Annem

Dayanamiyorum artik.Dayanamiyorum.

Keske butun bunlar kabus olmus olsa,uyansam.
Nicin ben bunlari yasiyorum neden?Neden ya ? Suan agliyorum icim oylesine aciyorki,nefes bile zor aliyorum.Sabrim kalmadi tukendim artik.

Yhus451,

Güzel kardeşim.Evet zor durumdasın ama çaresiz değilsin.Henüz çok gençsin ama içinde bulunduğun durumda nasıl davranman gerektiğini bilecek bir yaştasın.

Önce şunu kabul etmelisin.Konu hastalık olduğu zaman ayıp,utanma,çekinme olmaz.İster akıl hastalığı ister nezle farketmez.Bir bilen ile konuşmalısın.Doktor hastaneye yatır derse yatırmalısın.

Ama en öncelikli olan sen bu işleri tek başına yapmamalısın.

Yaşın 40'da olsa 50'de farketmez zor durumlarda insan yanında destek ister.

İlk yapman gereken senin yanında olacak birini bulmalısın.

Annenin doktoruna durumu anlat.Ben tek başımayım babam depresyonda,akrabalarımızın konudan haberi yok ve 10 yaşında kardeşim var bana yardım edin de.Bu doktor zaten psikiyatrist değil mi?

Hayatım yurtdışında ağır hastaların ailelerine de psikolojik destek veriyorlarmış.Doğru olanda bu.

Hasta bakmak ,bakan kişilerinde psikolojisini zorluyor çünkü.

Lütfen kendini topla ve ilk adımı at.

Ben olsam babama akrabaları aramamız gerektiğini söyler ve ondan bunu yapmasını isterdim ve eğer o aramazsa ben hepsini tek tek arar eve çağırırdım.Anlatmana bile gerek yok vicdanı olan gelip görsün.Baktın ilgilenen yok hemen annenin doktoruna o da olmadı sağlık hattını ara onlara danış devletten yardım iste.İnternette bütün bilgiler var.

Sonrada burda neler yaptığını anlat ona göre konuşalım hepberaber.Hadi...