- 18 Aralık 2012
- 350
- 16
- 68
arkadaşlar selam öncelikle
şuan o kadar doluyum ki 24 yaşındaym ve hala annem beni çocuk gibi azarlıyor gönüllü olarak bir dernekte görev yapıyorum ve oradaki insanlar bile bana kendi annemden daha fazla değer veriyolar en azından belli ediyolar annem beni mutlaka seviyodur taş değilim ki ama biraz belli etseya
ben gerçekten son noktalara gelmiş bulunuyorum annemin sevgisini hissedemedim hiç
bazen tartışıyoruz ben hep annemdr diye kendimi tutmaya çalışıyorum kötü bişey söylemiyorum ama o iğneledikçe iğneliyor ben sustukça haklı olduğunu zannedip devam ediyor başkasının yanında yapışı beni daha da hırpalıyor
kendimi evde olduğum zamanlarda hiç değerli hissetmiyorum kendime küsüyorum ona karşı sevgim azalıyor elbetteki bişey olsun istemem yokluğunu düşünemem bile ama nolcaz biz böyle..
şuan o kadar doluyum ki 24 yaşındaym ve hala annem beni çocuk gibi azarlıyor gönüllü olarak bir dernekte görev yapıyorum ve oradaki insanlar bile bana kendi annemden daha fazla değer veriyolar en azından belli ediyolar annem beni mutlaka seviyodur taş değilim ki ama biraz belli etseya


kendimi evde olduğum zamanlarda hiç değerli hissetmiyorum kendime küsüyorum ona karşı sevgim azalıyor elbetteki bişey olsun istemem yokluğunu düşünemem bile ama nolcaz biz böyle..