• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annem ve sorunlarımız

ivaus

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
19 Ocak 2017
372
200
103
30
Umarım uzunca bir süre son konum olur. Şu kafa dolulugundan aşırı sıkıldım.

Kızlar, annemi gerçekten çok seviyorum zaman zaman anlamaya çalışıyorum genellikle hak veriyorum. Ki annemde mantıksız bir kadın değildir çoğu zaman anlayışlıdır. Ama annemle bazı şeyler yüzünden çok tartışırız. Mesela benim eşyalarimi karıştırır çok fazla. Belki on kere belki daha fazla uyardım ama hep aynı. Bı sure sonra zaten az olan tahammülüm hepten bitti. Sürekli eşyalarimi karıştırıyor. Önceki konularımda bahsettigim günlük konusundan önce de böyleydi. Bundan çok tartışıyoruz. Sonra bana çok müdahale ediyor. Tamam bu normal belki ama çok fazla karışmaya basladi. Ona anlattığım çoğu şeyi tartışma zamanlarında babam da evdeyse tehdit unsuru haline getiriyor. Mesela bu günlükte okuduklarını. Ya da erkek arkadaşımı anlattım anneme onu. Haliyle benim de anneme artık bir şey anlatasim paylasasim gelmiyor ve kendimi salak yerine konmuş hissediyorum. Güvenim aşırı aşırı kırılıyor. Bir de annemin çok fazla yalan söyleme huyu var. Dediği hiçbir şeye inanmıyorum. Kulagimla duysam bile onu değiştirip anlatıyor bana. Bu aşırı şekilde güvenimi kırıyor. Her seferinde uyarıyorum ama bıktım artık. Bir de bana sormadan kiyafetlerimi atıyor. Deliriyorum. Onlarca kez uyarmama rağmen esyalarimin yerini değiştiriyor. Bundan kaç kere tartıştık düzgün dille de diyorum kaç kere ama hep aynı sorun.

Son zamanlarda kafam zaten hiç hiç yerinde değil. Sürekli bı şeylerin nasıl olacağını düşünüyorum. Sağolsun bı de bunlarla üstüme üstüme geliyor. Ve artık gerçekten acayip sıkıldım. Belki haksızlık ediyorum da şu an ki ruh haliyle fark edemiyorum ama genel olarak bu tavırları yüzünden biktim. Guvenim hiç kalmadı anneme. Bu sebeplerle bı sure konuşmamayı düşünüyorum. Biliyorum bana kizacaksiniz. Hayattayken değerini bil diyeceksiniz. Haklısınız ama felaket şekilde bunaldım bu hareketleri yüzünden.
 
Annenizi boyle kabullenmelisiniz.Napabilirsiniz ki eger yasiniz buyukse ayri eve cikin.
 
Anneniz neden böyle davranıyor peki acaba yanlış görüpte düzeltmeye çalıştığı bi şeyler mi var? Aklıma mantıklı bi sebep gelmiyo çünkü.
 
Annenizin isi gucu yok mu can sikintisindan size sariyo eger evlenmeyi dusunuyosaniz bu da bi cozum
 
Sakin olduğu bir anda
Umarım uzunca bir süre son konum olur. Şu kafa dolulugundan aşırı sıkıldım.

Kızlar, annemi gerçekten çok seviyorum zaman zaman anlamaya çalışıyorum genellikle hak veriyorum. Ki annemde mantıksız bir kadın değildir çoğu zaman anlayışlıdır. Ama annemle bazı şeyler yüzünden çok tartışırız. Mesela benim eşyalarimi karıştırır çok fazla. Belki on kere belki daha fazla uyardım ama hep aynı. Bı sure sonra zaten az olan tahammülüm hepten bitti. Sürekli eşyalarimi karıştırıyor. Önceki konularımda bahsettigim günlük konusundan önce de böyleydi. Bundan çok tartışıyoruz. Sonra bana çok müdahale ediyor. Tamam bu normal belki ama çok fazla karışmaya basladi. Ona anlattığım çoğu şeyi tartışma zamanlarında babam da evdeyse tehdit unsuru haline getiriyor. Mesela bu günlükte okuduklarını. Ya da erkek arkadaşımı anlattım anneme onu. Haliyle benim de anneme artık bir şey anlatasim paylasasim gelmiyor ve kendimi salak yerine konmuş hissediyorum. Güvenim aşırı aşırı kırılıyor. Bir de annemin çok fazla yalan söyleme huyu var. Dediği hiçbir şeye inanmıyorum. Kulagimla duysam bile onu değiştirip anlatıyor bana. Bu aşırı şekilde güvenimi kırıyor. Her seferinde uyarıyorum ama bıktım artık. Bir de bana sormadan kiyafetlerimi atıyor. Deliriyorum. Onlarca kez uyarmama rağmen esyalarimin yerini değiştiriyor. Bundan kaç kere tartıştık düzgün dille de diyorum kaç kere ama hep aynı sorun.

