme tavrı öyle
 
Bu size mantıklı geliyor mu?
Anne zamanında sizi çok üzmüş,siz de haklı olarak affedemiyorsunuz,her gördüğünüzde kalbini kırıyorsunuz.
Ama yazın ortam yok diye yine anneye gidiyorsunuz.
Orada da tatili hem kendinize hem annenize hem de diğer aile üyelerine zehir ediyorsunuz.
Bu duyguları taşımak gerçekten zor olmuyor mu?

Etrafı kırıp dökmek yerine oturun evinizde kendi başınıza,illa çevre mi gerek?

Bir tanıdığım aynen sizin gibiydi,şimdi eşi de anladı durumu. Hiç kimse evine de kendisini kabul etmiyor. İstese de istemese de tek başına oturuyor evde.
Ben istemiyorum memlekete gitmeyi eşim istediği için gidiyoruz.
 
Ben yaşadığım şehirde çevrem yok diye memlekete gitmiyorum

Zaten anneme tavrı öyle
O zaman lütfen adil olun.
Babanıza gösterdiğiniz merhameti anneniz de hakediyor.
 
Bizde annemle cocuklugumdaki bir cok sebepten olmadik zamanlarda kavgalar ediyoruz. Halbuki ona da hak veriyorum. Tek başına desteksiz çocuk büyütmek her işe koşturmak zorunda kalmasi onu tahammülsüz yapmıştı. Bazen kendim ne yapardım diye düşünüyorum belki de yapamazdim diyorum. Ama bunlari bilsem de an geliyor kızıyorum
 
Kızlar annemle çok tartışıyoruz.Anneme karşı çok tahammülsüzüm.Nedeni ise çocukluğum ve ergenliğim.bşz daha 8-10 yaşındayken annem ablamla yaptığımız yaramazlıklara beddua ve ağır küfür ederdi ama öyle böyle değil çok ağır sözler.bşze hep tahammülsüzdü.evet onun da hayatı çok zordu babam ve babamın ailesi annemi çok ezdi.Annem de bizden çıkardı acısını.işin kötü tarafı annem kendisini haklı görüyor.yaz tatili için memlekete geldik ve annemde kalıyorum.sürekli ona karşı öfkeliyim iyi söylese de Tahammül edemiyorum.normalde çok sakinim, anlayışlı biriyim ama söz konusu annem olunca öyle olmuyor.küçücüktük bize or..pular,kerh..ne bekçileri,ağzınıza gözünüze sı..ayım ve daha ne ağır laflar söylerdi.yüzümüze tükürürdü.bugün hepsini yüzüne vurdum içimi boşalttım ama aldığım cevap sizde hiç söz dinlemiyordunuz oldu.evlenene kadar da devam etti böyle.şimdi evine geliyorum rahat ettirmek için uğraşıyor maddi manevi destek oluyor bizi yormuyor ama yine de ben öfkemi kinimi yenemiyorum.çünkü hala kendisini haklı görüyor.çok üzülüyorum.ne olacak, nasıl üstesinden geleceğim bilmiyorum.bir de günaha mı giriyorum korkusu her şeyden beter.
Nefret dolu olduğun bir insanın evinde neden kalıyorsun ve neden maddi manevi yardımını kabul ediyorsun?

Yaptığın hem kendine hem de annene eziyetten başka birşey değil. Geçmişi unutabiliyprsan unut, unutamıyorsan çık hayatından. Şuan hayatı zehir etmene gerek yok.
 
Annemde tahammülsüz ve sinirli bir kadindı hatta sinir hastasıydi ama ona hiç kızgın değilim bizde çok dayak yedik çok bağırdı soylendi ama hep babamın yüzündendi bunlar o yüzdem babamı sevmiyorum annemede hiç kızgın falan değilim kadinın çekmediği kalmamıs hala üzüluyorum böyle bir hayat yasayıp gün yüzu gormeden olüp gidecek diye 😔
 
34 yaşındayım ve yaz tatilinde mecbur beraber kalıyoruz.Eşime de bahsedemiyorum bu durumlardan.
iyide yazdıgın gibi 34 yasındasın gitmek tatil yap otur evinde esinde sorarsa yaslı kafalar bana göre degil dersin bu kadar gecmisi anlatıcak halin yok cok darlıyo gezmeyin para harcamayın acık giyinmesin vs vs diye salla iste paran var isin var takıl gitsin öfke insanı hasta ediyor bunu biliyorum sadece
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X