Annem.... hep içimde bir yara. Çok seviyorum çok... o da beni çok seviyor... ama sanki sürekli kendini ağırdan satan sevgili gibi davranıyor bana. Evli. Ondan çok uzaktayım ve belki de ömrümün çoğunda uzakta olucam bu yüzden mi bu tripler bilmiyorum. Onun için her şeyi yapıyorum. Kendim evlendim ondan para olarak sadece çok cüzi bir yardım aldım.(çalışıyor) evine ziyaret e gittigimizde çok iyi ağırlar ama uzaktayken hep bi mesafe. Hep siz arayın sorun der. Arayinca açmaz illaki ısrar edilecek. Mesela istanbula gezmeye gittiler hafta sonu. Oradayken aradım açmadı, geldiler aradım açmadı. Whatsapp durum yaptı cevap verdim cevap yazmadı. Bu gün başka bi durum yaptı yine hem aradım açmadı hem yazdım dönmedi. Ben gocunmuyorum yine ararım evladıyım onun ama mesela geçen 10 gün kadar aramadım o da aramadı sonra aradım "anne hadi beni özlemiyorsun torununu da mı özlemiyorsun " dedim " o nasıl laf senin kalbin kötü ben seninle konuşmak istediğim de Allah'a dua ediyorum çocuğum beni arasın diye bi bakıyorum sen arıyorsun" diyor. "Anne milletin annesi çocuğunu her gün arıyor benimle konusmak için Allah'a niye dua ediyorsun bi telefon ötendeyim" diyorum tamam diyor yine aynı. Ben anlamıyorum. Sadece üzülüyorum... paylaşmak istedim. Bazen ben de aramayıp kendimce ona ceza veriyim diyorum sonra da beni yalnız büyütmesi geliyor aklıma vaz geçiyorum. Tek çocuğum tek istediğim belki bana daha bağlı olabilirdi.... ama değil....