Annem

T

Tarifedilemez

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2019
195
180
Merhaba arkadaşlar inşallah kendimi ifade edebilirim.

Ailem özellikle annem beni çok yıpratıyor. Bile isteye değil ama 30 yaşına geldim ve kendimi bildim bileli benden beklentisi var. Hep olmayana odaklı nasıl anlatsam bilmiyorum. Bilerek ailemden uzak bir yere gelin geldim bu en doğru kararlarımdan biri oldu.

Bana çok düşkünler üstümde hep bir baskı var, günde 1-2 defa aramam bile yetmiyor hep ima ediyor, boş kaldığım her an onu aramamı bekliyor.

Yaza normalleşme olursa bir ay memlekete gideceğiz bir ay kalacağız orda (özlüyorum o da özlüyor tamam ama) bugün telefonda bana siz gelince ben zaten her sabah size gelirim akşam eve dönerim dedi. Olur anne arada gezmeyede gideriz biz ama evde olduğumuz zamanlarda gelirsin dedim bende. Ama anlatmak istediğim kendime plan yapmama izin vermiyor psikolojik baskı altında hissediyorum kendimi, memlekete gittiğimizde her sabah ne yapacaksın bugün diye arayıp ya geliyor ya ısrarla biz gidiyoruz Allahtan eşim çok anlayışlı ama doğal olarak sıkılıyor arkadaşlarıyla takılıyor bu sefer o da.

Babamında anneminde psikolojisi iyi değil, babam hastalık hastası annemide çözemiyorum. Anneannem ve dedem hayattalar onlarada çok düşkün Allah gecinden versin anne herşeyi küçük çocuklar gibi onlara sormadan söylemeden yapmıyorsunuz artık biraz kendine güvenmelisin bak yaşları 80 oldu diyorum çöküp ağlamaya başlıyor dağlar gibi babam arkamdaydı ben ne yaparım onlara birşey olursa diye. Daha iki gün görmeyince ben annemi çok özledim gideyim diyor. Hayatına bana ve anne babasına bağlamış durumda.

Hep bencillik etti hep kendini düşündü bekarken beni çok üzdü unutamıyorum soğudum biraz uzaklaştım onlardan ama uzaklaşmama izin vermiyor annem vicdan yapıyorum bu seferde.

Sizlerle paylaşıp rahatlamak istedim, farklı düşünceler, kendimi iyi hissetmemi sağlayan yorumlara fikirlere ihtiyacım var. Teşekkürler
 
Tarifedilemez .!.:
Merhaba arkadaşlar inşallah kendimi ifade edebilirim.

Ailem özellikle annem beni çok yıpratıyor. Bile isteye değil ama 30 yaşına geldim ve kendimi bildim bileli benden beklentisi var. Hep olmayana odaklı nasıl anlatsam bilmiyorum. Bilerek ailemden uzak bir yere gelin geldim bu en doğru kararlarımdan biri oldu.

Bana çok düşkünler üstümde hep bir baskı var, günde 1-2 defa aramam bile yetmiyor hep ima ediyor, boş kaldığım her an onu aramamı bekliyor.

Yaza normalleşme olursa bir ay memlekete gideceğiz bir ay kalacağız orda (özlüyorum o da özlüyor tamam ama) bugün telefonda bana siz gelince ben zaten her sabah size gelirim akşam eve dönerim dedi. Olur anne arada gezmeyede gideriz biz ama evde olduğumuz zamanlarda gelirsin dedim bende. Ama anlatmak istediğim kendime plan yapmama izin vermiyor psikolojik baskı altında hissediyorum kendimi, memlekete gittiğimizde her sabah ne yapacaksın bugün diye arayıp ya geliyor ya ısrarla biz gidiyoruz Allahtan eşim çok anlayışlı ama doğal olarak sıkılıyor arkadaşlarıyla takılıyor bu sefer o da.

Babamında anneminde psikolojisi iyi değil, babam hastalık hastası annemide çözemiyorum. Anneannem ve dedem hayattalar onlarada çok düşkün Allah gecinden versin anne herşeyi küçük çocuklar gibi onlara sormadan söylemeden yapmıyorsunuz artık biraz kendine güvenmelisin bak yaşları 80 oldu diyorum çöküp ağlamaya başlıyor dağlar gibi babam arkamdaydı ben ne yaparım onlara birşey olursa diye. Daha iki gün görmeyince ben annemi çok özledim gideyim diyor. Hayatına bana ve anne babasına bağlamış durumda.

