Kızlar annemle çok tartışıyoruz.Anneme karşı çok tahammülsüzüm.Nedeni ise çocukluğum ve ergenliğim.bşz daha 8-10 yaşındayken annem ablamla yaptığımız yaramazlıklara beddua ve ağır küfür ederdi ama öyle böyle değil çok ağır sözler.bşze hep tahammülsüzdü.evet onun da hayatı çok zordu babam ve babamın ailesi annemi çok ezdi.Annem de bizden çıkardı acısını.işin kötü tarafı annem kendisini haklı görüyor.yaz tatili için memlekete geldik ve annemde kalıyorum.sürekli ona karşı öfkeliyim iyi söylese de Tahammül edemiyorum.normalde çok sakinim, anlayışlı biriyim ama söz konusu annem olunca öyle olmuyor.küçücüktük bize or..pular,kerh..ne bekçileri,ağzınıza gözünüze sı..ayım ve daha ne ağır laflar söylerdi.yüzümüze tükürürdü.bugün hepsini yüzüne vurdum içimi boşalttım ama aldığım cevap sizde hiç söz dinlemiyordunuz oldu.evlenene kadar da devam etti böyle.şimdi evine geliyorum rahat ettirmek için uğraşıyor maddi manevi destek oluyor bizi yormuyor ama yine de ben öfkemi kinimi yenemiyorum.çünkü hala kendisini haklı görüyor.çok üzülüyorum.ne olacak, nasıl üstesinden geleceğim bilmiyorum.bir de günaha mı giriyorum korkusu her şeyden beter.
