Annem..

İlk defa bu şekilde dökücem içimi . ben 21 yaşında 13 yaşından beri sağda solda alnımın akıyla çalışan genç bir kızım. Evli bir ablam 13 yaşında bir kız kardeşim işitme engelli bir annem ve babam var. Annem ve babam beni yalnızca maddi gelir olarak görüyorlar. Yani ellerine para verince yüzleri gülüyor vermeyince huzur mutluluk yok. Annem gün geçtikçe kötüleşiyor sürekli bela okuyor odanı topladım parayla topluyorum hakkımı ver diyor. Kardeşimin üzerinde hiç birşeyleri Yok bütün sorumluluğu bende. Ama doymuyorlar ne yaparsam yapayım düzeltemiyorum elim kolum bağlı. Bir yorum bir fikir bir pozitif cümleye ihtiyacım var