Hep bencillik etti hep kendini düşündü bekarken beni çok üzdü unutamıyorum soğudum biraz uzaklaştım onlardan ama uzaklaşmama izin vermiyor annem vicdan yapıyorum bu seferde.

Sizlerle paylaşıp rahatlamak istedim, farklı düşünceler, kendimi iyi hissetmemi sağlayan yorumlara fikirlere ihtiyacım var. Teşekkürler
Genişletmek için tıkla...

Aşırı sevgi yüklü annenizde.
Bağımlılık gibi bir şey ama
Soyle düşünün
Çocuklarından nefret eden zulmeden reddeden aileler de duyuyoruz .
Sizinki onlara kiyasla nimet gibi bir şey.
Anlıyorum sizi de boğuyor bu Kadar beklenti ama bazen belli yaşa gelmiş insanları olduğu gibi kabul etmek gerekiyor değişmeler çok zor.
Aradığında sitem ettiğinde anne bende aramak istiyorum gerçekten fırsatım olmuyor hep aklımdasın desen bile o iyi hissedecektir eminim.
Benim de etrafımda bir kac tanıdığım böyle.
Uzak durdan ya kötü sözden hic anlamıyorlar daha öfkeli ve kırılgan oluyorlar sonucunda.
 
Tarifedilemez .!.:
Merhaba arkadaşlar inşallah kendimi ifade edebilirim.

Ailem özellikle annem beni çok yıpratıyor. Bile isteye değil ama 30 yaşına geldim ve kendimi bildim bileli benden beklentisi var. Hep olmayana odaklı nasıl anlatsam bilmiyorum. Bilerek ailemden uzak bir yere gelin geldim bu en doğru kararlarımdan biri oldu.

Bana çok düşkünler üstümde hep bir baskı var, günde 1-2 defa aramam bile yetmiyor hep ima ediyor, boş kaldığım her an onu aramamı bekliyor.

Yaza normalleşme olursa bir ay memlekete gideceğiz bir ay kalacağız orda (özlüyorum o da özlüyor tamam ama) bugün telefonda bana siz gelince ben zaten her sabah size gelirim akşam eve dönerim dedi. Olur anne arada gezmeyede gideriz biz ama evde olduğumuz zamanlarda gelirsin dedim bende. Ama anlatmak istediğim kendime plan yapmama izin vermiyor psikolojik baskı altında hissediyorum kendimi, memlekete gittiğimizde her sabah ne yapacaksın bugün diye arayıp ya geliyor ya ısrarla biz gidiyoruz Allahtan eşim çok anlayışlı ama doğal olarak sıkılıyor arkadaşlarıyla takılıyor bu sefer o da.

Babamında anneminde psikolojisi iyi değil, babam hastalık hastası annemide çözemiyorum. Anneannem ve dedem hayattalar onlarada çok düşkün Allah gecinden versin anne herşeyi küçük çocuklar gibi onlara sormadan söylemeden yapmıyorsunuz artık biraz kendine güvenmelisin bak yaşları 80 oldu diyorum çöküp ağlamaya başlıyor dağlar gibi babam arkamdaydı ben ne yaparım onlara birşey olursa diye. Daha iki gün görmeyince ben annemi çok özledim gideyim diyor. Hayatına bana ve anne babasına bağlamış durumda.

Hep bencillik etti hep kendini düşündü bekarken beni çok üzdü unutamıyorum soğudum biraz uzaklaştım onlardan ama uzaklaşmama izin vermiyor annem vicdan yapıyorum bu seferde.

Sizlerle paylaşıp rahatlamak istedim, farklı düşünceler, kendimi iyi hissetmemi sağlayan yorumlara fikirlere ihtiyacım var. Teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Zaman zaman aileler cocuklarinin buyuduklerini kabul etmekte zorlaniyorlar.Ama sizin anlatmis oldugunuz bunun biraz daha otesinde.Sanki evinizin gunluk yemeklerini planlarken bile anneniz kendisinden icazet alinmasini bekliyor.Ben bunu genelde problemli genclik geciren biriylerin annelerinde gorurdum.Cocuk kucukken o kadar yaramazdir ki anne evlenip gitse bile cocugunun mevcut durumunu korumak(yani yeniden sorunlu tavirlar sergilemesini onlemek) icin kendisini baska altinda hisseder.Ama sizinkisi biraz daha ozelemle karisik gibime geliyor.Bu bir nevi saplantili zorlanma nevrozu gibi geldi bana.
 
