Annem ölür diye korku içinde olmak

yagmurzelis

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
16 Mayıs 2025
20
0
1
25
Annem akciğer kanseri. 3 ay önce ameliyat oldu yaklaşık 4 aydır hasta olduğunu biliyorum. Bu süre zarfında her gün annemin öleceğini düşünüyorum. Elimde değil çünkü kanser vücuda girince zaten sıkıntı. Yeni işe başladım 2 ay oldu çok memnun değilim ama iyi gibi. İşimde hiç rahat edemiyorum 10 saat çalışıyorum eve gidince anneme vakit ayıramıyorum diye aşiri üzülüyorum ve çıkmayı da düşünüyorum. İşte bir müşteri ters yapsa direkt tahamül edemiyorum. Dün tomografi çekildi daha sonucu çıkmadı ama kötü gibi içim aşırı kötü ve rahatsız. Her zamanı annemle geçirmezsem haksızlık gibi geliyor. Yani anlayacağınız sürekli annem ölürse naparım napıcam şeyi var aklımda. Nasıl hayat devam eder yalnız kalırım vs vs. Bu durumda ne yapmalıyım?
 
3 ayı biraz geçti annemi kaybedeli. Kanser vs. gibi ağır hastalıkları yoktu, annem de babam gibi düşüp kalça kemiğini kırdı. Üstelik "aman düşmesin" diye aldığım bütün önlemlere rağmen. Kalça kırığı operasyonundan sonra yoğun bakımdayken kaybettim.

Her türlü önlemi alsanız da, 7/24 yanında olup zamanınızı onunla geçirseniz de olacak olanın önüne geçemezsiniz. Kötüyü çekmeyin.

Allah annenize şifa versin. Çok geçmiş olsun.
 
3 ayı biraz geçti annemi kaybedeli. Kanser vs. gibi ağır hastalıkları yoktu, annem de babam gibi düşüp kalça kemiğini kırdı. Üstelik "aman düşmesin" diye aldığım bütün önlemlere rağmen. Kalça kırığı operasyonundan sonra yoğun bakımdayken kaybettim.

Her türlü önlemi alsanız da, 7/24 yanında olup zamanınızı onunla geçirseniz de olacak olanın önüne geçemezsiniz. Kötüyü çekmeyin.

Allah annenize şifa versin. Çok geçmiş olsun.
Evet öyle ama ya ilerde keşke çalışmasaydım dersem. Aslında zorunluluk çalışmasam para sıkıntısı çekecektik vs. En azından elimiz biraz rahatladı
 
Evet öyle ama ya ilerde keşke çalışmasaydım dersem. Aslında zorunluluk çalışmasam para sıkıntısı çekecektik vs. En azından elimiz biraz rahatladı

Demezsiniz. Bir de şu durum var; hastanın yanında kalmaktan siz de içsel olarak hasta oluyorsunuz. Dışarıyı görmek bile iyi geliyor. Sadece maddi olarak değil, manevi olarak aynı zamanda, çalışın. Tabi annenizin 7/24 temel bakıma ihtiyacı yoksa...
 
Demezsiniz. Bir de şu durum var; hastanın yanında kalmaktan siz de içsel olarak hasta oluyorsunuz. Dışarıyı görmek bile iyi geliyor. Sadece maddi olarak değil, manevi olarak aynı zamanda, çalışın. Tabi annenizin 7/24 temel bakıma ihtiyacı yoksa...
Allaha şükür temel bakımlarını yapıyor elinden geldiğince fakat benim tek derdim vakit ayıramamak. 10 saat çalışınca tabi eve gidince yorgun oluyorum ona yardım edemiyorum. Ama Allah razı olsun patronum hastane durumunda izin veriyor
 
İşten falan ayrılmayın sakın. Aksine işinize 4 elle sarılın. Annenizle ya da değil sizin hayatınız devam edecek. Bir yakınım çocuk yaşta annesini kaybetti. Kolay olmadı ama büyüdü, üniversite bitirdi, hayatını kurdu. Anneniz umarım iyileşir. Ama günün birinde Allah sıralı ölüm verirse anneniz de vefat edecek. Diğer türlüsünü eminim siz de istemezsiniz.

Kanser yakınları için de zor bir hastalık. Mümkünse psikiyatrik destekle bu süreci daha kolay atlatmaya çalışabilirsiniz.
 
