Evet maalesef. Kısır döngüye girdik. O bana yanlış gelen bazı hareketler yaptıkça (en basitinden bir lokantada garsonun veya etraftakilerin duyacağı şekilde onları kötüleyici konuşmalar gibi) bana batıyor. Yakıştıramıyorum utanıyorum. Belli etmemeye çalışsam da suratım asılıyor (eşim öyle diyor) ben öyle yaptıkça benden uzaklaştı sanırım sen değiştin diyip duruyor. Vs. Vs.
Bence anneniz sizi ve torunlarını seviyor.Sadece size inat yapıyor.Ne kadar kızsa da tavır alsa da bir anne evladını çok sever.Belki kardeşiniz daha yumuşak baslıdır.Annenizin onu yönetmesi kolay oluyordur. Ben derim ki bir kere çocuklarınızı eşinize bırakıp annenizle bir kahve için sohbet edin.Surat yapmadan onu eleştirmeden.Bu sekil de davranırsanız bence aranız düzelirEvet maalesef. Kısır döngüye girdik. O bana yanlış gelen bazı hareketler yaptıkça (en basitinden bir lokantada garsonun veya etraftakilerin duyacağı şekilde onları kötüleyici konuşmalar gibi) bana batıyor. Yakıştıramıyorum utanıyorum. Belli etmemeye çalışsam da suratım asılıyor (eşim öyle diyor) ben öyle yaptıkça benden uzaklaştı sanırım sen değiştin diyip duruyor. Vs. Vs.
Hepiniz çok sağolun biraz rahatladım anlatınca
Aynen bizdede durum boyle annem asiri derecede oglan cocuklarini sever kkiz cocuklarinida elbette sever ama oglanlara resmen aşık buda cok zoruma gidiyor. 30 yasimi bitirince hersey kafamda daha iyi oturdu ve annemle aramiza mesafe koydum heleki bu bebegimin kiz oldugunu duyunca baya uzuldu bu yuzden artik hic arayip sormuyorum iki yabanci gibiyiz.yani isin ozeti bu 3.dugumum olacak nasibse ins ama annemi hic yanimda goremedim ve net bi sekilde anne kiz bagimiz bitmis durumda.
Ne diyim ki. Hic anlayamiyorum. Kendisi de ananemin dayimi kayirdigindan sikayetci ama ayni seyi yaptigini gormuyor. Hem de soyledigin halde. Hic kavga etmedim, kavgadan anlayacak bir insan degil.
Sevgisini göstermesi için bir şey mi alması gerekir. Siz çocuğunuzun doğum gününü unutmayabilirsiniz ama anneniz unutabilir. O ara parası olmayabilir vakti olmayabilir. Hediyeden daha çok nasıl davrandığı önemlidir.
Inanin zerre uzulmuyorum benim icin oncelik ailem cocuklarim ve cok mutluyum onlarla.Aynen hic bi bagimiz olmadi bu saaten sonrada olacagini düşünmüyorum cunku annem yillardir boyle yptikca icimde kakan en ufak bi sevgi kirintisini bile birakmadi.Annemun mantigi şöyle; kizlar iyi olsunlarda varsin hic gormeyeyim yillar gecse bile maddi durumu iyi oldugu halde ne evimize gelmek ister nede bizim gitmemizi ister.sizde hic uzulmeyin yolunuza bakin sevgiler
Bazı kadınlar anne olunca annesini anlayabılıyor. Bende tıpkı sizin gıbı anne olunca annemı anlayamadm.Anne olmuştum çünkü annelik başka benım annem başkaydı İçimde öfke vardı. Annemde bunu hissediyordu. Karşılıklı bır çekişme oldu torun ayrımı da oldu. Kendı buyuttugu torunlar daha öndeydi. Ama benım cocugumda ananesınden hep uzak durdu cocuklarda hissedıyor nasıl oldu bılmıyorum. Annemle aram düzeldi, cocugum şu an ananesının en yakın arkadaşı. Bırlıkte yaramazlık yapıyorlar ,neler yapıyorlar. İlk 2 yaş bende benzer şey yaşadım. Ama annemın benı sevmediğini hiç düşünmedim çünkü sevdi onun yaşanmışlıkları çok ağırdı. Yanı duzelecektır, sızın cocuk bakımınızı gozlemlıyordur yanlışlarını goruyordur. Anlamaya calısıyordur. Sizinde bu konuda gücünüzü görüyordur ve Zamanla duzelecektır:)
Eskiden di o sımdı kız cocukları çok değerli . O ayrım yapan akrabam 5 tane oglum olacağına 1 tane kızım olsun dediğini işitmiştim. Öyle böyle bır ayrım degil ama bayramlar bana 2.5 kuzenime 5 vermısti. İlk ayrımı orada hissetmiştim. Akrabalardan da yanına gidip yardımcı olanlarda hep kadın . Oh ne guzel .
