Annemden kopamamam

Arkadaşlar anlatacaklarim size basit gibi gelebilir ama benim hayatımda gerçekten büyük bir dert.. konuya söyle baslayayim ben 4 senelik evliyim ailemle ayrı şehirlerde yaşıyoruz üç ayda bir annemlere gelip bır - iki ay kalıyorum.annemi çok özlüyorum oda beni çağırdıkca gidiyorum..esimde müsade ediyor buraya kadar sıkıntı yok gibi görünse de kafam biraz karışık.. akrabalardan anneme bu durumun uygun olmadığını söyleyenler olmuş en yakın babam bile son zamanlar bu kadar fazla kalmama eşim in nasıl müsade ettiğini anneme sormuş.. bnde çevremden yadirgarcasina dolaylı yollarla bsyler duydum..annem bana ve oğluma düşkün ve duygularıyla hareket eden bir insan.. beni rahatlıkla çağırıyor. Eşimde rahat gönderiyor. 4 senedir bu böyle gitti ama ben bu durum yüzünden bir türlü evime adapte olamadım annemden de kopamadim hala anne ihtiyaci hissediyorum ve o yokken yalnız ve güçsüz hissediyorum.ayrica çocukla annemgile kaldığımda her ne kadar rahat olmasam da içimde anne özlemi hiç gitmiyor ne yapsam bunu asarim ayrıca hamileyim artık kendi ayakları m üzerinde durmak istiyorum ama nereden başlayacağımi ne yapacağımı bilmiyorum çok karmaşığim
Keske evlenmeseydin bastan okadar uzaga. Erkekler anneci oldumu kızıyoruz sizinkide ayni durum kusura bakmayin ama hayat sartlari geregi evlilik sizin anlattığınız gibi bi yasam olamaz esim beni anneme 2 ay yollasa yada izin verse bunu ben bile istesem ciddi anlamda evliligimin sallantida oldugunu dusunurum nasil asarsiniz bilemem annenize yakinmi tasinirsiniz artik naparsnz orasi size kalmis bir es erkekte olsa kadinda olsa omadar ayri yasanmaz biraklmaz
 
Keske olgun bir annem olsaydı eminim hiçbir şey böyle olmazdı bütün düzenim altüst oldu bir gün bana gelmemelisin evinde kalmalıdır demedi zaten sağlam bı psikolojisi yok hatta kendine bile hayri yok bende yarım yamalak tecrübemle biraz onun yarasını sarmaya çalışıyorum biraz kendim bsyler yapmaya çalışıyorum tabi her ikisi de olmuyor

Annenize acımak yerine tedavi görmesini sağlayın, belli ki bariz sorunları var ve siz de annenize sağlıksız biçimde bağımlısınız.
 
Çok doğru analiz gerçekten .. onunda sorumluluklari hafifliyor bizimde güvende olduğumuzu düşünerek rahatliyor .. ama bunlar diğer kötü ihtimalleri de peşinden getirir endişesi ne kapılmıştır değilim.. yapı itibariyle birilerinden etkilenen bir insanım özellikle güvendiğim insandan etkilenirim.. karşımdaki annem olarak beni çağırınca zihnimde ki diğer mantiklar oteleniyor.. annemde çok tutarsız bende
kusura bakmayın da anneniz çoook çoook hatalı
resmen evliliğinizi baltalıyor gel denmez öyle sürekli

kv kp nerdeler? onlar hiçbişey demiyor mu? şaşırtıcı
 
Dimi.. artık bı yuva kurdum ve oraya ait olmalıyım genç yaşta evliliğin ve evliliğe hazır olmadan evlenmenin sonuçları bunlar...

Bence yaşla alakası yok, eski eşim ve annesi sizler gibiydi, eşim 38 yaşında idi evlendiğimizde, boşandık 44 yaşında bir adam şu an ama halen aynı. Ben sonradan farkettim ki annesiyle her gün konuşuyorlar hayatımızdaki her detayı biliyor yatak odamıza kadar hakim, yetmiyor oturuyor bizim evimizi izliyor (karşılıklı idi evler) yani aslında kamera taktırmış gibi tüm gün izleniyor gibi hissetmeye başlamıştım. Tamamen bağımlı şekilde yetiştirmiş oğlunu, wc temizliğini bile öğretmemiş oğluna, adeta bakıma muhtaç bir bebek gibi yetiştirmiş ve kendine bağımlı hale getirmişti.
 
Sonra kocam beni aldattı bilmem ne.. O zaman da gidip annenizin yanında ağlarsınız. Yapmayın böyle şeyler. Herkes anneye düşkün olur bence hata annenizde kocanız gönderiyor nasılsa diyip sürekli çağırmış.
 
Üniversite okurken gitmedim bu kadar. Şubat tatilimiz bile 15 gündü. 3 ayda bir 2 ay nedir? 4 yılın 1,5 yılını annenizin yanında geçirmişsiniz. Eşinizi hiç özlemiyor musunuz?
 
Kadında erkekte bence ailesinde ayrılmak zor geliyorsa evlenmemeli. Herkes ailesini özler ama abartılmamalı bence doğru söylemişler. Bende ailemden uzaktayım maalesef, çok özlüyorum fırsat buldukça gidiyorum 4-5 ayda bir. En fazla iki hafta kalıyorum evimi de seviyorum eşimi de özlüyorum. 1 ay kalmak istesem ailemde izin vermezdi.
 
Baban iyiliğin icin oyle konuşmuş. Artik evin var senin. Annenin dizinin dibinden ayrilman lazim.
 
Annem daha evlenmeden başladı. Bana gelin yiyin icin gece gidin. Kalmayin bende diye :D
 
"Olgunlaşmamış ebeveynlerin Yetişkin çocukları" DR. Lindsay C. Ggibson. Okumanızı öneririm. benim çok işime yaramış ebeveynlerimi çok farklı görmemi kendi aileme daha farklı bağlanmamı sağlamıştı. Özellikle ülkemiz gibi ataerkil toplumun, ortadoğu kültürünün baskın olduğu toplumlarda aile kavramının sınırları fazlaca genişleyebiliyor. Bu asla sırt dönmek vazgeçmek vs değil. Ama bir düşünün anneniz sizi büyüttü ananenizin yanında değildi, keza o da öyle. Allah'ın yarattığı bir düzen var ve bu düzen her zaman izleyen nesle doğru gidiyor,geriye değil. Bir evladınız var ve her şeyden önce annesiniz. Düşünün, onun yuvası sizsiniz. Görüşmek ayrı bir şey, annenizin duygusal olarak olgunlaşmayışı karşısında sizin adeta bir ebeveyn rolüne bürünmeniz çok ayrı bir şey. Siz sadece çocuğunuza ebeveyn olmakla yükümlüsünüz. Annenize sırt dönemezsiniz ama sizden maddi manevi bakım bekleyen çocuğunuzun ihtiyaçları öncelikli olmalıdır. ve bu çocuğun ihtiyaçları kendi evinde karşılanmalıdır.
 
Back
X