İşten falan ayrılmayın sakın. Aksine işinize 4 elle sarılın. Annenizle ya da değil sizin hayatınız devam edecek. Bir yakınım çocuk yaşta annesini kaybetti. Kolay olmadı ama büyüdü, üniversite bitirdi, hayatını kurdu. Anneniz umarım iyileşir. Ama günün birinde Allah sıralı ölüm verirse anneniz de vefat edecek. Diğer türlüsünü eminim siz de istemezsiniz.

Kanser yakınları için de zor bir hastalık. Mümkünse psikiyatrik destekle bu süreci daha kolay atlatmaya çalışabilirsiniz.
Ama vakit ayıramıyorum ya ilerde niye vakit ayırmadım dersem?
 
Ama vakit ayıramıyorum ya ilerde niye vakit ayırmadım dersem?
Annenizle ne kadar zaman size yetecek? 1 yıl birlikte dursanız tamam yetti mi diyeceksiniz? Ya annenizden sonra ne olacak? Çok büyük bir boşluğa düşeceksiniz. İşiniz şu an sizin biraz olsun nefes aldığınız alan. Tabii bir de geçim durumu var. Ne kadar çalışmamaya dayanabilirsiniz? Yeniden çalışmak istediğinizde ne kadar sürede iş bulabilirsiniz? Bunların hepsini düşünmeniz lazım.
 
Annenizle ne kadar zaman size yetecek? 1 yıl birlikte dursanız tamam yetti mi diyeceksiniz? Ya annenizden sonra ne olacak? Çok büyük bir boşluğa düşeceksiniz. İşiniz şu an sizin biraz olsun nefes aldığınız alan. Tabii bir de geçim durumu var. Ne kadar çalışmamaya dayanabilirsiniz? Yeniden çalışmak istediğinizde ne kadar sürede iş bulabilirsiniz? Bunların hepsini düşünmeniz lazım.
Boşluğa düşücem zaten öyle ama bilmiyorum. Eve gidiyorum aşırı yorgun oluyorum ona hiç yardımım dokunmuyor. Evde olunca da ruh hastası oluyorum
 
Ben çalışmaya devam etmenizi tavsiye ederim.Sen de evde kalırsan moraller daha kötü olur,ve bu şekilde annene destek olamazsın.Ayrıca anneni mutlu etmek için alacağın hediye için de para lazım.Bunu düşünmek seni motive edebilir.Tatil günün vardır,muhakkak o gün annenle ilgilen,evle ilgilen,çıkın gezin.Hem mental olarak,hem madden çalışman gerekiyor.
 
Annem meme kanseriydi. Tedavi oldu atlattı ve 7 yıl sonra kemiğe metastaz yaptığını öğrendik. Yıkılmıştık, ne yapacağımızı bilemedik. Üstelik kemiğin içinde olduğu için tekrar ameliyatla alıp temizlenemiyordu da.. Yani bunun tedavisi yoktu, internette yaptığım araştırmalara göre de az bir zamanı kalmıştı.
O zamanlar ne yaşadığımı anlatamam, bunu aynı şeyleri yaşamayan bilemez, anlayamaz. Sürekli anneme bakar gizlice ağlardım. İçim gerçek anlamda kan ağlarken, anneme çaktırmayıp onun moralini düzeltmeye çalışırdım.
Bunlar 2 sene önceydi yani covid zamanları.
Sonra bir akşam dışarı çıktık. Küçük bir pazar vardı hep uğradığımız. Orada annemden daha yaşlı satıcı bir kadın vardı. O akşam orada kadına bakarak "Bu kadın daha yaşlı ama sapasağlam. Annem niye bu yaşında bu hastalığa yakalandı ve bunları çekiyor. Belki de bu kadının yaşına gelemeyecek bile" diye içten içe çok isyan ettim.
Bu olaydan 1 hafta sonra duyduk ki o satıcı kadın hiçbir hastalığı olmamasına rağmen covid'e yakalanmış ve vefat etmiş.
O an aklımdan geçenleri anlatamam..
Annem hala yaşıyor, akıllı ilaç kullanıyor. Kontrolleri var ve eskisi kadar olmasa da mutlu bir şekilde hayatına devam ediyor.
Demem o ki; bu hayatta yarın ne olacağımızın garantisi yok. Bugün anneniz yanınızda, geleceği düşünerek kendinizi kahredip vaktinizi böyle harcamayın.
Allah şifa versin inşallah..
 