Son zamanlarda kafam zaten hiç hiç yerinde değil. Sürekli bı şeylerin nasıl olacağını düşünüyorum. Sağolsun bı de bunlarla üstüme üstüme geliyor. Ve artık gerçekten acayip sıkıldım. Belki haksızlık ediyorum da şu an ki ruh haliyle fark edemiyorum ama genel olarak bu tavırları yüzünden biktim. Guvenim hiç kalmadı anneme. Bu sebeplerle bı sure konuşmamayı düşünüyorum. Biliyorum bana kizacaksiniz. Hayattayken değerini bil diyeceksiniz. Haklısınız ama felaket şekilde bunaldım bu hareketleri yüzünden.


Annenizin sakin ve keyifli olduğu bir anını yakalayın ve şirin bir şekilde buraya yazdığınız gibi anlatın itiraz etse bile sizi dinleyecektir ya da mektup yazabilirsiniz bu da etkili bir yöntem. Umarım sorunlarınızı çözersiniz bu zamanda anne olmak gerçekten çok zor...
 
Annenizin sorunlari var ,
Evden cikarken kapiyi kitleyin ,degisik bir kilit takin dolabiniza ,
Acamasin ,
Yalan soylemesi zaten sorun,
Anlattiklarinizi tehdit olarak kullanmasi buyuk sorun,psikiyatri servisinin yolu acilmis ona ,
Kac yasindasiniz okuyor musunuz
 
Sen de annenin huyunu biliyorsun ne diye gunluk tutuyorsun? Kac yasindasin? Egitimin bittiyse calis ayri eve cik. Izin alman gerekmiyor. Baban annenin huyunu biliyor mu? Evlilige siginip yanlis tercih yapma sakin.
 
Umarım uzunca bir süre son konum olur. Şu kafa dolulugundan aşırı sıkıldım.

Kızlar, annemi gerçekten çok seviyorum zaman zaman anlamaya çalışıyorum genellikle hak veriyorum. Ki annemde mantıksız bir kadın değildir çoğu zaman anlayışlıdır. Ama annemle bazı şeyler yüzünden çok tartışırız. Mesela benim eşyalarimi karıştırır çok fazla. Belki on kere belki daha fazla uyardım ama hep aynı. Bı sure sonra zaten az olan tahammülüm hepten bitti. Sürekli eşyalarimi karıştırıyor. Önceki konularımda bahsettigim günlük konusundan önce de böyleydi. Bundan çok tartışıyoruz. Sonra bana çok müdahale ediyor. Tamam bu normal belki ama çok fazla karışmaya basladi. Ona anlattığım çoğu şeyi tartışma zamanlarında babam da evdeyse tehdit unsuru haline getiriyor. Mesela bu günlükte okuduklarını. Ya da erkek arkadaşımı anlattım anneme onu. Haliyle benim de anneme artık bir şey anlatasim paylasasim gelmiyor ve kendimi salak yerine konmuş hissediyorum. Güvenim aşırı aşırı kırılıyor. Bir de annemin çok fazla yalan söyleme huyu var. Dediği hiçbir şeye inanmıyorum. Kulagimla duysam bile onu değiştirip anlatıyor bana. Bu aşırı şekilde güvenimi kırıyor. Her seferinde uyarıyorum ama bıktım artık. Bir de bana sormadan kiyafetlerimi atıyor. Deliriyorum. Onlarca kez uyarmama rağmen esyalarimin yerini değiştiriyor. Bundan kaç kere tartıştık düzgün dille de diyorum kaç kere ama hep aynı sorun.