Annenizin psikolojisi bozulmus bu kesin fakat size dusen sogudum demek degil bunu ben bir kiz evlada yakistiramam..Gunde 2 kez bende annemi ararim ne var bunda ..Annem yalniz iyi mi bilmek isterim..Doktora goturun ilac tedavisi baslayabilir..
 
sess_s .!.:
Tek çocuk musunuz?
Genişletmek için tıkla...
SayYouLoveMe .!.:
Zaman zaman aileler cocuklarinin buyuduklerini kabul etmekte zorlaniyorlar.Ama sizin anlatmis oldugunuz bunun biraz daha otesinde.Sanki evinizin gunluk yemeklerini planlarken bile anneniz kendisinden icazet alinmasini bekliyor.Ben bunu genelde problemli genclik geciren biriylerin annelerinde gorurdum.Cocuk kucukken o kadar yaramazdir ki anne evlenip gitse bile cocugunun mevcut durumunu korumak(yani yeniden sorunlu tavirlar sergilemesini onlemek) icin kendisini baska altinda hisseder.Ama sizinkisi biraz daha ozelemle karisik gibime geliyor.Bu bir nevi saplantili zorlanma nevrozu gibi geldi bana.
Genişletmek için tıkla...
Evet zaten kendiside her yaptığını her aldığını her ama herşeyini anne babasına danışınır. Annem 52 anneanne dedem 80 yaşında. Ama ben annem gibi değilim olmakta istemiyorum
 
Tarifedilemez .!.:
Evet zaten kendiside her yaptığını her aldığını her ama herşeyini anne babasına danışınır. Annem 52 anneanne dedem 80 yaşında. Ama ben annem gibi değilim olmakta istemiyorum
Genişletmek için tıkla...
Umarım benim çocuk karımda böyle düşünmez sizin gibi.
Ben kusmem ama beni arayıp sorsun hep uğraşın yanıma isterim.
Gelemzse aramazsa niye aradın diyip evladımı sokmam.
Onalri çok seviyorum iki kızım var sizin gibi sikilmazlar umarım annelerinden.
 
Hayat ne garip .!.:
Umarım benim çocuk karımda böyle düşünmez sizin gibi.
Ben kusmem ama beni arayıp sorsun hep uğraşın yanıma isterim.
Gelemzse aramazsa niye aradın diyip evladımı sokmam.
Onalri çok seviyorum iki kızım var sizin gibi sikilmazlar umarım annelerinden.
Genişletmek için tıkla...

Şahsen ben kızıma bunu yapmam hep bir beklenti içinde olup hayatını bana göre yönlendirmesini istemem
Hep yanımda olmasını beklemem o bir birey kendi hayatı var derim dizimin dibinde oturacağına gezsin eğlensin derim
 
Tarifedilemez .!.:
Merhaba arkadaşlar inşallah kendimi ifade edebilirim.

Ailem özellikle annem beni çok yıpratıyor. Bile isteye değil ama 30 yaşına geldim ve kendimi bildim bileli benden beklentisi var. Hep olmayana odaklı nasıl anlatsam bilmiyorum. Bilerek ailemden uzak bir yere gelin geldim bu en doğru kararlarımdan biri oldu.

Bana çok düşkünler üstümde hep bir baskı var, günde 1-2 defa aramam bile yetmiyor hep ima ediyor, boş kaldığım her an onu aramamı bekliyor.

Yaza normalleşme olursa bir ay memlekete gideceğiz bir ay kalacağız orda (özlüyorum o da özlüyor tamam ama) bugün telefonda bana siz gelince ben zaten her sabah size gelirim akşam eve dönerim dedi. Olur anne arada gezmeyede gideriz biz ama evde olduğumuz zamanlarda gelirsin dedim bende. Ama anlatmak istediğim kendime plan yapmama izin vermiyor psikolojik baskı altında hissediyorum kendimi, memlekete gittiğimizde her sabah ne yapacaksın bugün diye arayıp ya geliyor ya ısrarla biz gidiyoruz Allahtan eşim çok anlayışlı ama doğal olarak sıkılıyor arkadaşlarıyla takılıyor bu sefer o da.