Annem meme kanseriydi. Tedavi oldu atlattı ve 7 yıl sonra kemiğe metastaz yaptığını öğrendik. Yıkılmıştık, ne yapacağımızı bilemedik. Üstelik kemiğin içinde olduğu için tekrar ameliyatla alıp temizlenemiyordu da.. Yani bunun tedavisi yoktu, internette yaptığım araştırmalara göre de az bir zamanı kalmıştı.
O zamanlar ne yaşadığımı anlatamam, bunu aynı şeyleri yaşamayan bilemez, anlayamaz. Sürekli anneme bakar gizlice ağlardım. İçim gerçek anlamda kan ağlarken, anneme çaktırmayıp onun moralini düzeltmeye çalışırdım.
Bunlar 2 sene önceydi yani covid zamanları.
Sonra bir akşam dışarı çıktık. Küçük bir pazar vardı hep uğradığımız. Orada annemden daha yaşlı satıcı bir kadın vardı. O akşam orada kadına bakarak "Bu kadın daha yaşlı ama sapasağlam. Annem niye bu yaşında bu hastalığa yakalandı ve bunları çekiyor. Belki de bu kadının yaşına gelemeyecek bile" diye içten içe çok isyan ettim.
Bu olaydan 1 hafta sonra duyduk ki o satıcı kadın hiçbir hastalığı olmamasına rağmen covid'e yakalanmış ve vefat etmiş.
O an aklımdan geçenleri anlatamam..
Annem hala yaşıyor, akıllı ilaç kullanıyor. Kontrolleri var ve eskisi kadar olmasa da mutlu bir şekilde hayatına devam ediyor.
Demem o ki; bu hayatta yarın ne olacağımızın garantisi yok. Bugün anneniz yanınızda, geleceği düşünerek kendinizi kahredip vaktinizi böyle harcamayın.
Allah şifa versin inşallah..
Anneme akıllı ilaçta çıkmadı test yaptırdık ama. Aslında her şey üst üste geldi ve stresliyim. Sonu bilinmez bir yol işte bilmiyorum. Siz zaten beni çok iyi anlarsınız hep acaba ne yaparım düşünceleri. Ya da sonucunu merak etmek. Bazen yoruluyorum ve korkuyorum panik yapıyorum vs vs. Mutlu değilim işte ya kısacası. Hep ölümü düşünüp duruyorum
 
Anneme akıllı ilaçta çıkmadı test yaptırdık ama. Aslında her şey üst üste geldi ve stresliyim. Sonu bilinmez bir yol işte bilmiyorum. Siz zaten beni çok iyi anlarsınız hep acaba ne yaparım düşünceleri. Ya da sonucunu merak etmek. Bazen yoruluyorum ve korkuyorum panik yapıyorum vs vs. Mutlu değilim işte ya kısacası. Hep ölümü düşünüp duruyorum
Çok iyi anlıyorum, bizim de her şey üst üste gelmişti. Annemin hastalığını öğrendikten 2 ay sonra teyzem vefat etmişti. 6 ay sonrasında ise ananem. Güçlü kalmak çok zor, haklısınız. Annemin kontrolleri var 6 ayda bir. Her 6 aylık kontrollerde ben de çok stres olurum ya başka bir yere sıçramışsa diye.. Şükür şimdilik öyle bir şey olmadı. Ama ben bununla yaşamayı öğrendim, annem de öyle..
Bu aşamada hem tedavi için hem de annenizin morali için elinizden geleni yapıyorsanız yeter, başka şeyleri şimdiden düşünüp karalar bağlamayın. Gerçekten yarın ne olacağını bilemeyiz hiçbirimiz.. Bir çıkış yolu olacaktır, kendinizi karanlık düşünceler içinde boğmayın
 
Allah şifa versin sizi birbirinize bağışlasın. Benim aklım hep annemde olduğu için evde minik bir kamera var salonda duruyor. Gün içinde oradan sesleniyorum muhabbet ediyorum sanki evdeymişim gibi. Ulaşmayınca da ordan konuşuyorum. Bugün ayakkabınalmıitı yeni eve girince bildirim geldi açtım hadi ayakkabalarına bakayım dedim mesela. Hemen getirip gösterdi. Sürekli gözüm üstünde oluyor kafam sakin oluyor
 
Back
X