Son zamanlarda kafam zaten hiç hiç yerinde değil. Sürekli bı şeylerin nasıl olacağını düşünüyorum. Sağolsun bı de bunlarla üstüme üstüme geliyor. Ve artık gerçekten acayip sıkıldım. Belki haksızlık ediyorum da şu an ki ruh haliyle fark edemiyorum ama genel olarak bu tavırları yüzünden biktim. Guvenim hiç kalmadı anneme. Bu sebeplerle bı sure konuşmamayı düşünüyorum. Biliyorum bana kizacaksiniz. Hayattayken değerini bil diyeceksiniz. Haklısınız ama felaket şekilde bunaldım bu hareketleri yüzünden.
Anneyle konuşmamak ne demek gerçekten çok büyük bir hata yaparsınız benim annemde benim çantamı karıştırır geç uyanmama ve daha birsürü şeye laf eder ne yapalım onlarda öyle demek ki
 
Annenizle konusun ama eften püften seyleri büyük meseleler gibi anlatın...
İstediği gibi oynasın değiştirsin söyleşin çanınızı sıkmayacak ve hayatınızı etkilemeyecek seyler olsun.
Evden çıkarken de kapınızı kilitleyin.
Çok yoruluyorsun kendi odamın düzenini kendim sağlarım diyin olsun bitsin...
 
Hem anne, hem çocuk olarak diyorum ki, ANnelerin o dengeyi kurabilmesi çok zor başta. Her şeyiyle size ihtiyaç duyan, ağladığında ilk size koşan, kıyafetlerini sizin aldığınız, giydirdiğiniz, eskidi diye değiştirdiğiniz, doktorda, ya da her türlü korkuya karşı size sığınan çocuğun bir gün olup büyüyüp size ihtiyaç duymaması ve kendine özel alan istemesini anneler kabullenemiyor ilkin. Üstüne çoğu zaman bunun olmasını da istemiyorlar. Çünkü siz özel alan isterken, o bütün özel alanını size adamış filan. İşi, kendi sosyal çevresi yoksa, çocuğun onun hayatından çıkmasını istemiyor.

Bu yüzden anneler ya çalışmalı, ya da kendine ait bir uğraşısı olmalı. Hayatını çocuğa vakfetmek sağlıklı bir durum değil. Çocuklar ise biraz daha toleranslı olmalı :)
 
Hem anne, hem çocuk olarak diyorum ki, ANnelerin o dengeyi kurabilmesi çok zor başta. Her şeyiyle size ihtiyaç duyan, ağladığında ilk size koşan, kıyafetlerini sizin aldığınız, giydirdiğiniz, eskidi diye değiştirdiğiniz, doktorda, ya da her türlü korkuya karşı size sığınan çocuğun bir gün olup büyüyüp size ihtiyaç duymaması ve kendine özel alan istemesini anneler kabullenemiyor ilkin. Üstüne çoğu zaman bunun olmasını da istemiyorlar. Çünkü siz özel alan isterken, o bütün özel alanını size adamış filan. İşi, kendi sosyal çevresi yoksa, çocuğun onun hayatından çıkmasını istemiyor.

Bu yüzden anneler ya çalışmalı, ya da kendine ait bir uğraşısı olmalı. Hayatını çocuğa vakfetmek sağlıklı bir durum değil. Çocuklar ise biraz daha toleranslı olmalı :)
Ağzına sağlık canım :)
 
Bir seyinizi anlatmayin o halde siz de? Ben olsam hele hele tehdit ediyorsa asla bir ozelimi anlatmam.
Bizim toplumda anlasilamayan sey anne olmak bir insana cocugunun her seyine karisma, kontrol altinda tutma, laf soyleme hakkini vermiyor. Saygili davranmak zorunda. Bu kadar basit. Kocalarina geldi mi sikayet ediyorlar kendilerine geldi mi anneni oyle kabul etmelisin :işsiz:
Konusunca degismiyorsa mesafe koymalisiniz.
 
inşallah değişir canım benim annem de aynı hatta daha beteri 5 misli dediklerinin. değişmiyor bildiğini okuyor. ben yaşamaktan vazgeçtim umarım sen bu duruma düşmezsin. inşallah aranız düzelir. kendini ezdirme dediklerini fazla yapma sonra daha çok üstüne geliyor. altından kalkamıyorsun.
 
Back
X