Babamında anneminde psikolojisi iyi değil, babam hastalık hastası annemide çözemiyorum. Anneannem ve dedem hayattalar onlarada çok düşkün Allah gecinden versin anne herşeyi küçük çocuklar gibi onlara sormadan söylemeden yapmıyorsunuz artık biraz kendine güvenmelisin bak yaşları 80 oldu diyorum çöküp ağlamaya başlıyor dağlar gibi babam arkamdaydı ben ne yaparım onlara birşey olursa diye. Daha iki gün görmeyince ben annemi çok özledim gideyim diyor. Hayatına bana ve anne babasına bağlamış durumda.

Hep bencillik etti hep kendini düşündü bekarken beni çok üzdü unutamıyorum soğudum biraz uzaklaştım onlardan ama uzaklaşmama izin vermiyor annem vicdan yapıyorum bu seferde.

Sizlerle paylaşıp rahatlamak istedim, farklı düşünceler, kendimi iyi hissetmemi sağlayan yorumlara fikirlere ihtiyacım var. Teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Benim annem bana hiç bu kadar düşkün ya da bağımlı olmadı . Aksine erkek olmadığım için beni hiç sevmedi 😂 lokmalarımı saydı resmen . Neyse Allah gönlüne göre verdi ve bir erkek kardeşim var. Tüm dünyası o .
Ben çok mesafeliyim anneme , elimde değil yani . İçimden bir şeyler koptu , tamir edemiyorum.
Aynısını kayınvalideniz yapsa eminim ki bir çok kişi uzak dur , açma , mesafeli ol derdi . Ben objektif olarak yorum yapıyorum; eğer bir evlat annesini aramaktan korkuyorsa , çekiniyorsa vardır bir bildiği, yaşadığı .
Ben mesela hayatımdaki dönüm noktalarında hep yalnız kaldım , be maddi ne manevi destek gördüm . Şimdi azıcık düze çıktık bu seferde de annem babam benden ilgi bekliyor, her gün ara diyorlar . Babam tüm malını kardeşimin üstüne geçirirken benim malım sana mı soracaktım dedi .
Ben seni anlıyorum, enerjini azaltıyor , huzursuz ediyor bu ilişki seni . Hayat çok kısa ve görmek gereken bir sürü şey var . Anneannenizle ilişkisinden belli , kısır , sağlıksız , bağımlı bir döngü içindeler . Bu döngüyü sen kırabilirsin .
Canın ne istiyorsa onu yap bence . Ben vicdan yapmamayı kendim de anne olduktan sonra öğrendim . Yanlışlarını gördüm , bana yapılanları aşmaya çalıştım .
 
Hayatta mutlu olamayan annenin sorunlu annenin tek rahatladığı yer kızı olabilir belki
Benim annem de böyle, çok mutsuz bür hayatu olduğu için ses etmiyorum, ben bekarım, tek yaşıyorum başka şehirde 7 senedir, hala uyudun mu neden mesaj atmadın, saatlerce emoji göndermeler beni bi salmıyor ki kitaba diziye dalayım 😂
 
Sizi hakli buldum kimse bukadar darlanmak istemez annesi olmayanlar sizi anlayamaz yada sizi haksiz bulanlarida ben haksiz buluyorum yani her gun iki kere anneyle konusmak falan gereksiz kendi anne babasinada bagimli olmasi zaten psikolojik olarak normal olmadigini gosteriyor. Memlekete gidincede kendinize vakit ayirmak istediginizi soyleyin alinsada yapacak bisey yok yani
 
