elbette ki mecbur değil, ona bakarsanız kimse kimseye mecbur değil.. bu mantıkla mesela anneler yaşlanıp da istekleri, hastalıkları arttığı zaman evlatlar da onlara koşturmak zorunda değil o zaman..
bu bir fedakarlıktır.. sevseniz de sevmeseniz de evladınız/torununuz için hafta da 3 gün bakmak yük değildir.. bir insanın en yakınıdır annesi, ona nazı geçmez de kime geçer? bilmiyorum ama "zorunda değil" mantığı bana çok ters.. bugün anneniz size koşar, yarın da siz/evladınız ona koşarsınız.. bu işler böyledir bence.. :1closedeyes:
Arkadaşlar annemle ilgili bir sorunum var.
aslında şu anki imkansızlıklardan kaynaklanan bir sorun bu. Şöyle ki ; geçen yıl eşimden ayrılmaya karar verip ailemin üst katındaki çatı katına yerleşmiştim. 5 aydır tekrar biraradayız eşimle. çalıştığımız için de 3 yaşındaki oğluma annem bakıyor. haftanın 2 günü babaannesine gider. hafta sonu 2 gün benimle. yani annem 3 gün ilgilenmek zorunda kalıyor ama ne yalan söyleyeyim oğlum oldukça hareketli bir çocuk. yapmadığı muzırlık kalmıyor. zor bir çocuk evet ama elimden geleni yapıyorum anneme fazla yüklenmemek için. iş çıkışı hiç bir yere uğramadan koştura koştura eve gidiyorum. ama eve girdiğim andan itibaren annemin yüzü beş karış. şöyle yaptı böyle yaptı diye anlatınca moralim bozuluyor tabi. annemden sıcaklık beklerken sürekli sitem duyar oldum. yaşı küçük olduğu için gidebileceği kreşler çok pahalı. henüz devlet okullarının kreşleri de kabul etmiyor. bakıcı tutmaya yetecek bütçemiz de yok, borç ödüyoruz. ayrıca hep evin içinde oğlum. annem alıp da burnumuzun dibindeki parka bile götürmeye üşeniyor. evde kala kala biriktirdiği enerjiyi de nasıl boşaltacağını şaşırıp stres yükleniyor. anneme de hak veriyorum tam rahat etme zamanı, özgürce dolaşmak, rahat rahat evinde televizyon izlemek istiyor ama ben de arada kaldım. çalışırken hep aklım evde. gün içinde arayıp bıktım usandım artık deyip iyice çaresiz bırakıyor beni. ne yapacağımı şaşırdım inanın. bir önerisi olan var mı??? bilmiyorumkismile
valla küçük çocuklara bakmak zor, helede belli yaşa gelmiş insanlar için daha da zor, bi kere hem fiziksel hem sinirsel kuvvet istiyo, yaşlı insanlarda bu yetiler azalmış oluyo haliyle, zaten annelerimiz vaktiyle bizi büyütmüş, bide torununa bakmazsan bende yaşlanınca sana bakmam düşüncesi pek hoş değil bana göre
başlık sahibi arkadaşım bence sen maddi imkanlarını zorlayıp, paraya ihtiyacı olan bi bakıcı bul yarım gün bile olsa, zaten 36 aylık olunca devlet anaokullarına verirsin, onlarda en düşük 160-200 zaten, illaki gidecek bu para yani, bunu zaruri bi gider olarak düşünceksin malesef
valla küçük çocuklara bakmak zor, helede belli yaşa gelmiş insanlar için daha da zor, bi kere hem fiziksel hem sinirsel kuvvet istiyo, yaşlı insanlarda bu yetiler azalmış oluyo haliyle, zaten annelerimiz vaktiyle bizi büyütmüş, bide torununa bakmazsan bende yaşlanınca sana bakmam düşüncesi pek hoş değil bana göre
başlık sahibi arkadaşım bence sen maddi imkanlarını zorlayıp, paraya ihtiyacı olan bi bakıcı bul yarım gün bile olsa, zaten 36 aylık olunca devlet anaokullarına verirsin, onlarda en düşük 160-200 zaten, illaki gidecek bu para yani, bunu zaruri bi gider olarak düşünceksin malesef
Nerede oturduğunuzu bilmiyorum ama Okmeydanı SSK hastanesinin karşısında bir kreş var. Tüm arkadaşlarım oraya vermişlerdi çocuklarını, oldukça ucuz ve çok güzel bir yer. Belki işinize yarar.
Çok zor bir durum. Benimde kızıma annem bakıyor. Bazen şakayla karışık bıktım senden diyor kızıma ona bile alınıyorum. Kimbilir sen nasıl parça parça oluyorsun.
Kayınvaliden baksa haftaiçi tamamen olmaz mı acaba?
Eğer 3 yaşında yada daha fazlaysa kreşe verin derim ama hiç düşünmeden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?