- 9 Ağustos 2011
- 718
- 6
- 33
merhabalar yine ben.size sadece derdimi anlatmak istiyorum.çocukluktan beri annem en çok beni döverdi,en çok beni azarlardı.22 yaşına geldim hala aynısını yapar.onunla hayatım boyunca hiçbirşeyimi paylaşamadım.genelde hep arkadaşlarıma anlattım ama bazen de onlar beni anlamadı.annemle doğru düzgün anlaşamadık hayatım boyunca.bazen iyi olurdu sonra birden parlardı.kendi birşey kırsın döksün yine beni suçlardı yine de suçlar,senin yüzünden kırdım-döktüm diye.o kadar çok yoruluyorum ki bazen.arkadaşlarıma da anlatamıyorum ki hiçbirşey.hoş anlatsam da anlayacaklarını sanmıyorum.2 sene öncemiydi ne.bir ara beni çok küçük bir olaydan dolayı dövmüştü her yerim morarmıştı..birde ev ortamı huzursuz o kadar huzursuz ki kendimi odaya tıkamaktan yoruldum artık.tek başımayım bütün gün.kendi odamda yaşıyorum herşeyimi.anlayacağınız buraya birden fazla konu açmamın sebebi de bu.ben konuşmaya başlayınca anlatıyorum hemen kestirip atıyor ne varsa.bende hep buraya yazıyorum içimi döküyorum.bazen o kadar bunalıyorum ki geceler boyu ağladığımı bilirim.2yıllık bir ilişkim var.başta örenmişti sonra istemediler ya okul ya o diye.bende gizli saklı götürmeye çalıştım.onu da çok seviyorum.annem sırf bu ilişkimi öğrenince bana demediği laf kalmadı.ağzına gelen herşeyi saydı.üniversiteyi kazandım sen oralarda rezil olursun,kendine bakamazsın,beceriksiz diyerek peşimden geldi.bazen kendimi çok yanlız hissediyorum arkadaşlar ama yazınca rahatlıyorum.hepinize teşekkürler.