Konu sahibi seni çok iyi anlıyorum.
Ben sevgisizlikten çocuğuna özgürlük alanı vermeden ve asiir sevgiden çocuğuna özgürlük alanı vermeyen aileleri suna benzetiyorum;
1984 diye bir distopya var. İnsanlari devamlı hapse tikiyorlar,itaat etmeye zorluyorlar falan, böyle yönetilen bir evren. Baskiyla -tam da yöneticinin istediği gibi yürüyor.
Bir de 'cesur yeni dünya' diye bir distopya var. İnsanlara devamlı mutluluk mesajı veriyor, 'baştakiler sizin için en iyisini düşünüyor' fikri empoze edilerek yönetiliyor falan, böyle bir evren. Sevgi ile- hep iyiliğini istiyorum ile tüm işler -tam da yöneticinin istediği gibi yürüyor.
Ve iki kitap hakkında inceleme yapan herkes diyor ki; aslinda ikinci kitap çok daha tehlikeli..çünkü ilkinde bir kaçıp kurtulma isteği oluşur,mücadele edecek motivasyonu elbet biri bulur ve günün birinde bu düzen yıkılır..oysa ikincisinde her şeyin sevgiyle,iyi niyetle yapıldığı sanıldığı ve o fikir pompalandigi için kimse kolay kolay isyan etmez, zorla yönetildiğini düşünmez ve boyle bir düzen hiç yıkılmadan - isyan çıkmadan yüzyıllarca gidebilir.

İşte toksik aileleri hep buna benzetiyorum. Eger aileniz vurdulu kirdili,yasaklarla sizin kendi hayatiniz olmasına izin vermeseydi, muhtemelen çoktan onları aramayi sormayı kesmiştiniz. Ama tam tersi asiri sevgiyle,bağımlılıkla, seni özlediklerle falan size engel oluyorlar. Bu konuda bile ailenizin ne kadar toksik,yipratici olduğu görünmüyor,sevgi kisvesi altındayken...
Zaten turkiye çok seviyor, endişeleniyor diye kızını fanuslara koyanların, dünyayı geç, yan şehri gezip görmesine engel olanların ülkesi. Bunun sevgi olarak görülmesi çok üzücü.
Anneniz birey olamamis, hala kendi göbek bağını kesememis.
Sizden de aynı performansı bekliyor. Ama bu hic doğru bir şey değil ki.
Çözüm olarak ben olsam geldiğimi birkaç gün soylemezdim. Ama sanırım sizde öyle bir imkan yok..
O yüzden siz planınızı yapın,habersiz gelecekse de tam çıkmak üzere oldugunuzu söyler onu bırakır çıkarsınız evden.


*Bu arada bu KKda çifte standart var. Kız anası sabah akşam arayıp evlerinde ne yapıyorlar an be an öğrenmek istese,memlekete gittiklerinde bir günü başbaşa ya da es dostla ayırmalarina izin vermese, devamli enselerinde olsa 'ayyy kiyamaaam, seviyor işte' deniyor. Konu sahibi nankör ilan ediliyor (bu konu için degil,neredeyse her aşırı sevgisiyle sıkan anne içerikli konusunda)
Ama bir kadın konu acsa ki ; kaynanam günde en az iki kere ariyor,evde ne var ne yok öğrenmek istiyor, eşim de üzülmesin diye naklen yayın yapıyor bıktım artık. 30 gün memlekete gittik, her gün catkapi geldi. Benim de arkadaşlarım var, kimseyle görüşemedik. Laf söyleyince kırıldı, üzüldü. Bıktım artık
Yazsa, o kaynanaya da ,göbek kordonu kesilmemis gibi günde iki kere konuşan kocaya da sayfalarca saydirirlardi.
Ama kız annesi Cici, erkek annesi öcü
Ben bunu anladım bu forumda 🤪
 
Son düzenleme:
Tüm hayatı çocuklara adayınca böyle oluyor işte, derin boşluğa düşüyorlar.
Sizi anlayabileceğini sanmıyorum ben.
Bilmiyorum nasıl bir yol bulursunuz iki tarafı da memnun edecek.
Siz araya boşluklar koyun, alışır inşallah zamanla.
 
