valla ben pek anne bir şey denmez demiyorum hiç hoş şeyler yaşamıyoruz karşılıklı. Ne o tamam artık susayım diyo ne ben. eve gelince yine konuyu açtı sanki ben suçlu gibi çocuğun koluna sebep oldun nerden bulaştın bu çocuğa bilmiyorum diye. konuyu yine kendi kızını elin kızına bakıcı etmeye ve arkadaş seçimime getirdi. Ondan sonra sanki sevgilim olunca hayatımı değiştirmem gerekiyor gibi saçma sapan vaazlarını dinledim. Sonra diyor ki ben karışmam hayat senin hayatın ama ayrılınca benim başımda ağlayıp durma
yani insan der ki kızım sen kimse için kendini değiştirme. ama benim annemin kafasında yatan şey ben evlenmeye karar verdim diye dünyanın en olgun insanı olup çevremdeki insanları değiştirmem. Ya gelmiş bana bizim yanımızda 5 dk bile oturmadın diyor yok yüzük takmıyorsun bilmem ne. Resmen ilişkim ciddiye binince kendi kaynanam yetmiyormuş gibi başıma kaynana kesilmeye başladı. Elli kere konuştum ben kendimi bir erkek için değiştirmem kısıtlanamam diye. zaten misafir konusu benim en sinir olduğum konudur evimize sürekli habersiz misafir gelir gider. Bir şey diyemiyorum da artık ona. Bazı anneler öyle malesef