yenGEnC .!.:
Konu sahibi seni çok iyi anlıyorum.
Ben sevgisizlikten çocuğuna özgürlük alanı vermeden ve asiir sevgiden çocuğuna özgürlük alanı vermeyen aileleri suna benzetiyorum;
1984 diye bir distopya var. İnsanlari devamlı hapse tikiyorlar,itaat etmeye zorluyorlar falan, böyle yönetilen bir evren. Baskiyla -tam da yöneticinin istediği gibi yürüyor.
Bir de 'cesur yeni dünya' diye bir distopya var. İnsanlara devamlı mutluluk mesajı veriyor, 'baştakiler sizin için en iyisini düşünüyor' fikri empoze edilerek yönetiliyor falan, böyle bir evren. Sevgi ile- hep iyiliğini istiyorum ile tüm işler -tam da yöneticinin istediği gibi yürüyor.
Ve iki kitap hakkında inceleme yapan herkes diyor ki; aslinda ikinci kitap çok daha tehlikeli..çünkü ilkinde bir kaçıp kurtulma isteği oluşur,mücadele edecek motivasyonu elbet biri bulur ve günün birinde bu düzen yıkılır..oysa ikincisinde her şeyin sevgiyle,iyi niyetle yapıldığı sanıldığı ve o fikir pompalandigi için kimse kolay kolay isyan etmez, zorla yönetildiğini düşünmez ve boyle bir düzen hiç yıkılmadan - isyan çıkmadan yüzyıllarca gidebilir.

İşte toksik aileleri hep buna benzetiyorum. Eger aileniz vurdulu kirdili,yasaklarla sizin kendi hayatiniz olmasına izin vermeseydi, muhtemelen çoktan onları aramayi sormayı kesmiştiniz. Ama tam tersi asiri sevgiyle,bağımlılıkla, seni özlediklerle falan size engel oluyorlar. Bu konuda bile ailenizin ne kadar toksik,yipratici olduğu görünmüyor,sevgi kisvesi altındayken...
Zaten turkiye çok seviyor, endişeleniyor diye kızını fanuslara koyanların, dünyayı geç, yan şehri gezip görmesine engel olanların ülkesi. Bunun sevgi olarak görülmesi çok üzücü.
Anneniz birey olamamis, hala kendi göbek bağını kesememis.
Sizden de aynı performansı bekliyor. Ama bu hic doğru bir şey değil ki.
Çözüm olarak ben olsam geldiğimi birkaç gün soylemezdim. Ama sanırım sizde öyle bir imkan yok..
O yüzden siz planınızı yapın,habersiz gelecekse de tam çıkmak üzere oldugunuzu söyler onu bırakır çıkarsınız evden.


*Bu arada bu KKda çifte standart var. Kız anası sabah akşam arayıp evlerinde ne yapıyorlar an be an öğrenmek istese,memlekete gittiklerinde bir günü başbaşa ya da es dostla ayırmalarina izin vermese, devamli enselerinde olsa 'ayyy kiyamaaam, seviyor işte' deniyor. Konu sahibi nankör ilan ediliyor (bu konu için degil,neredeyse her aşırı sevgisiyle sıkan anne içerikli konusunda)
Ama bir kadın konu acsa ki ; kaynanam günde en az iki kere ariyor,evde ne var ne yok öğrenmek istiyor, eşim de üzülmesin diye naklen yayın yapıyor bıktım artık. 30 gün memlekete gittik, her gün catkapi geldi. Benim de arkadaşlarım var, kimseyle görüşemedik. Laf söyleyince kırıldı, üzüldü. Bıktım artık
Yazsa, o kaynanaya da ,göbek kordonu kesilmemis gibi günde iki kere konuşan kocaya da sayfalarca saydirirlardi.
Ama kız annesi Civi, erkek annesi öcü
Ben bunu anladım bu forumda 🤪
Genişletmek için tıkla...
Hani üzgün, sıkkınsınızdır biri size sarılırda iyi gelir ya .. öyle hissettirdi iyi geldi mesajiniz, çok teşekkürler ❤
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

U
Anne babamı terk etmek istiyorum sizce yanlış mı düşünüyorum?
Yorumlar
6
Görüntüleme
921
huzurluyum66
H
B
Anne kız ilişkisi ..
Yorumlar
10
Görüntüleme
787
alfadime
A
M
Kocam kumarı bırakmıyor.
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
930
fatmafaatma
fatmafaatma
K
İkiz Hamilelik yalnızlık ruhsal bunalım dertleşmek istedim varsa tavsiye isterim
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
3K
masalgibiyolculuk
masalgibiyolculuk
F
Annem bazen düşmanı gibi davranıyor
Yorumlar
4
Görüntüleme
492
Carpediem4
C
X